Az önce anksiyeteyle ilgili bir başlık gördüm. Gelin sıkıntılarımızı dökelim bu başlık altında...
Liseden beri ben de çekiyorum bu derdi ama her günümü karartmasına izin vermiyorum. Vermemeye çalışıyorum en azından. Bazen bir sorun çıktığında günlük yaşamımda, okulda, hastalıkta beynimi susturamıyorum. Beni sevenleri kırıyorum, sevgilimi kırıyorum, annemi kırıyorum...
Baba tarafımda alzheimer var, babamda panik atak var. Anne tarafımda ağır depresyonlar yaşayanlar çok var hatta yaşını başını almış anneannem bile. 3-4 senedir antidepresanla yaşıyor. Dayım 30 yıldan fazladır ağır şizofren hastası. Hiç alakası olmasa da bu durum onu yıllardan sonra artık yatağa bağlamış durumda.
Tüm bu kalıtsal sebeplerden, ben de artık sanki kendimde bu durumu kronik görüyorum. Okul tatil oldu, ben de eve döndüm. Evde kaldıkça düşünüyorum bir şeyler, düşündükçe de sıkılıyorum, bunalıyorum. Kendi sesinden uyuyamayan var mıdır? Aklımdakilerden uyuyamıyorum bazen... Keşke atabilsek hepsini.
Anksiyete ve kronik depresyon Antidepresan başladım 4 senedir düzenli kullanıyorum bıraksam biliyorum ki içe döneceğim yüzüm düşecek sanki depremde tüm köyünü ailesini kaybetmiş gibi efkarlı depresif oluyorum. Bir de sebepte yok biri bişey diyor içime at öbürü bişey dedi içime at öyle işte birde en kötü ihtimalleri kurgularım sabah kalktığımda o gün başıma gelecek kötü olayların senaryosunu hazırlayarak başlarım. Gece yatarken de aynı şekilde.. Bir de ms hastalığım var hiç kaygı endişe yaramaz bana böyleyim ne yapayım.
Evet canım aynen ben de bazı konularda çok nüksediyor bu durum, OKB daha zordur belki.
Bir kere başkasına atacağım mesajı bölüm grubuna atmıştım, kimse bir şey demediği halde öyle kafama taktım ki bunu günlerce sürdü En son bir arkadaşıma söyledim de salak mısın kız sen saçmalama nolucak falan dedi de kendime geldim. Bilirim, çok saçmalıyoruz bazen.
Tatile girince tutunacak dalım kalmadı, sigaraya başlasam o da tutunacak bi dal sonuçta
Herşeyi salliyorum takmamaya calisiyorum hayat hep bi engel cikariyo karsimiza ve bazen gerçekten insanin dayanacak gücü kalmiyo ama ne yapalim herkes bi şekilde imtihan olacak ya
Anksiyete ve kronik depresyon Antidepresan başladım 4 senedir düzenli kullanıyorum bıraksam biliyorum ki içe döneceğim yüzüm düşecek sanki depremde tüm köyünü ailesini kaybetmiş gibi efkarlı depresif oluyorum. Bir de sebepte yok biri bişey diyor içime at öbürü bişey dedi içime at öyle işte birde en kötü ihtimalleri kurgularım sabah kalktığımda o gün başıma gelecek kötü olayların senaryosunu hazırlayarak başlarım. Gece yatarken de aynı şekilde.. Bir de ms hastalığım var hiç kaygı endişe yaramaz bana böyleyim ne yapayım.
Çok dikkat et kendine... Aileden gelen antidepresan tecrübeleriyle hiç kullanmadım. Ben de hiçbir sebep olmadığı halde efkarlardayım. Çok şükrediyorum sahip olduklarıma ama, hiç yavaşlamayan kalp bizdeki de
Evet canım aynen ben de bazı konularda çok nüksediyor bu durum, OKB daha zordur belki.
Bir kere başkasına atacağım mesajı bölüm grubuna atmıştım, kimse bir şey demediği halde öyle kafama taktım ki bunu günlerce sürdü En son bir arkadaşıma söyledim de salak mısın kız sen saçmalama nolucak falan dedi de kendime geldim. Bilirim, çok saçmalıyoruz bazen.
Tatile girince tutunacak dalım kalmadı, sigaraya başlasam o da tutunacak bi dal sonuçta
Allah kolaylık versin :)
OKB'ye lise sınavlarında tutuldum ben. :)
Sonra liseyi istediğim okulda okuyunca düzeldi.
Sonra üniversite sınavına hazırlanırken oldu, istediğim bölüm gelince düzeldi.
Şimdi de son sene alan sınavı, KPSS derken... Daha iyiyim çook şükür. :))
Annemle biz kendimizi başka şeylere verip, oyalıyoruz. Faydası var bizce. :)
(Bir de bunu soylemem yasak belki ama sadece şunu diyeceğim maneviyatında faydasıı çook oldu. Herkesin fikri, inancı kendine. Sadece konu başında nasıl atlattın dediğiniz için dipnot geçtim.)
Son bir senedir çok fazla takintiliyim hala doktora gitmedim ama ufak birsey icin saatlerce internette araştırıp kafam da kuruyorum tek kendimin değil ailemin de her türlü sıkıntısını.