Merhabalar istanbulda yaşayanlar bilie belki söyleyeceğimi ben 22 aylık bebek sahibi bir anneyim. Psikolojik olarak çok yıprandım. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Yakın çevremdeki hiçkimse beni anlayamıyor. Ailelerimiz uzakta. Eş dost akraba yok. Arkadaşlarımın çoğu çalışıyor. Gün içinde ev dışında hiçbir aktivitem yok. Arada parka çıkıyorsak çıkıyoruz. Ama bu bunalım bebeğime de zarar veriyor. Bazen onun krizleri beni de krizlere sokuyor. Çocuğuma bağırmak istemiyorum ama gerçekten çok daralıyorum. Çocuğumu çok seviyorum. Ama kendimi bulamıyorum. Ne yapacağımı bilemiyorum. Bakın psikolojik olarak iyi değilim ve konuşacak kimsem yok bu yüzden açtım bu konuyu hakaret dinleyecek halim yok lütfen birileri belki beni anlar sesimi duyar iki muhabbet etmiç oluruz diye açtım. Anlayışlı yorumlar yapın lütfen rica ediyorum.