- 10 Aralık 2012
- 1.778
- 891
- 83
- Konu Sahibi quantumkizi
- #1
üniversite 2. sınıfa giden genç bi kızım. İstanbulda ailemin yanında kalıyorum. Okulum evime çok uzak kiraya çıkmak istiyorum ama aileme bu konuyu açmadım henüz. sadece kardeşime söyledim bana demediğini bırakmadı. Ona göre evden uzaklaşma isteğim o.... yapmakmış. işte böyle bir kardeşle yıllardır aynı evde yaşıyorum. kendimi sevmeme bir türlü izin vermeyen bi kardeş. sürekli herşeyin en doğrusunun onun düşüncesi olduğunu savunan,asabi, empati yeteneğinden yoksun bir kardeş. ama çok yoruldum. sürekli aşağılanmaktan, onu düşünüp yaptığım iyi şeyleri görememesinden, sürekli yaptığım herşeyde kötü birşey aramasından . evet kusursuz değildim çokça hatalarım oldu. ama bir kere neden yaptın diye sormayıp azarladı beni. küçüklükten beri hep onun gibi olmam gerektiğini düşünüp baskı uyguladı, herkeste öyle olmasıı istedi. onun doğruları benim doğrularım olmalıydı. çok yanlış bi insan değildim hiç güvenipte benim hareket etmeme izin vermedi ki. evet onun kadar zekide değildim çoğu işi elime yüzüme bulaştırırım ama sürekli yüzüme vurulmasından bıktım bunun.halbuki hiç bi zaman kötü şeyler yapıcak bi kız değildim ben. Zaten küçüklüğümden beri sorunlu bir babayla yaşıyoduk psikolojim iyice yerlebir oldu bu yaşıma kadar. tam herşey düzelir gibi oldu babamın aklı başına geldi derken, beni seven biride oldu demişken hep kardeşimin siniriyle uğraştım. o bunları hiç bi zaman farketmedi farketmiycekte. Bunları bilerek yapmadığınıda biliyorum, beni sevdiğinide de bende onu seviyorum ama yoruldum.artık ondan bağımsız bir birey olmak istiyorum. her ne kadar ona göre evden girmek istememin seni or.... olsada. Evimi sevmiyorum bu ev beni boğuyor. eskiden kalan bişey sürekli bişey olucak kavga çıkıcak babam sinirlenicek sevgilimle dışarı çıkıcam aman kardeşim ne diycek yine neye kızıcak o gün moralimi alt üst edicek diye düşünmekten çok yoruldum. Kimseden korkmadan yaşamak istiyorum. tek düşündüğüm biri varsa o da annem. annemi üzmeden bunu halletmek istiyorum. tek o güvendi kızına saçmalıklarına rağmen. Annemi allah başımdan eksik etmesin çok seviyorum, yanımda olmasın hemen özlüyorum. Bir tek onun sevgisini hissediyorum. Bana yol gösterin çok mu kötü bişey okuluma yakın bi evde kalıp hayatıma devam etmem. annem bunukötü karşılarmı. evden tamamen gitmekten bahsetmiyorum. Hem okula malzemelerimi daha rahat taşımak istiyorum hemde böyle mutlu olucağımı düşünüyorum. Sürekli ağlamak geliyor içimden okuldan çıkıp eve geliceğim zaman. neden böyleyim?tedavimi olmalıyım eve çıkmak yerine?
