Depresyonda gibiyim. Çok mutsuzum.

Diger insanlari bilemem de ben dusman sevindirmemek icin yapiyorum bunu.Bir nevi zirh misali.Kimse mutsuzlugumdan keyif almasin diye.Bu yorumumdan da anlasilacagi uzere benim insanlara guvenim sifir sifir.
İnsanları bilmem de benim güvenimin erkeklere sıfır olduğu kesin
 
Uzulme canim herkesin bir derdi vardır sadece sen değilsin bak ne guzel okuyorsun üniversitesi bitirdikten sonra güçlü bir kadın olacaksın hayata bu yaninda nda düşün hayat guzel acılara rağmen A hhh bende anlatsam gozyaslarim sel olur
 
İşte ben bunu kimseye anlatamıyorum Kimse mutlu falan değil sen sadece.gördüğün kadarını biliyorsun o mutlu dediğin arkadasların bile mutlu değil BURASI DUNYA CENNET DEĞİL
Ay bu cümle çok tanıdık geldi :) Bugün acaba ne yaptım da bu kadar mutsuzum acaba öldüm de cehenneme mi düştüm çünkü sanki cehennem gibi bildiğin ızdırap çekiyorum diyodum kendime :) işte böyle mutsuzluğumu anlatırken bile kendimle dalga geçebiliyorum niye böyleyim bilmiyorum ben
 
Ne güzel demişsiniz :)
Evet tüm kk içini döküyo sayemde ay ağlama duvarına çevirdim buraları
O değil de yazık bize ya
 

Ben de bir ara niyetleniyorum psikoloğa gitmeye sonra bakıyorum anlatacak halim yok. Diyorum ya bir de doğruyu gösterecek konuşmalara hiç halim yok. İnsana en iyi ilaç kendisi yine, bir de şükür, sabır.
 

bir dertimiz ortak senle hemde en büyük derdimiz nefes aldığım her an ALLAH TAN tek dileğim ve istediğim annemim sağlıgını kazanması
 
Doğumdan sonra ben de böyle olmuştum. Daha yeni topluyorum kendimi.
Birşeyleri değiştir hayatına yeni birşeyler ekle ozaman oyalanırsın kafandakileri bi nebze unutursun.
Aslında sen yeniden aşık olmalısın :) ozaman geçer
 
Sorunların neler?
Böyle bir konu açarken herkes sayfaları teker teker okuyamaz ki birinci mesajında bahsetmen sana yardımcı olunması açısından çok önemli.
 
Ay kızlar vallahi içim daraldı.
Bir sayfa da bari 2-3 olumlu cümle göreyim dedim ama bulamadım ve yazmaya karar verdim hoş kelin ilacı olsa başına sürermiş ama en azından ben pozitif bir insanım artık. İçimden geçenleri paylaşmak istedim.
Konu sahibesi arkadaşımız gibi buraya yazanların çoğu 20'li yaşlarda sanıyorum. Ama bu ne karamsarlık yahu? 20 ya 20. 40+ değil :)
22 yaşındayım, yeni mezunum, işim yok. Ev kuşundan farksızım. Dost diyebileceğim bir insan nerdeyse hiç kalmadı. Çok güzel arkadaş kazığı yedim, onun yüzünden insanlarla iletişim kurma güçlüğü çekiyorum son 1 senedir... Çok zorlu bir çocukluk geçirdim, kavganın,gürültünün eksik olmadığı. Annem ve babam ayrı. Oralara hiç giremeyeceğim şimdi :) arkadaşlık,aşk kısacası bütün ilişkilerime yansıyan şeyler yaşadım. Ama sonunda farkettim ki seni ancak sen iyi edebilirsin. Kendi kendinin doktoru olman gerek bu hayatta. Bunları tedavi edebilecek bir doktor olduğuna inanmıyorum. Hep güçlü bir insan oldum ama şuan daha güçlüyüm ve hayata karşı direniyorum, pes etmiyorum. Güzel düşünüyorum,güzel yaşıyorum. Halbuki doğru düzgün arkadaşlarımla görüştüğüm bile yok. Yalnızım yanı ama huzurluyum çok şükür.
Arkadaşım her şey senin elinde. Sahip olduklarına şükret ve seni üzen insanları hiç düşünmeden, ışık hızıyla hayatından çıkar. Eminim daha Mutlu olacaksın. Kendini sev, kendini seversen başkaları da seni sever. Neler yaşadın bilmiyorum ama değer ver kendine. Senden önemli hiçbir şey yok bu hayatta.
 
Doğru aslında belki yeniden aşık olmalıyım :)
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…