Bugüne kadar actigim konularda iyi ya da eleştirel bi çok kez fikir aldım sizden öncelikle bunun için tesekkur ederim. Derdimi dökmek istiyorum. Çünkü konuşup dertlesebilecegim biri yok ve kendimi çok yalnız hissediyorum. Önceki konulardan bilirler evliyim ve 3 aylık bebeğim var. Eşimle ailesinden dolayı bi çok kez kavga etmisligimiz var. Eşim çok ailecil. Evlendiğinin farkinda değil daha nerdeyse. Hep ailesi birinci planda. Hata da yapsalar yaptıkları için bi neden var haklılar eşime göre. Son patlama doğum yaptığım zaman çıkmıştı. 3 aydır eşimin ailesiyle görüşmüyorum ki onlarda benle görüşmüyor tabi karşılıklı. O kadar tartışma oldu bitti, o kadar olaylar büyüdü yatıştı eşim hiçbişey olmamış gibi ailesiyle eski keyfine devam ediyor. Ama bana konu açılınca hâlâ ağzına gelen her lafı kirilir mi bu kız demeden sayıyor. Sanki ailesi hiçbişey yapmamis gibi. Bu çok zoruma gidiyor. Kaynanamla görümcemle watsaptan konuşmalar gülüşmeler. Bebegin fotosunu atıp muhabbetler. Bana gelince eski samimiyetin olmayışı. İş gereği gurbetteyiz. Kendimi çok yalniz ve mutsuz hissediyorum. Kimseyle paylaşamıyorum. Ailemle konuşsam onları bu strese daha fazla dahil etmek istemiyorum. Ki eşimle evlenmeme ailem zor rıza göstermişti. Simdi bunları yaşayıp onlara anlatmakta zoruma gidiyor. Korkum o ki eşime öfkem büyüyor bi süre sonra o düzelse de ben yaşadığım bunca şeyi nasıl unutucam. İçime atıyorum hep, gözlerim doluyor tutuyorum kendimi. Çok mutsuzum nasıl geçecek bu günlerim kendimi yıpratmadan bilmiyorum.
Son düzenleme:
