Arkadaşlar merhaba,
Öncelikle söyliyim kimseden şunu yap bunu yap gibi bir tavsiye beklemiyorum çünkü yapacak bir şeyim yok.
Ben küçüklüğünden beri yalnız ve bağımsız bir tipim. İnsana ihtiyaç duymam pek. Kalabalık bir kaç arkadaş grubum var ama ben özellikle aramam. Görüştüğümde çok hoşuma gider özlediğimi hissederim ama durduk yerde buluşmak için dötümü kaldıramam.
Hayat şartlarım yorucu sabah 5te kalkıyorum. Akşam eve gelmem 8. Eşim uzakta 2-3 ayda bir görüşüyoruz. Yaşımız genç idare oluyo böyle. Ama az kaldı dönecek inşallah.
İş yerinde saçma bir arkadaş topluluğu var. Ben insanlarla vıcık vıcık olmayı sevmiyorum. Zaten içlerinde rahatsız olduğum bir kız tipi var. Uzak durmaya çalışıyorum. Daha önce konu bile açmıştım. Kız tek başına tüm sinirlerimi alt üst ediyor. Daha resmi olmaya çalışıyorum. Bir de iş ortamı sonuçta ne gerek var. İnsanlar tarafından da genelde öyle sevilen bi tipim fazla yakın olmadıkça. Yakınlaşırsam sıkıntı başlıyor bende. Akrep burcuyum kaprisliyim şımarığım biraz da. Biliyorum kendimi.
Bu akşam o arkadaş grubundan birinin evinde yemek verildi.Ben de gitmek istemedim hiç yani. Daha önce de katılmadım bu tip ev yemeklerine iş arkadaşlarım arasında. İşe servisle gidiyorm. Evim arkadaşın evine çok uzak gece dönemicem. Arabayla işe gitmek saçma geldi istanbul trafiğinde 70 km. Ayrıca iş arkadaşlarımla iş dışında çok görüşmek istemiyorum. diğer bir sebebi de o kız. Şansa kayınvalidem geldi bir de bugün bana. Dedim kaynanam geliyor size afiyet olsun.
O kAdar üstüme geldiler ki gel gel diye. Hayır tamam diyip çekilmek çok mu zor. Ben nefret ederim ısrardan. Ben de birAz sinirlendim. Saçmalıyosunuz gelecek olsam davet mi beklicem yeter ya kapatalım şu mevzuyu dedim. Sonra bana tavır aldılar. Ergen gibi bir ortam. Ben uzak durmaya çalıştıkça saçmalıyorlar. Şimdi de mesajlar atıyo o sevmediğim kız. Videolar falan gönderiyor. Otur eğlenmene bak dimi. Benle ne uğraşıyosun. Çok şey kaçırıyomuşum. Ya kv yanımda mal mısın nesin gelmem imkansızdı diyorum. Milleti de bana karşı o kışkırtıyomuş gibi hissediyorum.
Bu arada eve gelirken küçük bir kaza geçirdim parmağım kırıldı. Düştüm bayıldım çok kan kaybettim falan hastaneden yeni geldim eve kv yanımda. Resmen akrepliğimle yine kendimi sokmuş gibi hissediyorum. Çok sinirlenince hep bana birzarar geliyor sanki. Geçen hafta da yine aynı insanla sorun yaşadım aynı gece ishal oldm kustum hastaneye gidip bir başıma serum aldım. Tahliller falan bir halt çıkmadı.
Şu an hepsini çok gergin yazıyorum ordan çok nefret dolu gözüküyor da olabilirim ama gerçekten sinirlendim ve kendimde suç arıyorum sürekli. Kv ye anlattım bi yandan. Kocam izin vermiyo de diyo. kimseyle sıkı fıkı olma eşin yeter birkaç iyi arkadaş yeter onlarla hiçbi şey olmamış gibi davran yarın diyor. Ama öyle davranamicam çünkü bugün bayapı gerginlik oldu. Ben muhtemelen domuz gibi davranıcam.
Bu arada bir dipnot daha vereyim. Kafamın sağ tarafında bir kist mevcut bende duygu durum bozukluğu da var onun sebebiyle. Bu yüzden çok keskin geçişler yaşıyorum ruh halimde. İlaç kullanmıyorum şu an. Çünkü hayatım tam rayında sıkıntm olmayınca kötü bişey yaşamıyodum normalde. Ama şimdi gidip bir şey içmemek kendimi zor tutuyorum.
Şuan bu kadar şeyi de neden yazdım hiç bilmiyorum gerçekten en başla sonun alakası yok
sayılı arkadaşım var, onlarla da çok sık gorusemiyorum.
