Depresyondayım

Leylak51

Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
29 Kasım 2019
15
6
16
40
Merhaba bayanlar
Çok huzursuzum,korku,kaygı,panik,mutsuzluk bütün kötü duyguları yaşıyorum 2 aydır. Aşamıyorum. Doltora gittim emzirdiğim için bitkisel şurup verdi kullanıyorum ama faydasız.
Sorunum şu:
11 yıldır oturduğum evden komşu sorunları,çatı sorunu vs sebebiyle yeni giriş kat bi eve taşındık.
Ama ben inanılmaz evimi özlüyorum,ordaki anılarımı yaşanmışlıklarımı,kırık kornişini,kötü lavobolarını bile özlüyorum. Ve bu duyguyu aşamıyorum.burayı evin yuvam gibi benimsiyemiyorım,sokakta kalmış gibiyim. Varmı böylr bi durum yaşayıp aşmanın yolunu bulan. Nolur yardım edinmn
 
Kan tahlili yatırın vitamin eksikliği depresyonu tetikler
 
İşimden dolayı günde belki 100 kişi ile görüşüyorum bu kişilerin inanınki 90 ı depresyonda . herkesin canı burnunda herkes başka konularla imtihan halinde mücadele ediyor hayatta kalmaya çalışıyor diyeyim depresyonda olan tek siz değilsiniz yani şu dönemde . Evinizi birkaç dokunuşla sadeleştirip daha ferah aydınlık daha huzurlu guzel hale getırmeye çalışın ufak dekorasyon dokunuşları yapın bebeğinizle mutlu huzurlu sağlıklı yasayın
 
Alışkanlıklardan kurtulmak zor ama asabilirsiniz bende öyle olmustum tasindigimiz ev yeniydi ama ben eski evi ozluyordum orayı ozleten yaşanmışlıklar ben ergenlige o evde girdim bütün hayalkırıklıklarimi bütün duygularımı orda yaşadım dolayısıyla kolay unutamadim hala
 
Tesekkürler
hala unutamadınız öylemi. Bana acı veriyor pişmanlıktan ölüyorum. 2 ay öncesine ışınlanmak ve evimden hiç bi yere çıkmanak istiyorum
 
Deniyorum ama olmuyor,ev üstüme üstüme geliyor boğuyor beni. Acaba en üst kattan giriş kata taşındığımdanmı oldu. Bide bu ev amerikan mutfak onamı alışamıyorum çözemiyorum kendimi. Çocuklarıma bağırıyorum sürekli ağlam krizlerine giriyorum,beni evine götürün diye bunaltıyorum herjesi
 
İnan bu evde de eski evin gibi hatıralar biriktireceksin. Bak ne güzel bir bebeğin var, o bu evde büyüyecek .Ailenle birlikte yeni anıları beraber oluşturacaksınız. Bu evi de sevmenizi alışmanızı sağlayacak bir şeyine tutunun. Evet o evde kusurlarıyla da güzellikleriyle de güzel günler geçirmişsiniz ama bu evde de inanın geçireceksiniz. Bu evinizdeki kusurları da kabullenip alışmaya çalışın. Ben de 30 sene aynı evde büyüdüm evlendim başka eve yerleştim. İlk zamanlar anne evini özler akşam yatarken bile kendi odamı gözümün önüne getirir anne evime gidince mutlu olurdum. ama bir kaç ay sonra kendi evime o kadar alıştım ki anneme gidip evime geldiğimde evim evim güzel evim diyorum. Zamanla sen de alışacaksın inan bana.
 
Ilk baslarda normaldir zamanla isinirsiniz
Ev bakıyorum sürekli içimin ısınacağı bi ev,eski muhitimde ev bakıyorum. Eski sitemden bakıyorum. Gidersem huzur bulurmuyum onuda bilmiyorum. Arada kalmış durumdayım. Ne byrda kalabiliyorum ne gidebiliyorum
 
Bende il değiştirdim evlenince büyüdüğüm yaşadığım şehri terkettim ama böyle hissetmemiştim. Hatta annemlerde çok kalamaz evimi özlerdim,o his yok artık,bu eve girmek istemiyorum. Kötü başladık iyi anılar birikirmi bilmiyorum.
 
Bu evi isteyerek mi aldınız? Yoksa sen istmesen de bir şekilde buraya mı karar verildi?
 
Bu evi isteyerek mi aldınız? Yoksa sen istmesen de bir şekilde buraya mı karar verildi?
Gördüm beğendim,eşya eve girince bi tuhaf oldum. Eski evim çok sıcaktı merkeziydi burda kat kat giyiniyoruz,eski evim önü manzarası ılan yüksek en üst kattı. Burası giriş kat omu beni boğuyor anlıyamıyorum. İsteyrek giriş kat aldık,eski evimde alt komşuyla sorın yaşıyorduk,çocuklardan rahatsız oluyordu.riske atmayalım giriş alalım dedik bu farklılıklarmı boğuyor beni anlıyamıyorum.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…