Ilk basta anneniz baksin madem diye dusunurken diger mesajlari okudugumda kesinlikle bakici tutmaniz gerektigini dusunmeye basladim.
Anneyi sevmek, saymak ayridir bagimli olmak ayridir. Siz annenize bagimlisiniz ve sizi manipüle etmesine izin veriyorsunuz.
Aslinda benim de annem beni yönetmeye calisiyormuş.. Yillarca maddi manevi manipülasyonuna maruz kalmisim. Sonra evlenip yanindan uzaklasinca bunun farkina vardim ve tepkimi koydum. Basta zor oluyor mumkun oldugunca diretiyorlar ama sonunda kabulleniyorlar.
Her seyden once siz bir annesiniz cocugunuzdan siz sorumlusunuz. Evladinizin menfaatine olacak bir konuda bile karar alamiyorsunuz. Cocugunuz boyle bir anneyi mi hakediyor? Bunu bir dusunun. Ben ne zaman kendimi bir konuda eksik, yetersiz hissetsem benim oğlum boyle bir anneyi haketmiyor diye dusunup o durumu duzeltmeye calisyorum.
Cok kucuk daha tazecik bir oyun bebesinin tum gununu ekran karsisinda gecirmesi, eve tikilip kalmasi, hic disari cikmamasi kabul edilebilir bir sey degil. Burada desteksiz buyuten, hem eve hem cocuga yetmekte zorlanan anneleri hariç tutuyorum. Ben ekrana tamamen karsi degilim. Arada soluklanmak icin kısa bir süre acilabilecegini dusunuyorum. Ama sizin bir secme sansiniz var. Bakici tutabilirsiniz. O yuzden cocugunuz boyle ekran onunde buyumemeli.
Anneniz istiyorsa yine 2 gun gelsin kalsin. Ama bakiciyi da tutun derim ben.
