tatlım sen gercekten de depresyondasın .oncelıkle gercekten calısmak ıstedıgıne emınmısın ? onu bır dusun derım .ınsanlar ıs bulamıyor sen ıse gorusmelere yarın ne gıyecegım dıye dusunmekten gıtmıyorsun .bastan kaybedıyorsun.dusunmekle hıc bırsey olmuyor .ısteklerını harekete gecırmelısın artık.ne guzel bak ıkı yerden de ıs gorusmesı ıcın cagrılmıssın bunu degerlendırmek yerıne gıyecek bırseyım yok dıye gıtmemıssın .gercekten calısmak ısteseydın ne gıyecegını dusunmezdın bence.calıstıktan sonra ıstedıklerını alırsın zaten .orada senın kılık kıyafetıne degıl yapacagın ıse bakıcaklar .dıs gorunus de elbette onemlı ,ama kımse sana marka kalıte gıymıs mı dıye bakmayacak .temız ve bakımlı olman yeterlı .bır yandan da alıcagım ucret en fazla 1000-1200 tl demıssın .500-600tl krese verınce bana yıne para kalmayacak dıye uzuluyorsun .tatlım hayat sartları bu ne yazık kı .onu alamayan cocugunu krese gonderemeyen var.yaptıgın ıs bellı pozısyon bellı ıken karsı tarafın sana 5000tl vermesını beklıyemezsın kı .bu devırde herkez bu ucretle calısıyor .ne yapıp edıp gecınıyorlar .sonucda evlı ve cocuklu bır bayansın .kazandıgını tabıkı de cocuguna evıne barkına harcıyorsun .elde avucda koseye atacagın para kalmayabılır .ama emin ol herkez aynı durumda .bır sekılde gecınmeye calsıyor ınsanlar .sen de bence ne gıyecegım ne edecegım dıye dusunmek yerıne ,bır an once ıs gorusmelerıne basla derım.
İnan tek derdim iş görüşmesinde ne giyeceğim değil.. Ama iş görüşmesine giderkende dış görüş ilk intiba açısından çok önemli. Yazdıklarım çok uzun ve karmaşık olduğu için sorun sadece bu olarak algılanmasın sonuçta çalışmak bana hep kendimi iyi hissetirdi şimdiye kadar son işim bir çağrı merkezindeydi.. Çok yoğun akşama kadar şikayet dinlediğim bir iş olmasına rağmen ay sonu gelip maaşımı alıcamı düşününce tahammül edebiliyordum. Ama ne zaman ki işin içine çocuk girdi. eve işe çocuğa bölünmeye ve yetmemeye başladım o zaman ipler koptu yavaş yavaş üzerine birde eline geçen para sadece borç ödemeye ve kiraya gidip kenara köşeye birşey kalmayınca sinirlerim bozuluyordu..
Şimdiye kadar hiç öyle lüks kaliteli alışveriş yapacak kadar param olmadı. Kaliteli ve pahalı kıyafetler hep hedye gelmiştir o da çoooook nadir.. Ama o kdar eşşek gibi çalışıpta gönlüme göre bir kıyafetim olmayınca, borçtan harçtan kurtulamıyınca insanın siniri bozuluyor..Ben hep ucuzluk mağazalarından giyinmişimdir..
Eskiden tek başıma yaşıyordum ev geçindirmekten belin doğrulmuyordu. Şimdi evlendim çocuğum var başka masraflar var..
Ama bu sıkıntıyı nedense tek ben yaşıyorum.. Sevgli eşim o konuda ya çok rahat yada rahatmış gibi görünmeyi tercih ediyor.. mesela arkadaşlarıyla bir yere gidecekse beni götürmemeyi tercih ediyor..
Nedeni dış görünüşüm bunda fark ettiriyor. En özenli çıktığımda bile şu haline bak kezban gibisin dediğinde içimde kocaman bir yara açılıyor..
