Depresyon a girmişim yine fark etmeden

Beynel

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
31 Aralık 2014
1.747
376
123
Evet bir türlü çıkamıyorum. Piskologum küçük depresyon qtlatiyorsun . İkinci planda hissediyorsun kendini dedi ya ne zaman cikacagim acaba . 30 yıldır aynı şeyleri yaşıyorum.
 
Mevsim değişiminden olabilir. Yaz boyu çok iyiydim ben de. Kış yüzünü gösterdi, bende basladi depresyon belirtileri 😓
 
Tedavi görüyorsunuz anladığım kadarıyla.son zamanda sizi cok etkileyen birseyler oldu mu? Ve kendinize ne kadar değer veriyorsunuz?
 
Aman benden hiç gitmiyor ki bu depresyon.... Bi bakıyorum aman iyi şu huzurum bozulmasın diyorum arkasına çok geçmeden 💩 bir durum kesin oluyor sonra ben tepetaklak.... Valla bende bilmiyorum....
 
Ağır ve sürekli depresyonda olan biri olarak söylüyorum; bence depresyon uclarda yaşamaktan oluyor, kesin karar alamamaktan biraz da hayata karsı.
Beyin sürekli bir şey dusunuyor, onu dusunmediğinde cok büyük bosluğa dusuyor. Bazen benım aklıma gelmez sorunum , artık kendimi cezalandırma seklim , mutlu oldugum anlarda( yani o kadar azaldı ki, dakika veya andır) kendime , bunu hak etmiyosun mutlu olamazsın diyorum.
İnsanlarla mutlu anları paylasamıyorum, cunku biliyorum ki daha beter olacak.
Yani, beynın sana burdan cıkman gerek komutu vermeli, buda kendine değerle oluyor. İyi olduguna inanmakla, insanca yaşamayı kendine layık görmekle.
Antidepresanı 3 yıl içinde min 2.5 yıl kullanan biri olarak ekliyorum, olayı , durumu , kişileri unutturmuyor, flulastırıyor.
Belki 1 yıl dolasıya acı cekip sonrasında cıkmak daha mantıklıdır, geceleri yataga cunku eşinde olsa vicdanınla giriyorsun. Yani kendine sarılmak zorunda kalıyorsun. İnsana en zor şey de galiba kendini kabul etmesi, tahammul etmesi kendisine. Oldukca zor, güç .
Depresyon yaşayan, konusmak isteyen olursa özelde konusalım
 
Ben de sürekli depresyondayım.Son 4 yıldır çıkamıyorum üstelik,böyle bildiğiniz bataklık gibi.Bazen mutlu oluyorum ama mutlu olduğum dönem maksimum 3 gün sürüyor sonra nedense modum düşüyor birden bire,resmen dünyaya mutsuz olmak için gelmişim.Bir ara intihar etmeyi düşünürdüm sürekli,neyse ki o kadar diplerde değilim artık tek motivasyonum bu.
 
Ağır ve sürekli depresyonda olan biri olarak söylüyorum; bence depresyon uclarda yaşamaktan oluyor, kesin karar alamamaktan biraz da hayata karsı.
Beyin sürekli bir şey dusunuyor, onu dusunmediğinde cok büyük bosluğa dusuyor. Bazen benım aklıma gelmez sorunum , artık kendimi cezalandırma seklim , mutlu oldugum anlarda( yani o kadar azaldı ki, dakika veya andır) kendime , bunu hak etmiyosun mutlu olamazsın diyorum.
İnsanlarla mutlu anları paylasamıyorum, cunku biliyorum ki daha beter olacak.
Yani, beynın sana burdan cıkman gerek komutu vermeli, buda kendine değerle oluyor. İyi olduguna inanmakla, insanca yaşamayı kendine layık görmekle.
Antidepresanı 3 yıl içinde min 2.5 yıl kullanan biri olarak ekliyorum, olayı , durumu , kişileri unutturmuyor, flulastırıyor.
Belki 1 yıl dolasıya acı cekip sonrasında cıkmak daha mantıklıdır, geceleri yataga cunku eşinde olsa vicdanınla giriyorsun. Yani kendine sarılmak zorunda kalıyorsun. İnsana en zor şey de galiba kendini kabul etmesi, tahammul etmesi kendisine. Oldukca zor, güç .
Depresyon yaşayan, konusmak isteyen olursa özelde konusalım
Sanırım çok çok haklısınız
 
Depresyonun temeli bu ise ama bulmanız gerekir. Bende bir zamanlar depresyon hastasiydim. Tedavi de gördüm. Onun icin az cok nasıl hissettiginizi tahmin edebiliyorum. Kendinizi yok saydığınız sürece iyileşmeniz zor olacaktır
Olmuyor değerlendirme me izin vermiyor lar
 
İç huzur çok önemli
Hepimizin yer yer depresif anları oluyor
Ama sürekliyse hayat zor olur size
Hiçbirşeyden memnun olmama gibi bir durum mu var
Mükemmeliyetçi insanlarda daha çok görüyorum ben bunu
 
annem su an depresyon geciriyor.. :( bende onun yaninda kaliyorum destek amacli ama benimde icim daraliyor.. galiba depresyon yine ugrayacak bana..
 
Back
X