- 11 Ağustos 2017
- 141
- 62
- 13
- Konu Sahibi Simerenyaas
-
- #1
Sebebini bilmediğim bı şekilde canım aşırı sıkkın. Şimdiden söyleyi sanırım azıcık uzun bı konu olacak vaktinizi almak istemem.
Uzun zamandır gel gitli bir ruh halindeyim bir türlü dengede tutamıyorum kendimi. Sabah uyandığımda aşırı neşeli, guleryuzluyken akşama doğru cenazem varmış gibi oluyor. Hiç sebep yok ortada. İçimde böyle onlarda sürekli ya kötü bı şey oldu ya olacak korkusu var. Tam karnıma karnıma bir ağrı giriyor. Gözüme cogu sey acayip batıyor. Ortada hiçbir sebep yokken hem ruhen hem fiziken aşırı yoruldugumu hissediyorum. Sanki nefesim yetmiyormuş gibi geliyor. Sürekli başım ağrıyor. Alnıma alnıma ağrı saplanıyor. Kendimi çok bitik hissediyorum. Hiçbir şeye anlam veremiyorum içimde acayip bı korku var hiçbir şey olamamaktadır hiçbir şey basaramamaktan cok korkuyorum. Bağıra bağıra aglayasim geliyor. İnanın şu duruma gelip kendimi mutsuz hissetmemek için elimden geleni yapıyorum. Mutsuz eden şeyleri dinlemiyorum hatta çok sevmeme rağmen okuyunca aşırı depresif oluyorum diye Oğuz Atay'ı bile okumuyorum aynı şekilde diğer başka yazarları da. Mutsuz hissettiriyor diye ara ara da olsa yazdığım deftere hiç yazmıyorum modumu yüksek tutmak için enerjik başlamak için sürekli uğraşıyorum. Kendimden sıkılmamak için sürekli kendimde yenilik yapıyorum yeni seyler keşfediyorum ama neden hep kendimi böyle kotu ve çaresiz hissediyorum bilmiyorum. Başıma gelmeyen hatta belki beni ilgilendirmeyen sorunlara bile aşırı tepki gösteriyorum mesela geçen iş yerinde bir çalışan başka Suriyeli bir çalışanı dövmüş. Suriyeli çocuk daha 18 yaşında nasıl kötü hissettim kendimi akşama kadar adama kızıp durdum içimden. Vicdan mastürbasyonu sadece biliyorum. Başıma gelmese bile duyduğum gördüğüm her haksızlığa kendi başına gelmiş gibi tepkiler veriyorum. Kendimi bı turlu dengeleyemiyorum aşırı yoruldum. Dert değil, sonuç yok
Uzun zamandır gel gitli bir ruh halindeyim bir türlü dengede tutamıyorum kendimi. Sabah uyandığımda aşırı neşeli, guleryuzluyken akşama doğru cenazem varmış gibi oluyor. Hiç sebep yok ortada. İçimde böyle onlarda sürekli ya kötü bı şey oldu ya olacak korkusu var. Tam karnıma karnıma bir ağrı giriyor. Gözüme cogu sey acayip batıyor. Ortada hiçbir sebep yokken hem ruhen hem fiziken aşırı yoruldugumu hissediyorum. Sanki nefesim yetmiyormuş gibi geliyor. Sürekli başım ağrıyor. Alnıma alnıma ağrı saplanıyor. Kendimi çok bitik hissediyorum. Hiçbir şeye anlam veremiyorum içimde acayip bı korku var hiçbir şey olamamaktadır hiçbir şey basaramamaktan cok korkuyorum. Bağıra bağıra aglayasim geliyor. İnanın şu duruma gelip kendimi mutsuz hissetmemek için elimden geleni yapıyorum. Mutsuz eden şeyleri dinlemiyorum hatta çok sevmeme rağmen okuyunca aşırı depresif oluyorum diye Oğuz Atay'ı bile okumuyorum aynı şekilde diğer başka yazarları da. Mutsuz hissettiriyor diye ara ara da olsa yazdığım deftere hiç yazmıyorum modumu yüksek tutmak için enerjik başlamak için sürekli uğraşıyorum. Kendimden sıkılmamak için sürekli kendimde yenilik yapıyorum yeni seyler keşfediyorum ama neden hep kendimi böyle kotu ve çaresiz hissediyorum bilmiyorum. Başıma gelmeyen hatta belki beni ilgilendirmeyen sorunlara bile aşırı tepki gösteriyorum mesela geçen iş yerinde bir çalışan başka Suriyeli bir çalışanı dövmüş. Suriyeli çocuk daha 18 yaşında nasıl kötü hissettim kendimi akşama kadar adama kızıp durdum içimden. Vicdan mastürbasyonu sadece biliyorum. Başıma gelmese bile duyduğum gördüğüm her haksızlığa kendi başına gelmiş gibi tepkiler veriyorum. Kendimi bı turlu dengeleyemiyorum aşırı yoruldum. Dert değil, sonuç yok