- 9 Eylül 2016
- 351
- 212
- Konu Sahibi kucukpiraye
- #1
herkese merhaba, günlerdir bu forumu okuyorum:) artık herkesiin boşanma ve ayrılık aile sorunlarını hatim ettim sayılır ve bende konu açmaya karar verdim umarım bana da yararlı olacak bilgiler tavsiyeler alırım..
Ben bu eylülde 2,5 yıldır beraber olduğum insanla evlendim. (O kadar zor ki yazıp anlatmak dahi benim için umarım saçmalamam şimdiden kusuruma bakmayın.) ilk iki haftamız balayında geçti. Herşey yolundaydı. bir sıkıntımız olmadı. Balayından evimize döndüğümüz ilk gün işine başlamıştı öğle arasında eve gelecekti bende ' eve gelirken bana dergi ve gazete alır mısın okurum sen işe tekrar gidince sıkılmam' dedim. Bana azarlar bir tavırla ' napcan dergiyi neden öyle şeylere kafanı takıyosun' dedi. Çok şaşırdım. Zaten evliliğimin ve evimde geçirdiğim ilk gün oldugu için duygusallık seviyem üst düzeydeydi. O işe gittikten sonra eve cok ağladım. Gözlerim patladı resmen. Akşam o gelmeye sakinleşmiştim. Yemeğimi yaptım kalktım çamaşırları yıkadım tatil dönüşü olan kıyafetlerimizi.
Akşam geldiğinde gözlerim şiş yüzümü kızarık görünce bana bağırmaya başladı 'bi dergi için ağlanırmı şöyle böyle diye. Ben yine başladım ağlamaya. Gece yanında yatmak hiç istemedim ama yeni evliyiz diye yattım yinede yanına. ama afedersiniz burayı anlatmaya utanıyorum ama yatınca bana yanaştı ama ben istemedim gercekten çok üzgündüm. Yine sinirlendi sinirli sinirli uyudu. Sabah uyandıgında da aşırı sinirliydi. Sabah kahvaltı yaparken suratıma bile bakmadı ve çayı bitmiş ' ne aval aval bakıyosun çayımı koysana' dedi. Bende ' benimle böyle emir vererek konuşma' dedim. oda 'beğenmiyosan ananın evine gideceksin bura artık senin koca evin' diyerek üstüme yürüdü ama dokunmadı bana. Birkaç kez tekrar edince bende sen götür ozaman dedim arabaya bindirdi beni götürüyordu ama çok korktum ailemden çekindim üzmekte istemedim .yolda beni indir dedim. Beni orada bıraktı gitti saatlerce öyle boş boş oturdum. napıcagımı bilemedim. Evliliğimin ikinci günü evden kovulmuştum.
Sonra aradım akşam onu beni al bıraktıgın yerdeyim dedim. Geldi arabaya aldı beni birsürü hakaret etti aklın başına geldi mi it hemen özür dile benden dedi. bende dilemedim. ben birşey yapmadım sana dedim.Çok bağırdı çok delirdi arabayı deli gibi kullanmaya başladı. En sonunda sinir krizi geçirdim. hayatımda ilk defa böyle birşey yaşadım.
Sanırım elimde birşey olsaydı onu öldürürdüm. yada evde olsaydım...bilmiyorum.. gözüm döndü. kendimi dövmeye başladım onada vurdum... akşam 10 civarıydı. o an ıssız biryerden geçiyorduk. beni orda arabadan indirdi ve gitti. o kdar cok bagırıyor ağlıyordumki biranda etrafım birsürü insanla kaplandı. Yerde baygın gibiydim ambulans geldi ve beni hasstaneye götürdü. Sonra annem ve babam geldi. Beni alıp evlerine götürdüler. O herif bir kere olsun aramadı. Ne ailemi ne beni..ertesi gün onun annesiyle babası geldi. kendi gelmedi. Annesi olacak p... dedi ki ' ayy seni çok kınadım bir dergi için o kdar küsmüşsün( o kadar dediği sadece 1 gece ve oda dergi için değil bana tavrı için ) falan dedi' oda bir küslük için iki haftalık karısını evden kovdu dedim . ' ayyy olurrmuu senin alttan alman gerek sen kadınsın benim kocamda arada kovuyor beni ama ben idareli oluyorum' demezmi..
Tüm sinirlerim altüst oldu.. ailem beni onlarla göndermedi o gün. İki gün daha kaldım.. Fakat arayan soran olmadı.. eşim gelmedi......aramadı...çok korktum bayanlar beni anlayabiliyormusunuz.. benim o iki haftada ellerimdeki kınalar bile silinmemişti olay büyür uzar diye korktum... aradım geldi aldı beni.. birbirimizden özür diledik. beni sonuna kadar anladığını çok yanlış yaptıgıını söyledi. bir daha olmayacagına söz verdi...
Ama öyle olmadı
bi 15 gün kadar evimizde rahat huzurlu oturduk. bir sıkıntı yaşamadık. Fakat bu 15 günde 2-3 günde 1 onun ailesine akşam yemegine yada kahvaltıya gittik mutlaka...en son onlara gittiğimizde eşim bana dediki akşam arkadasım x lere gidecegiz söz verdim bi borcum vardı onu ödemem lazım erken kalkalım olurmu annemlerden dedi. Olur dedim bende.
Akşam gitti oraya saat 10 oldu eşim hala kalkalım demeyince bende dedimki 'biz kalkalım arkadasına gidecekmişiz söz vermiş' dedim.. Annesi bir hışımla ' ona sen karar veremezsin' dedi.. neye ugradığımı şaşırdım.. evden çıkarken oğlunun kulağına birşey söyledi sarıldı öptü onu beni kovar gibi çıkarttı evden.. Arkadasına gidip ordan kalkarkende eşim annemlere tekrar gidiyoruz dedi. kabul etmedim yine kavga ettik..ben onun annesi ne yaparsa ne derse dedin yutup unutacakmısım tavır yapmayacakmışım ağlamayacakmışım artık koca evine gelmişim ben alışacakmışım bunlara.....falan filan... kendimi tekrar sokakta buldum sonuç olarak. annemler aldı beni....
daha sonrasında ise beni almayacagını kabul etmeyecegini söylemiş annesine. . annesi annemle buluş konuşmak istedi benim hakkımda...eşimle hiç aramda geçmeyen problem olmayan şeyleri söylemiş...'kızınız yemek temizlik yapmaz giydiğine saçına başına dikkat etmezse oğlum onu istemiyor bu iş olmaz ayrıcada bizim gelinimiz böyle olamaz' demiş. 'sigara içmeyecek yırtık kotlar tşörtler artık giymeyecek o artık evlendi kabul etmesi lazım bizim binamıza da girip çıkıyor hep komşular görüyor utanıyoruz'..............
'biryeerden kalkalım diyen oğlum olabilir sadece o kalkalım demeyecek ataerkil toplumda yaşıyoruz biliyorsunuzki bir evde iki reis olmaz sizde evlisiniz, kızınız benim oğlumun önüne geçiyor, ne demek biryerde otururken kalkalım demek biz bunu kabul edemeyiz' .......
Kızınızı biraz sizde kalsın evlilikle ilgili eğitin bunları öğretin sizde kalsın bilinçlendirin ayrıca bunları düzeltsin öyle gelsin yoksa bizde oğlumda bu işi istemiyoruz demiş...................................kalkmışlar..annem bunları bana söyledi....çok ağladımm çokkkk ağladımm. hala ağlıyorum...psikologla bile konuşamıyorum...arkadaslarım arıyor açamıyorum ozamandan beri kimseye konuşamıyorumm..çok etkilendim. içime oturdu...yazmak istedim. çok uzunda oldu özür dilerim okuyabilenler hakkını helal etsin...
sadece 1 hafta kaldım ailemde zaten dinlenip kafa toplamam gerekmişti...o süreçte eşim beni aramadı. annesi annemide uyarmış zaten sizde kızınızda oğlumuda bizide bu süreçte sakın aramayın demiş...aramadım... aramadık...bir hafta sonra ailemle beraber onun ailesinin evine gittik kavgalar edildi... biz kovuldukkk....
Resmen her dediklerini kabul etmeme ragmen paçavraya döndüm.. neye ugradığımı bilmiyorum...vücudumda beynimde uyuşuk..herşey bitti.. ben 1,5 ayıdır ayrıyım ailem beni kovuldugumuzun ertesi günü başka şehre getirdi çünkü çok kötüydüm hala iyi değilim..nolcak şimdi? yada noldu şimdi.. ben bu adamı tanıyordum ağzımın içine düşerdi sesini bir gram yükseltemezdi romantik hediyeler alır kalbimi kıramazdı....ne oldu...anlamadım anlamadımmmmmmm
geriye kalan 25 yaşında hasta ve dul bir kız.....
şuan çokk uzaklardayım o şehre o insanlara... henüz dava açmadık.ne nasıl oluyor hic bilmiyorum.. içim yanıyor
Ben bu eylülde 2,5 yıldır beraber olduğum insanla evlendim. (O kadar zor ki yazıp anlatmak dahi benim için umarım saçmalamam şimdiden kusuruma bakmayın.) ilk iki haftamız balayında geçti. Herşey yolundaydı. bir sıkıntımız olmadı. Balayından evimize döndüğümüz ilk gün işine başlamıştı öğle arasında eve gelecekti bende ' eve gelirken bana dergi ve gazete alır mısın okurum sen işe tekrar gidince sıkılmam' dedim. Bana azarlar bir tavırla ' napcan dergiyi neden öyle şeylere kafanı takıyosun' dedi. Çok şaşırdım. Zaten evliliğimin ve evimde geçirdiğim ilk gün oldugu için duygusallık seviyem üst düzeydeydi. O işe gittikten sonra eve cok ağladım. Gözlerim patladı resmen. Akşam o gelmeye sakinleşmiştim. Yemeğimi yaptım kalktım çamaşırları yıkadım tatil dönüşü olan kıyafetlerimizi.
Akşam geldiğinde gözlerim şiş yüzümü kızarık görünce bana bağırmaya başladı 'bi dergi için ağlanırmı şöyle böyle diye. Ben yine başladım ağlamaya. Gece yanında yatmak hiç istemedim ama yeni evliyiz diye yattım yinede yanına. ama afedersiniz burayı anlatmaya utanıyorum ama yatınca bana yanaştı ama ben istemedim gercekten çok üzgündüm. Yine sinirlendi sinirli sinirli uyudu. Sabah uyandıgında da aşırı sinirliydi. Sabah kahvaltı yaparken suratıma bile bakmadı ve çayı bitmiş ' ne aval aval bakıyosun çayımı koysana' dedi. Bende ' benimle böyle emir vererek konuşma' dedim. oda 'beğenmiyosan ananın evine gideceksin bura artık senin koca evin' diyerek üstüme yürüdü ama dokunmadı bana. Birkaç kez tekrar edince bende sen götür ozaman dedim arabaya bindirdi beni götürüyordu ama çok korktum ailemden çekindim üzmekte istemedim .yolda beni indir dedim. Beni orada bıraktı gitti saatlerce öyle boş boş oturdum. napıcagımı bilemedim. Evliliğimin ikinci günü evden kovulmuştum.
Sonra aradım akşam onu beni al bıraktıgın yerdeyim dedim. Geldi arabaya aldı beni birsürü hakaret etti aklın başına geldi mi it hemen özür dile benden dedi. bende dilemedim. ben birşey yapmadım sana dedim.Çok bağırdı çok delirdi arabayı deli gibi kullanmaya başladı. En sonunda sinir krizi geçirdim. hayatımda ilk defa böyle birşey yaşadım.
Sanırım elimde birşey olsaydı onu öldürürdüm. yada evde olsaydım...bilmiyorum.. gözüm döndü. kendimi dövmeye başladım onada vurdum... akşam 10 civarıydı. o an ıssız biryerden geçiyorduk. beni orda arabadan indirdi ve gitti. o kdar cok bagırıyor ağlıyordumki biranda etrafım birsürü insanla kaplandı. Yerde baygın gibiydim ambulans geldi ve beni hasstaneye götürdü. Sonra annem ve babam geldi. Beni alıp evlerine götürdüler. O herif bir kere olsun aramadı. Ne ailemi ne beni..ertesi gün onun annesiyle babası geldi. kendi gelmedi. Annesi olacak p... dedi ki ' ayy seni çok kınadım bir dergi için o kdar küsmüşsün( o kadar dediği sadece 1 gece ve oda dergi için değil bana tavrı için ) falan dedi' oda bir küslük için iki haftalık karısını evden kovdu dedim . ' ayyy olurrmuu senin alttan alman gerek sen kadınsın benim kocamda arada kovuyor beni ama ben idareli oluyorum' demezmi..Tüm sinirlerim altüst oldu.. ailem beni onlarla göndermedi o gün. İki gün daha kaldım.. Fakat arayan soran olmadı.. eşim gelmedi......aramadı...çok korktum bayanlar beni anlayabiliyormusunuz.. benim o iki haftada ellerimdeki kınalar bile silinmemişti olay büyür uzar diye korktum...
aradım geldi aldı beni.. birbirimizden özür diledik. beni sonuna kadar anladığını çok yanlış yaptıgıını söyledi. bir daha olmayacagına söz verdi...Ama öyle olmadı
bi 15 gün kadar evimizde rahat huzurlu oturduk. bir sıkıntı yaşamadık. Fakat bu 15 günde 2-3 günde 1 onun ailesine akşam yemegine yada kahvaltıya gittik mutlaka...en son onlara gittiğimizde eşim bana dediki akşam arkadasım x lere gidecegiz söz verdim bi borcum vardı onu ödemem lazım erken kalkalım olurmu annemlerden dedi. Olur dedim bende.
