Derdinizi Kime Anlatıyorsunuz?

Seninpandan .!.:
Kime anlattıysam anlaşılmadığımı fark ettigim için kimseyle paylaşmıyorum. Genelde dinleyen tarafım. Kendimle çok konuşuyorum 😁
Genişletmek için tıkla...
Bende böyle yemek yaparken bulaşık yıkarken hatta dustayken kendi kendime anlatip cvp veriyorum bazen tartışıyoruz bile 😂
 
Ben yakın zamanda taşındım, taşınmak zor iş tabi, yakınıyordum böyle bir sefer ablama yoruldum falan diye bir de küçük bebeğim var, bana dedi ki sen yeni evin temizliğini kadına yaptırdın, mobilyaları Taşımacılar söktü taktı. Bizim paramız yoktu taşınırken temizliği kendim yaptım mobilyaları eşim söküp taktı, bir de yoruldum diyorsun deyip ağzıma tıkadı lafı. Yani sadece ablam değil, herkes böyle, senin evinde kadın var temizliği yemeği yapıyor, biz işimizi kendimiz yapıyoruz, benim yoruldum deme şansım yok yani, iyi de ben de çalışıyorum. Bu rahatlığı sağlayabilmek için onlar sıcacık evlerinde otururken ben karda kışda işe gidiyorum mesela, ben okudum yıllarımı verdim bu parayı kazanacak hale gelene kadar. yada onlar çocuklarıyla doya doya zaman geçirirken ben 2 çocuğumu da ağlaya ağlaya ardımda bırakıp işe gidiyorum, ama benim param var, şikayet etmeye hakkım yok! başka derdim de olsa fark etmez ohooooh onlarda ne dertler var ki benim derdim nedir yani onların yanında. Onlarınki daha acıtıyor, daha ağır yükler, daha mağdur onlar. Ben o yüzden artık dert yanmıyorum kimseye, şikayet etmem halimden, yakınmam hiç. Çünkü benim yakınmaya hakkım yok insanların gözünde sanki. Eşime anlatırım, en iyi dert ortağım, erkekler gerçekten kadınlardan daha iyi dert dinlemekte.
 
Sademm7 .!.:
İyi pazarlar KK'nın güzel kadınları.
Direkt konuya girmek istiyorum. Uzun zamandır olan bir sorun bu benim için. Zaten sürekli dert yakınan biri değilimdir ama hani böyle anlatmak istediğiniz, dolduğunuz anlar vardır da birden çözülüverirsiniz ya, hani sürekli yaptığınız birşey değildir ama zaman zaman ihtiyaçtan dolayı olur. İşte tam bu anlarda anlatıp rahatlayacağıma daha fazla canım sıkılıyor. Sonrasında bundan böyle hiç kimseye birşey anlatamayacağım diyorum ama insanız işte bir an oluyor boşalıveriyorum.İşte sorun burda başlıyor. Karşımdaki kişide. Bu aile oluyor bazen,bazen bir dost, bazen normal bir arkadaş, bazen mesai arkadaşı...
Karşıdan duyduklarım "herkes öyle, her yerde bu var, seninki de sorun mu, bak şöyle şöyleleri de var nankörlük etme, o değil de benim başıma neler geldi biliyor musun, ben neler yaşıyorum deyip odağı kendisine çevirme vs."
Ben zaten çözüm istemiyorum onlardan direkt. Dinlesinler beni, bir iki umutlu söz söyleseler yetecek. Ama ben her sorunumu, sıkıntımı anlattığımda daha umutsuz daha kötü hissediyorum kendimi. Ee ben kimle paylaşıcam sıkıntımı.Sizlerde de var mı bu durum. Ne yapıyorsunuz bu durumda. Kimlerle paylaşıyorsunuz dertlerinizi? Size de böyle davranıyorlar mı yoksa benim çevre mi hepten sorunlu? Anlatmamayı mı seçmeli, duvara mı anlatmalı bilemedim ki.
Genişletmek için tıkla...
Abllama anlatırım. O benim sırdaşım herşeyimdirr. Çok güzel öğütler verir. Çözümler sunar
 
simdi insanlar dert dinlemekten daha cok aldigi lafi ona buna yetistirme cabasinda anneme anlatirum ama onunda cani sikilmasin diye tabi cok anlatnan daha cok icime atarim ya otuurp bi kösede aglarim ya da sevdigim nazimin gectigi halimden anlayan bi arkadasim var na anlatirum böyle yani herkes cikarci olmus kimseye güvencimiz kalmadi
 
Eşim dışında hiç kimseyle dertleşmem.
Eşime kırılıp, kızdıysam da sadece görümcemle konuşurum.
Sağolsun hem yapıcıdır, hem sır tutar.
 
Annem ve eşim.
Arkadaşlarıma liseden beri dert snlatmaz oldum. En can ciğere bile.
büyüdükçe yalnızlaşıyor insan
 
renkliistop .!.:
Mekânı cennet olsun anneciğinizin.
Kaybettiklerimiz gitti,artık hergeçengün biz onlara yaklaşıyoruz.ve bir gün kavuşacağız....

