Buda sizin düşünceniz tabi saygı duyarım..
Ama bahsettiğiniz insalar da zaten depresyondalar.. Hayat biz depresyonda olsakta olmasakta devam ediyor.. Yani bir insan depresyone girmeden önce durupta herkes aynı şeyleri yaşıyor, ben zaten anneyim öyle bir lüksüm yok en iyisi ben vazgeçeyim depresyondan diyemiyor malesef..
Ben çok sıkıldığım ve burda bir çok arkadaşımdan, tecrübeli annelerden ve sizin gibi farklı açılardan bakan arkadaşlardan bile şimdiye kadar hep birşeyler almış olduğum için derdimi burda paylaştım. Yorumunuz içinde teşekkür ederim...
Canım benim ağla ağla açılırsın bu knuda ciddiyim..Benimde 18,5 aylık bir kızım var..Hamilelikte başlayan ağlama nöbetlerim halen sürüyor ama ağladıkçaaçılıyorum ben :)
Odaklanamamaya gelince inan hepimiz öyleyiz...Bir yandan iş, bir yandan ev..Ben de bazen kızımla ilgilenmeye çalışırken öyle zorluyorumki kendimi...O an oynuyorum ama aklımda hep başka şeyler..
Ama hani derler ya ağlamayana meme yok diye benimki o hesap...Valla hiç mükemmel olmaya çalışmıyorum..Eşime de açıkça ben bu kadarım vala süpermen değilim diyorum...Hiç öyle evim pırıl pırıl değil, kap kap yemeklerim de yok..Ama ne var bilyor musun elinden geldiğince kendine bakan, çocuğu ile oynayan, ve arta kalan zamanda eşi ile vakit geçiren biri var...Nasıl dersen biz eşimle afta içi ne kadar yoğun olursak olalım cumartesi geceleri başka program yapmamaya çalışırız...İki bira açar sohbet ederiz..İnan kızım uyuyana kadar 11-12 oluyor ama gene de o saatten sonra bile günlerden cumartesi iise yatmıyor ve herşeyden konuşuyoruz..Bütün haftanın dedikodusunu yapıyoruz ve açılıyoruz...Resmen ilişkimiz nefes alıyor...
Demem o ki bir şekilde eşinle iletişime geçmeye çalış canım...Bu sene evin pis olsun ne olacak, akşama bi çorba bi makarna yiyin..Ama ikinize bi zaman kalsın..bak bu nasıl da mutluluk verecek sana...Böyle moda mod yapalım diye değil ama tamamen doğal bi şekilde bunu yapmaya çalış bence...
İnan ben de 1400 lira maaş alıyorum, anca geçinip gidiyoruz, öyle evime temizlikçiler falan gelmiyor..Ama bu süreci atlatana dek herşeyi asgari yapıyorum..Herkese de tavsiye ediyorum..
Bir de herşeyi eşinden bekleme e mi..Mesela sen bi organizasyn yap, bebeği bırak bi yere, iki saat evde yalnız kalın ya da dışarı çıkın..Nefes alın..Sonrasında bebeğinle de daha verimli ilgilenirsin emin ol :))
Biliyorum gene çok uzun napimm çenem düşük benim
Bir de bazı konulard arsızlığa vurmalı insan..Eğer o araba kapıda ise babasından getirmedi di mi beraber aldınız..o zaman direteceksin ben de kullanıcam diceksin :)
Canim benim demek istedigim anne olan yada sorumluluklari olan depresyona giremez yasak demiyorum sadece güclü olmaktan bahsediyorum mesela ne guzel gidip esinizle gömlek almissiniz adamcagizda size pantolon varmi demis siz gerek yok deyip icinde yuzdügünüz pantolonu giyip is görüsmesine gitmissiniz bence burda hata yapiyosunuz belki düsüncenizde haklisiniz füzuli yere tabiki para harcamak dogru degil ama sanirim böyle biseye ihtiyaciniz varmis kendiniz icn böyle bisey niye yapmadiniz mesela hem sokaga ciktiginizda hemde o is görüsmesne gittiginizde eminimki kendinize güveniniz daha fazla olucak ve daha iyi hissedicektiniz(Yaniliyormuyum yoksa:44:)Yani kendinizi iyi hissetmek icin biseyler yapin demek istiyorum.Siz kendinizi iyi hissettikce etrafinizada olumlu seyler yayarsiniz ve size yine pozitif olarak geri döner.Yoksa tabiki cocugu insan depresyona giriyo hatta bendeama önemli olan bunu atlatabilmek icin gereken güce sahip olmak cocugunuz var annesinizde derken yani sizi hayata baglayan guzel seylerde var demek istedim .Daha coook kücükken babam bana guzel bakan guzel görür, guzel gören guzel düsünür,guzel düsünen hayatindan zevk alir demisti.Inanin belki bu benim cocuklugumdan beri yasam felsefem oldu.Güzel düsünün ki hayatinizda hep guzellikler olsun SEVGIYLE kalin
Zaten beni depresyona sokanda bu soruların cevaplarını bulamayışım.. Belirsizlik ve çözümsüzlük..canım yazdıklarınızın hepsini okuyamadım fakat okuduğum kadarıyla anlıyorum ki gerçekten kritik bi süreçtesiniz..
kendinize sormanız gereken sorular var diye düşünüyorum:
eşimi seviyor muyum?ya da hangi huylarını sevip hangilerini sevmiyorum?
evliliğimde neler olsun/olmasın istiyorum,bunları nasıl yapabilirim?
yapamazsam mutlu olabilir miyim?
hayatımda nelerin olmasını ya da olmamasını istiyorum?
oğluma nasıl daha verimli olabilirim?
ben mutlu muyum?
değilsem tam olarak neden?
istediğim şeyleri gerçekleştirmek için bana mani olan şey/kişi/duygu ne?
bunları dşün dürüstçe..
sonra hayatını gözden geçir canım..
evet annesin,eşsin ama aynı zamanda kadınsın..insansın...
mutlu olmak senin de hakkın..
benim eskiden kendimi hoş bulduğum yürürken bile kendimi iyi hissettiğim bir giyinme tarzım vardı başkasının beğenip beğenmemesi değil kendim kendimi o şekilde beğeniyordum makyaj tarzım farklıydı hatta taktığım takılar bile önemliydi uzun sallanan küpe kendimi iyi hissettirmiyordu ama orta boy halka küpeyi takınca kendimi hoş buluyordum aklıma onlar geldi ve tekrar kendimi hoş hissettiğim zamanki tarzıma bürünmeye başladım işe yaradı ..sonra ev benim evim dedim pisliğiyle temizliğiyle benim evim dedim üstün körü yaptığım temizliğin yerine her gün bir odayı baştan aşağıya kalkıp temizledim çok yüklenmedim kendime yavaş yavaş sonra bakmışımki evi tek kendim baştan aşağıya temizliğince tamam gerçekten bu ev benim dedim içime sindi ve şimdi bana göre evim çok temiz..birara evden çıkmak bile istemiyordum şimdi eşimi akşamları servisinin bıraktığı yere gidip kızımla karşılıyoruz onunda hoşuna gidiyor kızımında benimde... önce kendinize zaman ayırın kafanızı toplayın ve ben değerliyim kim ne düşünürse düşünsün kendim için yapıyorum diyin sonra bakmışsınız sadece kendiniz için değil eşinizi çocuğunuzu mutlu etmek içinde çabalıyorsunuz kendiniz mutlu olunca geriside geliyor....inşallah sendede işe yarar canım..güzel haberlerini bekliyoruz Allah senin mutlu huzurlu güler yüzlü neşeli kafası hep rahat olan birisi olmanı nasip etsin inşallah sevgiyle kal
Dediğini bende denedim canım ama başaramadım yani küçük afacan ben bir yerden temizlerken o dağıtıveriyor ben bitirene kadar ev eski halini alıyor. Bende hepten boşveriyorum. Ama boşvermekte içime sinmiyor.. En azından derli toplu dursa varsın pırıl pırıl parlamasın ama temiz düzeli dursun istiyorum. Ama bir kaç denemeden sonra başarısız olunca pes ediyorum etmemek için motive olmam lazım ..
olur oda olur takma kafana hep böyle gdecek değil yaa ben benim cdıyı uyutup ağır işleri yaptım o uyanınca biraz zor oldu dediğin gibi hiç durmadan dağıtıyorlar az oturduğunuz kısımlaı iyice temizle kapısını kilitle diğer odaarda hergün kullandığınız toparlarsın eşinin geleceği vakitlerde sende rahat edersin eşinde...birde tavsiyem en önemlisi eşyalarının yerini değiştir ama kendin beğeninceye kadar nasıl hoşuna giderse öyle değiştir insanı oda rahatlatıyor..geçtiğimiz cuma akşamından pazar akşamına kadar evde yatılı misafir vardı iki yetişkindi ama evi sanki gremlinler bastıfelaket dünde belimi incittim bugün ev rezil durumda ama kendimi mutsuz hissetmiyorum o gazı bir kere aldım bugün değil ama yarın inşallah iyi olursam evi toplayacağım nşallah sende en kısa zamanda kendini toplar mutlu olursun..
Canım depresyona girme ama bir an önce eşini adam edecek bir yol bul...En olmadı bırak tüm işleri sadece çocuğunla ilgilen de beyefendi görsün sen ne iş yapıyorsun!!!
Yani madem beğenmiyor yaptıklarını, bi yemeksiz kalsın, gömleklerini kendi ütülesin, kirlilerini yıkasın da senin ne işlerle uğraştığını bunların ne kadar çok zaman aldığını görsün..
Demek yemek de beğenmiyor paşa, iyi madem yapma sen de, daha güzellerini o yapsın...
Yani bilmiyorum böyle tepkiler verebilir misin..Neticede karşındaki adama da bağlı ama ben olsam böyle sözlere asla katlanmazdım...
Ya cidden çok ama çok sinirleniyorum erkeklerin bu anlayışsızlığına...Lütfen çok da alttan alma tatlım, yani ılımlı olmak lazım ama sanırım senin eşine ciddi bi ders gerek..
Dilerim bir an önce eşin senin yaptığın fedakarlıkları fark eder..
Yazılanları okudum bende gençliğimde bu sorunları yaşadım.Eşinize sorumluluk verin.herşeyi yüklenmeyin
bazı şeyleri tükenmeden yapın.siz tükendikten sonra mücadele için gücünüz kalmaz.
Inan ağlıycaktım konunu okuduğum zaman. çocuğun dışındaki herşeyi boşver desem olmaz ama hayatındaki en önemli şeyin o olduğunun farkında ol. Ayrıca hepimizin var maddi sıkıntısı hepimiz bayıla bayıla çalışmıyoruz işyerimizde. Senin en çok yapman gereken şey eşinle iletişime geçebilmek ve sorunları paylaşabilmek. Evin temizliğinide, maddi sıkıntıyıda, borç listesinide alışverişleride ihtiyaçlarıda önce onunla sorununuzu çözün. Zaman zaman bende giriyorum depresyona hatta dün tam içindeydim. Ama bişekilde geçiyor artık rahatsız olmaya başlıyorsun. Temizliği yapmadığın zaman huzursuz oluyorsun, yemeği yapmadığın zaman acıkıyorsun ve enınde sonunda pişiyor. çalışmak istemiyorsun ama para lazım. Anlıycağın güzelim birçoğumuzda var bu süreç. önemli olan o ruhsal çöküntümüzden mumkun olabildiği kadar kısa sürede çıkabilmek. Mutlu günler diliyorum sana....
Cnm bir silkelen, bir kendine gel. Önce sen bileceksin kendinin kıymetini. Önce sen sayacak,seveceksin kendini sonra etrafındakiler. Sen bile kendine bakmıyorken, saygı duymuyorken karşındakinden nasıl bekleyebilirsin. Aynı günlerden geçtim bir farkla dokuz ayın son gününe kadar çalıştım işimi kaybetmemek için ve işe geri döndüğümde oğlum 21 günlüktü daha...Süt kokusu duruyordu üzerinde.
