- 30 Mart 2011
- 405
- 958
- 228
- 36
- Konu Sahibi Latinachica
-
- #1
merhaba kızlar
çok büyük bir derdim var.burda sizlerle paylaşıp akıl almak istiyorum.çünkü yaşam kalitem çok düşüyor
bu hastalığın fiziksel olduğu kadar psikolojik boyutu olduğunu biliyorum.kişi ne kadar kilo verse de tatmin olamıyor ve gittikçe zayıflıyor.ama bende durum sadece fiziksel açıdan benzer.gerçekten anorexic bir görüntüm var
ben 23 yaşındayım öğrenciyim.yemek yemekten nefret ettiğimi belirtmek isterim.karnım sırtıma yapışsa da,midemden sesler artık ortalığı inletse de kimi zaman oldu ben yemek yemeyi hep erteledim.öğünlerimi atladım...yemesem de olur yani benim için.iştahım hiç yok ve kendimi zorlayınca midem bulanıyor.ben kişilik olarak zaten zorlamalara asla gelemem.şunu da söylemek istiyorum çok sinirli ve stresli bi yapım vardır..çünkü zayıf kişilerin karakteristik özelliklerinden bazılarının bunlar olduğunu düşünüyorum gözlemlediğim kadarıyla...
öğrenci olduğum için hep kahvaltıları atladım şu yaşıma kadar.kahvaltıdan nefret ediyorum.sabah kalktığımda en ufak bi açlık hissetmiyorum vs vs ne kadar yediğimi tahmin edebiliyosunuzdur.ama benim asıl bahsetmek istediğim nokta şu.zaten çok zayıf olduğum için -41 kiloyum- kıyafet konusunda çok dertliydim bütün hayatım boyunca.içini doldurmak için kat kat taytlar giydim yazz kış.yine de hep aynı lafları duydum.'çok zayıfsın'
bu beden şu hayattaki bütün özgüvenimi aldı götürdü.ikili ilişkilerde,sosyal hayatta,günlük hayatta hep hep hep!bu sabah kendime acıdım kızlar.aynaya bir baktım.gerçekten gördüklerim karşısında ben bile şok oldum.insanları taytla şunla bunla bi nevi kandırıyorum peki ya kendimi.ben kendimi de kandırmışım.elimi nereye atsam resmen kemik,kalça denen bişey yok sırf kemik diyebilirim.yüzüm çökmüş durumda.bileklerimde,omuzlarımda kemiklerim belli oluyo hep.ben kendimi de kandırmışım aslında bunca sene o taytları,kat kat şeyleri giyerek.ama durum o kadar vahim ki.zaten hep kilo almak istedim ama artık isyan ediyorum.dayanamıyorum böyle sağlıksız zayıf çirkin görünmeye...
doktora gittim elbette.demir ve b 12 eksikliğinden başka bir şey göstermediler bana.ama iştahım yok yiyemiyorum ki ben.ve bu bedenin kalınlaşabilceğine inanmıyorum asla.mümkün değil gibi geliyo.görmeniz lazım başka bişey diyemiyorum..
bu benim en büyük derdim.ben de sanırım bunla sınanıyorum.komik gelir belki ama beni her türlü çok çok negatif yönde etkiliyo.yoğun bi hayatım var.ne yapmalıyım.gerçekten artık düşünemiyorum farklı fikirlere ihtiyacım var...
çok büyük bir derdim var.burda sizlerle paylaşıp akıl almak istiyorum.çünkü yaşam kalitem çok düşüyor
bu hastalığın fiziksel olduğu kadar psikolojik boyutu olduğunu biliyorum.kişi ne kadar kilo verse de tatmin olamıyor ve gittikçe zayıflıyor.ama bende durum sadece fiziksel açıdan benzer.gerçekten anorexic bir görüntüm var
ben 23 yaşındayım öğrenciyim.yemek yemekten nefret ettiğimi belirtmek isterim.karnım sırtıma yapışsa da,midemden sesler artık ortalığı inletse de kimi zaman oldu ben yemek yemeyi hep erteledim.öğünlerimi atladım...yemesem de olur yani benim için.iştahım hiç yok ve kendimi zorlayınca midem bulanıyor.ben kişilik olarak zaten zorlamalara asla gelemem.şunu da söylemek istiyorum çok sinirli ve stresli bi yapım vardır..çünkü zayıf kişilerin karakteristik özelliklerinden bazılarının bunlar olduğunu düşünüyorum gözlemlediğim kadarıyla...
öğrenci olduğum için hep kahvaltıları atladım şu yaşıma kadar.kahvaltıdan nefret ediyorum.sabah kalktığımda en ufak bi açlık hissetmiyorum vs vs ne kadar yediğimi tahmin edebiliyosunuzdur.ama benim asıl bahsetmek istediğim nokta şu.zaten çok zayıf olduğum için -41 kiloyum- kıyafet konusunda çok dertliydim bütün hayatım boyunca.içini doldurmak için kat kat taytlar giydim yazz kış.yine de hep aynı lafları duydum.'çok zayıfsın'
bu beden şu hayattaki bütün özgüvenimi aldı götürdü.ikili ilişkilerde,sosyal hayatta,günlük hayatta hep hep hep!bu sabah kendime acıdım kızlar.aynaya bir baktım.gerçekten gördüklerim karşısında ben bile şok oldum.insanları taytla şunla bunla bi nevi kandırıyorum peki ya kendimi.ben kendimi de kandırmışım.elimi nereye atsam resmen kemik,kalça denen bişey yok sırf kemik diyebilirim.yüzüm çökmüş durumda.bileklerimde,omuzlarımda kemiklerim belli oluyo hep.ben kendimi de kandırmışım aslında bunca sene o taytları,kat kat şeyleri giyerek.ama durum o kadar vahim ki.zaten hep kilo almak istedim ama artık isyan ediyorum.dayanamıyorum böyle sağlıksız zayıf çirkin görünmeye...
doktora gittim elbette.demir ve b 12 eksikliğinden başka bir şey göstermediler bana.ama iştahım yok yiyemiyorum ki ben.ve bu bedenin kalınlaşabilceğine inanmıyorum asla.mümkün değil gibi geliyo.görmeniz lazım başka bişey diyemiyorum..
bu benim en büyük derdim.ben de sanırım bunla sınanıyorum.komik gelir belki ama beni her türlü çok çok negatif yönde etkiliyo.yoğun bi hayatım var.ne yapmalıyım.gerçekten artık düşünemiyorum farklı fikirlere ihtiyacım var...