Tıpkı annenizin eşsiz ve çok değerliniz olduğu gibi kızınız için de siz çok değerli ve eşsizsiniz.
Onun da gözü gibi sakındığı tek bir anneciği var.
Bundan sonra onun için güçlü olacaksınız.olmalisıniź.
Genişletmek için tıkla...
Siz ne kadar tatlisiniz tesekkurler... Konuları mi ve beni biliyorsunuz herhalde siz de çok değerlisin iz sağolun...
 
Ben pek birseyimi anlatmam zamani gelince yol su elektrik olarak geri donebiliyor
Hz.omer ne demis hem
Ben derdimi kimseye demem
Zira dostum uzulur dusmanim sevinir
 
Sademm7 .!.:
İyi pazarlar KK'nın güzel kadınları.
Direkt konuya girmek istiyorum. Uzun zamandır olan bir sorun bu benim için. Zaten sürekli dert yakınan biri değilimdir ama hani böyle anlatmak istediğiniz, dolduğunuz anlar vardır da birden çözülüverirsiniz ya, hani sürekli yaptığınız birşey değildir ama zaman zaman ihtiyaçtan dolayı olur. İşte tam bu anlarda anlatıp rahatlayacağıma daha fazla canım sıkılıyor. Sonrasında bundan böyle hiç kimseye birşey anlatamayacağım diyorum ama insanız işte bir an oluyor boşalıveriyorum.İşte sorun burda başlıyor. Karşımdaki kişide. Bu aile oluyor bazen,bazen bir dost, bazen normal bir arkadaş, bazen mesai arkadaşı...
Karşıdan duyduklarım "herkes öyle, her yerde bu var, seninki de sorun mu, bak şöyle şöyleleri de var nankörlük etme, o değil de benim başıma neler geldi biliyor musun, ben neler yaşıyorum deyip odağı kendisine çevirme vs."
Ben zaten çözüm istemiyorum onlardan direkt. Dinlesinler beni, bir iki umutlu söz söyleseler yetecek. Ama ben her sorunumu, sıkıntımı anlattığımda daha umutsuz daha kötü hissediyorum kendimi. Ee ben kimle paylaşıcam sıkıntımı.Sizlerde de var mı bu durum. Ne yapıyorsunuz bu durumda. Kimlerle paylaşıyorsunuz dertlerinizi? Size de böyle davranıyorlar mı yoksa benim çevre mi hepten sorunlu? Anlatmamayı mı seçmeli, duvara mı anlatmalı bilemedim ki.
Genişletmek için tıkla...
Merhaba öncelikle Rabbim dert verip derman aratmasın ,bugünümüze şükür ama bende çevremdekilerin sorunları beni anlayan destek tek bir insan olmaması nedeniyle psikoloğa gidiyorum düzenli ve çok rahatlamış tabiri caizse kuş kadar hafif çıkıyorum seansdan anlatıyorum ağlıyorum gülüyorum her tepki serbest :) ve karşınızda sizi tam anlamıyla anlayan birinin olması harika bi duygu :) bu arada yarın yine seansım var sizede tavsiye ederim sevgiler
 
Ben biraz içine kapanık bir insanım genel olarak fazla konuşmaktan da hoşlanmam daha doğrusu konuşacak bir şey bulamam ama bu durum nişanlımın yanında değişiyor, onunla çocukluğumuzdan beri birlikteyiz onun yanında susmuyorum ve kendimi anlatabildiğim sadece o var en saçma dertlerimi bile yargılamadan dinler sağolsun.
 
Kimsenin aslinda dinlemedigini farkettigimden beri yaziyorum.Çok iyi bir dinleyiciydim çünkü beni de dinlesinler ayni benim yaptığım gibi samimiyetle empatiyle yaklassinlar istiyordum.Beklentim cok yuksekti belki de hic karsilanmadi..Ben de simdi kisitli bir zaman ayiriyorum Guzin ablalik yapmıyorum. Yazmak bir terapi oluyor.Tavsiye ederim.Cok sıkıştığımda ikilemde kaldigimda buraya yaziyorum.iyi ki varsin kadinlar kulubu:nazar:
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

G
Annemle yaşadıklarımı okur musunuz?
Yorumlar
8
Görüntüleme
928
Berenco
B
D
Maddi sıkıntılar ve eşimin kayınvalideme taşınma isteği
4 5 6
Yorumlar
102
Görüntüleme
8K
sendemibrutus
S
A
Bir aile meselesi
3 4 5
Yorumlar
83
Görüntüleme
5K
sevimlicosh
sevimlicosh
tatlfndk
  • Kilitli
Tecavüz mü?
2 3 4
Yorumlar
66
Görüntüleme
5K
tatlfndk
tatlfndk
B
neden böyleyiz?
2
Yorumlar
31
Görüntüleme
2K
MFF
M
Back
X