Göğüslerim sızım sızım sızlar,sızladıkça kahrolurdum.Ama borç gırtlağa kadar birde çocuk.20 gün yetti bunalıma girmeme. Evde pijamalar,ben ve annelik... Baktım olacak gibi değil koyu bir depresyon gelmiş oturmuş gırtlağıma.Aynada gördüğüm yüz bana bile itici. Fiziği hiç söylemiyorum zaten.Uyan dedim kendime,kalk toparlan. Ya dibe batacaksın ya da kulaç atıp çıkacaksın.Salmadım kendimi. O sabah Hemen kuaföre gittim. Dedim beni ne yap yap şöyle karşıdan gelirken waowww dedirtecek bir model yap külahları değişiriz yoksa. Kızıla boyadı kuaförüm birde ellerine sağlık bir güzel kesti. Gittim hemen bir korse aldım kendime. Fazlaları saklamak için. Ve birde diz altı kare yaka dehşet bir elbise. Apartman topuk bir ayakkabı boy kiloları saklamada bir numara diye. Makyaj.Öğleden sonra gittim işe. Bir toplantım vardı. Patronum tanıştırırken N.Hn. henüz 20 günlük bir anne dediğinde adamların gözlerindeki şaşkınlık hala gitmez gözlerimden. Ve o akşam eşim beni iş çıkışı almaya geldiğinde gözümde gözlükler tanıyamadı ya. Sana yemin ederim tanıyamadı.Arabaya bindim.Bu ne ya Sharen Stone gibi işe mi gelinir dedi sadece. :))) Aslında içindeki aynı bendim. Yeni doğum yapmış, aslında hala göbekli, doğum fazlası kilolarıyla mücadele eden ben. 20 gündür oğlunun yanında duran.Bir öpücükle ben geldim canım desin diye bekleyen ama denmeyen bir naberle geçiştirilen ben!Eskilerden bir kot bir body ayağımada bir ayakkabı geçirip gidebilirdim. Üstelik aslında alışveriş yapacak hiç lüksümüz yokken.Temizliklere gelince oğlum gece uyuduktan sonra cuma geceleri sabah 4-5 e kadar yapıp bitirdim. O uyanıkken yapmam asla mümkün değildi zaten.Pazardan pztesi ve salının yemeğinide yaptım.Salı çarşambanın falan. Akşamlara sadece çorba,salata ve pilav/makarnayı bıraktım. Zor oldu. Çok zor oldu ama kendimle yarıştım. Ben bunu başarırım, ben bunun altından kalkarım dedim hep kendime. Eşim de yapabildiklerimi gördükçe şaşırdı. Herkesin yanında anlattı durdu. Benim karım bitanedir. Şölee yemek yapar. Bölee tatlı yapar. Daha bir gün yemek yapmadım demedi bana diyeO dedikçe benim hoşuma gitti yaptıkça yapasım geldi. Yorgunluklar silinip gitti.Demem odur ki. Arkadaşım önce ben demeyi öğrenmen lazım senin. Çünkü ne kadar mutlu bir kadın olursan, o kadar mutlu bir anne ve o kadar mutlu bir eş olabiliyorsun. Evdeki para konusuna asla karışmam.Çok sıkıntı çektik dediğim gibi. Çok zor günler geçirdik. Ama hayır dedim. Ben bir kadın olarak erkek gibi çalışıp birde bu kadar işin,çocuğun altından kalkabiliyorsam sen de bir erkek olarak benim ihtiyaçlarımı karşılayacaksın. Bende eşek gibi çalışıyorum. Bakımsız ev kedisi gibi gidemem işe.Marka takıntım oğlumla beraber bitti. Yeri gelir pazardan bile alırım. Ama bir kemer bir fularla müthiş şık görünür aldıklarım. Benim maaş kartım bile eşimde durur. İşe gelince her gün 1,5 saat yol geliyor bir o kadar da dönüyorum. Ctesi günleri 6 ay 4 e kadar diğer 6 ay bire kadar çalışıyorum. Başımı kaşıyacak vakit bulamıyorum. Aldığım maaş 1.200,00- Ve yapabileceklerimin çok altında bir iş aslında.Daha önce müdürlük yaptığım bir departmanda şirket değiştirdiğim için eleman olarak çalışıyorum. Ama zerre kadar umrumda deil. Ay sonu aksamadan yatıyor hesabıma param.Yerim yurdum belli en azından. Alıyorum oğlumu gezdiriyorum,yediriyorum,giydiriyorum.Zar zor gelecek olsa da ay sonu;Ohhh diyorum eşek gibi çalıştık şimdi bey gibi yeme zamanı...