Akşam gitti oraya saat 10 oldu eşim hala kalkalım demeyince bende dedimki 'biz kalkalım arkadasına gidecekmişiz söz vermiş' dedim.. Annesi bir hışımla ' ona sen karar veremezsin' dedi.. neye ugradığımı şaşırdım.. evden çıkarken oğlunun kulağına birşey söyledi sarıldı öptü onu beni kovar gibi çıkarttı evden.. Arkadasına gidip ordan kalkarkende eşim annemlere tekrar gidiyoruz dedi. kabul etmedim yine kavga ettik..ben onun annesi ne yaparsa ne derse dedin yutup unutacakmısım tavır yapmayacakmışım ağlamayacakmışım artık koca evine gelmişim ben alışacakmışım bunlara.....falan filan... kendimi tekrar sokakta buldum sonuç olarak. annemler aldı beni....
daha sonrasında ise beni almayacagını kabul etmeyecegini söylemiş annesine. . annesi annemle buluş konuşmak istedi benim hakkımda...eşimle hiç aramda geçmeyen problem olmayan şeyleri söylemiş...'kızınız yemek temizlik yapmaz giydiğine saçına başına dikkat etmezse oğlum onu istemiyor bu iş olmaz ayrıcada bizim gelinimiz böyle olamaz' demiş. 'sigara içmeyecek yırtık kotlar tşörtler artık giymeyecek o artık evlendi kabul etmesi lazım bizim binamıza da girip çıkıyor hep komşular görüyor utanıyoruz'..............
'biryeerden kalkalım diyen oğlum olabilir sadece o kalkalım demeyecek ataerkil toplumda yaşıyoruz biliyorsunuzki bir evde iki reis olmaz sizde evlisiniz, kızınız benim oğlumun önüne geçiyor, ne demek biryerde otururken kalkalım demek biz bunu kabul edemeyiz' .......
Kızınızı biraz sizde kalsın evlilikle ilgili eğitin bunları öğretin sizde kalsın bilinçlendirin ayrıca bunları düzeltsin öyle gelsin yoksa bizde oğlumda bu işi istemiyoruz demiş...................................kalkmışlar..annem bunları bana söyledi....çok ağladımm çokkkk ağladımm. hala ağlıyorum...psikologla bile konuşamıyorum...arkadaslarım arıyor açamıyorum ozamandan beri kimseye konuşamıyorumm..çok etkilendim. içime oturdu...yazmak istedim. çok uzunda oldu özür dilerim okuyabilenler hakkını helal etsin...
sadece 1 hafta kaldım ailemde zaten dinlenip kafa toplamam gerekmişti...o süreçte eşim beni aramadı. annesi annemide uyarmış zaten sizde kızınızda oğlumuda bizide bu süreçte sakın aramayın demiş...aramadım... aramadık...bir hafta sonra ailemle beraber onun ailesinin evine gittik kavgalar edildi... biz kovuldukkk....
Resmen her dediklerini kabul etmeme ragmen paçavraya döndüm.. neye ugradığımı bilmiyorum...vücudumda beynimde uyuşuk..herşey bitti.. ben 1,5 ayıdır ayrıyım ailem beni kovuldugumuzun ertesi günü başka şehre getirdi çünkü çok kötüydüm hala iyi değilim..nolcak şimdi? yada noldu şimdi.. ben bu adamı tanıyordum ağzımın içine düşerdi sesini bir gram yükseltemezdi romantik hediyeler alır kalbimi kıramazdı....ne oldu...anlamadım anlamadımmmmmmm
geriye kalan 25 yaşında hasta ve dul bir kız.....
şuan çokk uzaklardayım o şehre o insanlara... henüz dava açmadık.ne nasıl oluyor hic bilmiyorum.. içim yanıyor
Son düzenleyen: Moderatör:
