- 17 Mayıs 2017
- 394
- 178
- 53
- Konu Sahibi kirmizibasliklihatun
-
- #1
Hanımlar merhabalar.
Az önce durdum ve düşündüm biriyle dertleşme ihtiyacı hissettim ve telefonumu elime alıp baştan sona rehberi gezdim. Kime içimi doksem , kime yaşadıklarımı anlatsam da beni dinlese dedim..
Ve o kabarık listede tek bir kişi bulamadım. (Arkadaşlarım var, çevrem var ama dostum diyebileceğim kimsem yokmuş onu anladım )
Allahım ile dertlesiyorum biliyorum ki o benim kalbimden geçen herşeyi biliyor .Her neyse uzatmayayim buraya yazmaya karar verdim çünkü burda o kadar sıcak bir ortam var ki yorumlar çok akıllı ve samimi.. empati çerçevesi içinde ..
Üç yıl önce evlendim bir ay sonra bebeğim olacağını öğrendim. Çok sevindim rüyada gibiydim, sevdiğim adam ile evlenmiş ve bebek bekliyordum cunku.
Hamilelik sürecini gayet güzel geçti eşim sağolsun hep destekçim oldu. Ama bebeğim dünyaya geldikten sonra (anneler daha iyi anlar) hiç dinlenme fırsatım olmadı. Mezun olduktan hemen sonra evlendigim için mesleğim olan öğretmenlik için birşey yapmama fırsatım olmadı hiç bu telasede.
Her zaman bir hayatlim vardı, öğretmenlik meslegimi hakkım ile yapmak gibi..
Hala istiyorum ve oğlum iki yaşında annem sağolsun ilgileniyor bense kpss calisioorum bir yandan bir kolejde haftanın birkac günü derslere gidiyorum. Bazen eşimin ailesi tarafından veyahut eşim ile problemler çıkıyor. Ve ben kendimi bin parçaya bölünmüş hissediyorum. Çok genel oldu yazdıklarım ama gerçekten hiç iyi değilim. Güçlü olmaya çalıştıkça bu ara sorunlar çıkıyor.
Önceden polyanna karakterli biriydim herşeye olumlu yönden bakar mutlu olurdum en ufak şeyden. Şimdi karamsarlık dizboyu. Bu şekilde hayat geçer mi diyorum bazen. Bilmiyorum iyi olmak, mutlu olmak ve hayallerime kavuşmak istiyorum. Bir gün güzel günler tekrar gelir mi?
Bu yazıyı yıllar sonra okuduğumda gulumseyip vay ve neler yazmışım demek istiyorum.
Az önce durdum ve düşündüm biriyle dertleşme ihtiyacı hissettim ve telefonumu elime alıp baştan sona rehberi gezdim. Kime içimi doksem , kime yaşadıklarımı anlatsam da beni dinlese dedim..
Ve o kabarık listede tek bir kişi bulamadım. (Arkadaşlarım var, çevrem var ama dostum diyebileceğim kimsem yokmuş onu anladım )
Allahım ile dertlesiyorum biliyorum ki o benim kalbimden geçen herşeyi biliyor .Her neyse uzatmayayim buraya yazmaya karar verdim çünkü burda o kadar sıcak bir ortam var ki yorumlar çok akıllı ve samimi.. empati çerçevesi içinde ..
Üç yıl önce evlendim bir ay sonra bebeğim olacağını öğrendim. Çok sevindim rüyada gibiydim, sevdiğim adam ile evlenmiş ve bebek bekliyordum cunku.
Hamilelik sürecini gayet güzel geçti eşim sağolsun hep destekçim oldu. Ama bebeğim dünyaya geldikten sonra (anneler daha iyi anlar) hiç dinlenme fırsatım olmadı. Mezun olduktan hemen sonra evlendigim için mesleğim olan öğretmenlik için birşey yapmama fırsatım olmadı hiç bu telasede.
Her zaman bir hayatlim vardı, öğretmenlik meslegimi hakkım ile yapmak gibi..
Hala istiyorum ve oğlum iki yaşında annem sağolsun ilgileniyor bense kpss calisioorum bir yandan bir kolejde haftanın birkac günü derslere gidiyorum. Bazen eşimin ailesi tarafından veyahut eşim ile problemler çıkıyor. Ve ben kendimi bin parçaya bölünmüş hissediyorum. Çok genel oldu yazdıklarım ama gerçekten hiç iyi değilim. Güçlü olmaya çalıştıkça bu ara sorunlar çıkıyor.
Önceden polyanna karakterli biriydim herşeye olumlu yönden bakar mutlu olurdum en ufak şeyden. Şimdi karamsarlık dizboyu. Bu şekilde hayat geçer mi diyorum bazen. Bilmiyorum iyi olmak, mutlu olmak ve hayallerime kavuşmak istiyorum. Bir gün güzel günler tekrar gelir mi?
Bu yazıyı yıllar sonra okuduğumda gulumseyip vay ve neler yazmışım demek istiyorum.