Ben de maalesef böyleyim. 99da da şahit oldum küçüktüm derinden etkilenmedim beni koruyan annem babam vardı yanımda dedem abim vardı. Ama şimdi kendim anneyim. Eylül de olan da hamileydim ve yalnızdım bu son depremde de 3 aylık bebeğimle yalnzdım yine tesadüfen. Sürekli senaryolar kuruyorum maalesef. 7/24 her an ne zaman olucak diye düşünüyorum. Elimde değil maalesef çok çok panik oluyorum. Kendimden çok yavrumu düşünüyorum. Ama bugün şöyle bir şey geldi aklıma tv izlerken. Peki ya yatağa bağlı yavrusu olanlar ne düşünüyor, yatalak annesi babası olanlar, hasta olanlar. Bilmiyorum ya içime bi korku girdi çıkmak bilmiyor. Evde yalnız kalamıyorum kendi annem alt katta eşim işe giderken biz de bebeğimle aşağı iniyoruz