Kizlar bana kizmayin ama cok zayifsiniz(Depresyona girip girip cikan arkadaslar)Sizin bu dediklerinizi cogu insn yasiyo coluk cocuk, borc, ev, is.....siz ne istiyosunuz anlayamiyorum?Calisin ama hepsi elinizde kalsin eviniz olsun ama onun karsiligi bisey ödemeyin anne olun ama zorluklarina katlanmayinevet bu saydiklarimin hepsini bi arada basarmak belki zor ama hayat böyle bisey bunlari yasayan tek siz degilsiniz ki sizin gibi hatta sizden cook daha zor durumda insanlar var.O zaman herkes depresyona girsin kusura bakmayin ama anne olduysaniz depresyona girme gibi bi lüksünuz yok is konusuna gelincede milyonlarca insanda sadece para icin calisiyo sanmayinki hergün gitrtikleri ise asiklar hoplaya ziplaya gidiyolar
Canim depresyona girmek icin illaki coook agir sebepler gerekmez. Bazen durduk yere, ortada hicbirsey yokken, hersey iyi gidiyorken bile bir insan depresyona girebilir. Ve önceden basariyla halledebildigi seyleri (ev, is, okul, cocuk, evlilik vs) depresyona girdikten sonra artik kaldiramicak hale gelir veya iste cok zorlanir. Depresyon budur zaten.
Canim ilk basta tebrik ederim 20 kilo vermissin!
Esin sana kezban gibi giyindigini söylüyorsa varsin öyle olsun...
ya biz cogu kadinlar fedakar oluruz önceligi eve cocuga veririz,suc olur....canim esin seni niye götürmüyor arkadas ortamlarina?
tamam sadece erkekler gidip dürüstce birseyler yapar falan ok ama baska türlü?
canım varsın eline hiç para kalmasın, bence bir an önce işe gir sen. gerekirse bir defa da olsa yüzünü yırt ve iş görüşmesi için kıyafet almam gerek de, sen eşisin bu adamın, elbette sana para harcayacak, hiç öyle düşünme. umarımçok güzel bir işin olur...
Canımm sanki alt komşumuzu anlatıyorsun o da 23 yaşında 3yaşında da oğlu var . Geçenlerde sesini duyduk gecenin 3'ü kavga ediyordu eşiyle . Kadınlı erkekli bir grup yemeğe gitmişler kadıncağız evde tek başına ... Neyse ertesi gün bize geldi . SAçlarını boyadık makyajını yaptık bir güzel bir şeyler aldık antaresten ona . Sonra akşam eşini o şeklde karşıladı kezban ( ! ) olarak değil . Bi anda değişti uslüp . Bir kaç gün sonra iş başvurusuna gitti . Allaha şükür kabul edildi . Ve bugün işe başladı :)
Depresyon kapımı çaldı.. Hoşgeldin mi diyeyim...
konu başlığına güldüm içeriğine üzüldüm..bence hiç hoşgeldin deme direk yüzüne kapıyı çarp nasıl olsa yüzsüz arada bir yoklar...seni anlıyorum hamilelğim sırasında aşırı kilo aldım giydiğim kıyafetleri bir kere giydim kilo aldıkça yeni kıyafete yetişemedik bende kezbanın önde gideniydim doğumdan sonrada kiloları verirken tutturamadığım için kezbanlığım devam etmişdi yavaş yavaş kilom oturuyor kezbanlığım geçiyor ama eşim hiç kezbanmışım gibi yaklaşmadı allah var hakkını yiyemem eşimin ama benim psikolojim kötüydü sonra baktım olmuyor kendi imkanlarımla kendime bakmaya başladım kendime baktıkça güvenim arttı inşallah sendede güvenin artar sorun işe başlamaman değil sorun kendine olan güveninin azalması artıracak yine sensin depresyon ilaçlarına bağımlı olma kendine olumlu ol daha önce kendini ne şekilde mutlu hiseettiğini hatırla nasıl giyindiğinde nasıl makyaj yaptığında mutlu oluyordun onu hatırlayıp yine aynı şekile bürün iyi gelir inşallah mutlu ve huzurlu olman dileklerimle...