Eşim mi; Ya hergün makyaj yapmak zorunda mısın sen? Niye bu kadar bakımlı gidiyorsun bak tilt olmaya başladım? Sen işe böyle mi gideceksin düğüne gider gibi? Benim gözlerimin yanlarında kırışıklıklar oluşmaya başladı,sende niye yok? Ben yaşlanıyor muyum? Ben yakışıklı mıyım sence?
Canım yaa ne güzel yazmışsın.. içim açıldı valla ama işte benim eşim öyle durumlarda çok acımasızdır. Bak ne güzel iş buldum pazartesi başlıycam inşallah.. Baştan beri destek olmadığı gibi birde moralimi bozdu hep.. Seni kabul ederler mi? sen yapamazsın ki o işi vs.diye. İlk görüşmem olumlu geçti ikinci görüşmeye çağrıldım tabi orda çalışan ortak bir arkadaşımız var onun vesilesiyle olduğunu söyledi ama kız bana sadece referans oldu yani olumsuzu olumluya çevirme gibi bir etkisi olacağını sanmıyorum oda orda bir çalışan sonuçta. Bunda bile inanmadı bana..
Hele birde öyle giyinsen süslensem senin gibi ya bişe bulur açık saçık olmuş, makyajın ağır kaçmış ne o öyle falan filan.. Hiç bişe bulamazsa uyumsuız giyinmişsin kezban gibi olmuşsun şu haline bak bilmem nee başlar moralimi bozmaya..
Kendimle ilgili sorunu çözebilmem için önce iletişimimizi artırmam önemli ama o gelir gelmez tv başına kurulur birşey anlatırsın ya dinliyormuş gibi yapar yada bi susta şunu dinliyim sonra anlat ne anlatacaksan der.. Off yani zorr çok zorr hemde..
Kötü bir insan değil ama ne biliyim çok baskın karakterli çok egoist. Bazen korkumdan çok istedğim bişeyi yapamıyorum yada gizli gizli yapıyorum. Kendime kızıyorum neden bu kadar ezdiriyorsun kendini diye ama işte olmuyor başaramıyorum..
Sen bak hem evin işini yüklenmişsin hem çocuğunu ve maşallah allah bozmasın bu durumdan da keyif almayı başarmışsın. Ben yapamıyorum ya da alışkanlık haline getiremiyorum bin kere program yapıyorum binkere uyamıyorum o programa birşeyler aksayınca,yetişmeyince,birde üzerine laf işitince koyver gitsin oluyor sonuçta ev dağınık, ben pasaklı, çocuk mutsuz, eş mutsuz, ben mutsuz..