Kizlar bana kizmayin ama cok zayifsiniz(Depresyona girip girip cikan arkadaslar)Sizin bu dediklerinizi cogu insn yasiyo coluk cocuk, borc, ev, is.....siz ne istiyosunuz anlayamiyorum?Calisin ama hepsi elinizde kalsin eviniz olsun ama onun karsiligi bisey ödemeyin anne olun ama zorluklarina katlanmayinevet bu saydiklarimin hepsini bi arada basarmak belki zor ama hayat böyle bisey bunlari yasayan tek siz degilsiniz ki sizin gibi hatta sizden cook daha zor durumda insanlar var.O zaman herkes depresyona girsin kusura bakmayin ama anne olduysaniz depresyona girme gibi bi lüksünuz yok is konusuna gelincede milyonlarca insanda sadece para icin calisiyo sanmayinki hergün gitrtikleri ise asiklar hoplaya ziplaya gidiyolar
İnnuk canım benim lütfen kendine gel, kendine bak ve kendinle barış..
Önceki konunu da okumuştum, çocuğunla ilgili olanı...
Çok tv izlediği için işi bırakacağını falan yazmıştın..Ki bence de en iyisini yapmışsın..
Ama eğer oğluşun düzeldiyse güveneceğim kreş ya da bir bakıcı varsa bence bir an önce işe başla...
Madem sen çalışmadan da o çark dönüyor bundan sonra da döner..Çünkü kazancını oğluna ve kendine harca..Çünkü sen kendini güzel hissetmelisin ki oğluna da kocana da mutluluk veresin.
Bir süre sonra sendeki değişimi eşinde hissedecek ve umarım bu söylediği kırıcı sözler için pişmanlık duyacaktır..
Bir de açıkçası herkesin ilişkisi farklı bu yüzden yargılamak şöyle böyle yap demek istemem ama ben öyle sözler duysam sanırım çıldırırdım...Bence kendini de ezdirmemelisin..Madem seni böyle beğenmiyor o zaman beğendiği haline dönmen için maddi ve manevi olarak destek olsun köstek değil...
Bir de o kaybettim dediklerinin hepsi hatırlanabilir, ingilizceyi tekrar edebilirsin..Araba kullanmayı en çok 15 günde öğrenebilirsin..
İnan ben hiç kullanmıyordum sırf kızım doğduktan sonra onu bırakıp alabilmek için azmettim ve bir hafta sonra trafiğe çıktım..
Neyse farkındayım çok uzun yazdım..Aama lütfen depresyon falan deme silkelen ve kendine gel..Oğlun için hayal ettiğin anne ol
Canım benim yazdıklarını okuyunca omzuna yatıp ağlayasım geldi..
Kendimi bırakmak istemiyorum ama kendimide toparlayamıyorum kaldım böyle sallantıda.. Kendimi her açıdan yetersiz hissediyorum..
Herşeyden önce önem verdiğim tek şey oğluma iyi bir anne olmak ama sadece ona odaklanamıyorum işte başka şeylerde var beni bekleyen. Evi çekip çevirememek, kendime bakamamak, parasızlık birikip birikip üzerime geliyor hepsinin üzerine bu sürekli ezilme hali eziklik duygusu iyice körüklüyor..
Kendimle ilgili yapmak istediğim onca şey var ama nerden başlıycamı bile bilmiyorum. Araba konusunda eşim çok hassas o konuda da bana sen hayatta yapamazsın diyor arada bir veriyor arabayı en ufak bir hatamda alıyor tekrar arabayı sen böyle nasıl kullanıcan diyor. İki kere özel ders almaya teşebbüs ettim kıyameti kopardı. Arabası da çok kıymetli açıkca söylemesede öyle anlıyorum ben. Ee çocuk olunca mecbur bi yerde araba kullanmak. Belki bana yine kızanlar olucak herkesin arabası mı var diye ama Kapının önünde araba cebinde ehliyet olupta otobüse binmek insana çok koyuyor hele ki sen asla başaramazsın gibi cümleler duymak..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?