Canım başta dediğim gibi bırak eşin ne derse desin. Ben genç kızken evde temizlik yaptığımda anneme sorardım ''anne bir baksana olmuş mu?''. Annem de ''Ben ne bakacağım. Eğer,senin içine sinmişse olmuştur''derdi. Hiç kalkıp kontrol etmedi. Bende o güvenle hep en iyisini yaptım. Yani eşinde ne derse desin ister kezban,ister uyumsuz. Bak,bakalım aynaya eğer senin içine sinmişse olmuştur o! Aslında ne kadar güçlü bir kadın olduğunun farkında değilsin sen şuan.Bunlara katlanıyor olman ve aslında katlandığınında farkında olman senin ne kadar da güçlü bir insan olduğunu gösterdi bana. Sen kendine meydan okuyup,köreltip,cevap vermeyip,istemeyip gelmişsin bu hallere. Hayata meydan okumak bundan çok daha kolay bilesin.Madem pztesi işe başlayacaksın o zaman kadar bu depresyonda bırak görebildiğin kadar dibi gör. Unutma ne kadar hızla dibe inersen o kadar hızlı çıkarsın. Ve ctesiden itibaren yenilemeye başla kendini. İşe gardrobundan başla. Olduğuna inandığın güzelleri bırak,olmadıklarını,eskidiklerini düşündüğün yada sevmediklerini ayır. Sonra eğer yeterli gelmiyorsa eşyaların bir liste yapıp eşinin önüne koy. Bunlara ihtiyacım var sen uygun oldukça alalım olur mu? de. Ters birşeyler derse ne biliimm sen beceremezsin bu işi diye sadece sen beni daha tanımamışsın de!Ben isteyim yeterki neleri becerimm.Bekle ve gör de. Ama motivasyonunu kırmasın onun söyledikleri. Çünkü çevirmek senin elinde. Yap ve yapabildiğini onun gözüne sok. İnan bir kıvılcım bu işler. Yaptıkça mutlu olup daha da yapacaksın. Yorgunluk falan uçup gidecek. Gittikçe keyif alacaksın. Ben inanıyorum sen en azından minik bebeğinin yarın gururla izleyebileceği,takip edebileceği bir anne olmak için bile silkelenip kendine gelecek ve koşturup kaçmakta olan hayatın bir ucundan yakalayacaksın. Depresyonda neymiş. Çarp kapıyı yüzüne gitsin...Dularımda dileklerimde seninle. Bir kadın çok şeydir aslında. İçindeki kadınları keşfetmen dileğiyle...
işin gerçekten zor tamam kızımla ilgili her türlü şeyi bende yapıyorum,pazar alış verişlerini falan ev işleri ama market alışverişlerini eşimle yaparız bana ihtiyacım olduğundada yardım eder sana bir tavsiyede bulunabilirim faturalını bankanıza otomatik ödeme talimatıyla devredebilrsin fatura ödeme derdin biter kredi kartı borçlarınıda internet eft yaparak ödeyebilisn tabii bir hesabın olacak eline geçen parayı diek gidip hesabına yatırcaksın o hesaptan hem otomatik ödeme talimatı vereceksin hemde kredi kartı borçlarını eft ile ödeyeceksin büyük kolaylık bizde faturaları ayrı ayrı takip et hepsinin günü farklı falan filan gerçekten zordu ama o konuda rahatız..Bewnde çok istiyorum bazı sorumlulukları alsın üzerimden ama öyle baskın bir karakterki konuyu tatlılıklada açsam kavga ederkende söylesem söylediğime bin pişman oluyorum hatta beni utandırıyor üzerine keşke söylemeseydim adama haksızlık ediyorum falan diyorum ama yok yani ev ile ilgili üzerinde tek bir sorumluluk yok. Evde zaten tüm iş güç benim üzerimde tamam ev işi falan yapmasın ama ne biliyim bi çöpü atsın en azından,çöpler birikmiş diye bana söylenmesin. Çocukla ilgilide öyle. Çocukla ilgli konularda mesela doktora mı götürcez doktoru arayıp randevuyu ben alırım, o eğer zamanı müsaitse sadece arabayla götürür, eğer yakınsa yer ben kendim götürürüm gelmez bile, ilacını ben yaptırırım, şimdi kreş arıyoruz o konuda da hiç yardımcı değil yani ben araştırcam gidip görücem olabileceklere oda bakıcak falan neden beraber yapmıyoruz bunları.. onun dışında birde market-pazar alışverişi, fatura - kredi ödemeleri vs. yi takip ediyorum. Tüm bunları ben yaparken o ne yapıyor sadece işe gidip çalışıyor. Birde yapamadıklarım için beni eleştiriyor. Tamam şu an evdeyim belki haklı benim ondan daha fazla zamanım var ama bir hafta sonra bende çalışmaya başlıycam o zaman nolucak artık bazı sorumlulukları alması gerekiyor bence.
işte bunu nasıl ne sekilde yapıcam bana bu konuda yardımınız gerekiyor..yani şikayet ederek olmuyor onu kesin olarak anladım hatta tatlı dil bile çoğu zaman sökmüyor bir defa yapsa bile onu üzerine sorumluluk olarak almıyor..
Bana bir yol gösterin lütfen..Her türlü önerinize açığım..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?