- 17 Temmuz 2018
- 4.192
- 19.406
- 208
- Konu Sahibi Rosalind Franklin
-
- #1
Daha önceki konularımda yazmıştım kısaca yurtdışında doktora yapıyorum, danışman hocamdan değil ama beni eğitmesi için görevlendirdiği doktora sonrası araştırmacısından mobbing görüyorum.
Şu an o kişi de beni kendi teknisyenine yönlendirdi ve o kişi ben ilk geldiğimde hocam onunla tanıştırdığında yüzünü buruşturup işim var şu an diyerek tanışmamıştı. Benim yüzüme bakmayan ve asla muhatap olmayan bir kişiydi ki bulunduğum ülkede Türkleri severler ilk defa bu durumla karşılaştım (diğer yabancılara da öyle yapıyor, sanırım yabancı olduğum için).
Mentörümden gördüğüm mobbing yetmezmiş gibi teknisyenden de görmeye başladım. Bulunduğum çalışma ortamında 'Biz sana bir şey öğretmek zorunda değiliz, sen tek seferde öğrenmek ve en iyi şekilde yapmak zorundasın. Başka şansın yok' düşüncesi hakim. Hata yapma şansı hiç verilmiyor. Bugün daha önce hiç denemediğim bir teknik yapacaktım bu teknisyen dedi ki kendin yapabilir misin? Ben de daha önce hiç yapmadığım için kendimi çok rahat hissetmiyorum, müsaitsen beraber yapalım ilk sefer için dedim. Demez olaydım! Beni azarlamaya başladı sesini yükselterek 'Bu bir bahane değil!! Buradakilerin hiçbiri ilk geldiğinde bilmiyordu!! Ben senin mentörünüm (ki değil, teknik eleman akademik bile değil) mentörün senden bir şey isterse yapmak zorundasın!! Çabuk öğrenmek zorundasın, senin başka şansın yok!!' dedi. Cümleleri aynen çevirdim, hiçbir değişiklik yok. Ben şok oldum ama 'Bir her insan farklıdır bunu anlaman lazım. İki ben sana hiç yapamam demiyorum ilk seferde tek başıma yapamam diyorum' dedim. O zaman sustu ama ben artık o kadar doluyum ki eve geldiğimden beri ağlıyorum. Asla küçümsemek için demiyorum ama akademik ortamdayım ama gördüğüm muameleye bakın. Ben dünyanın öbür ucuna bunun için mi geldim?? Diye ağlıyorum. Çok üzgünüm.
Evet benim de hatalarım var belki ilk denememde onların istediği gibi düzgün yapamıyorum. Ama çabalıyorum, deniyorum, elimden geleni yapıyorum. Yine de yeterli olmuyor beni kendi istedikleri kalıba sokmak istiyor mentörüm. Mesela onun dediğinden fazla sayıda ders almam bile sorun onun için, tek bir kalıpta olmam gerektiğini düşünüyor ve bana kendim olma alanı bırakmıyor. Ne yaparsam yapayım yeterli olmadı ben artık ruh sağlığımı kaybetmek üzereyim. Sürekli eleştiriliyorum, teknisyenden bile azar yiyorum ben gerçekten doktoraya kadar bunun için mi geldim? Yetersizlik hissi beni mahvediyor.
Bursluyum ve burs aldığım kurumla konuştum danışman hocam ile sorun yaşamadığım halde buradan kurtulmak için danışmanımı değiştireyim dedim. Kesinlikle desteklemiyoruz değiştirmeni ama illa değiştirmek istiyorsan bu dönemin sonunda başvurabilirsin ama %100 değiştirme garantin yok dediler.
Aklıma gelen tek çözüm danışman hocamla beni eğiten mentörü değiştirmek için konuşmak. En güvendiği adamı, muhtemelen beni desteklemeyecek hatta suçlu çıkaracak ama başka bir çözüm bulamadım. En ufak bir sorunumdan bahsettiğimde bugünkü gibi bir muamale görüyorum o yüzden kişilerle direkt konuşmam imkansız. Doktora bile gözümde değil artık bu şekilde devam edeceksem bırakmayı bile göze alıyorum. Desteklenmeyeceğimi bildiğim halde hocam ile konuşmak harici bir çözüm düşünebilen var mı diye sormak istedim.
Şu an o kişi de beni kendi teknisyenine yönlendirdi ve o kişi ben ilk geldiğimde hocam onunla tanıştırdığında yüzünü buruşturup işim var şu an diyerek tanışmamıştı. Benim yüzüme bakmayan ve asla muhatap olmayan bir kişiydi ki bulunduğum ülkede Türkleri severler ilk defa bu durumla karşılaştım (diğer yabancılara da öyle yapıyor, sanırım yabancı olduğum için).
Mentörümden gördüğüm mobbing yetmezmiş gibi teknisyenden de görmeye başladım. Bulunduğum çalışma ortamında 'Biz sana bir şey öğretmek zorunda değiliz, sen tek seferde öğrenmek ve en iyi şekilde yapmak zorundasın. Başka şansın yok' düşüncesi hakim. Hata yapma şansı hiç verilmiyor. Bugün daha önce hiç denemediğim bir teknik yapacaktım bu teknisyen dedi ki kendin yapabilir misin? Ben de daha önce hiç yapmadığım için kendimi çok rahat hissetmiyorum, müsaitsen beraber yapalım ilk sefer için dedim. Demez olaydım! Beni azarlamaya başladı sesini yükselterek 'Bu bir bahane değil!! Buradakilerin hiçbiri ilk geldiğinde bilmiyordu!! Ben senin mentörünüm (ki değil, teknik eleman akademik bile değil) mentörün senden bir şey isterse yapmak zorundasın!! Çabuk öğrenmek zorundasın, senin başka şansın yok!!' dedi. Cümleleri aynen çevirdim, hiçbir değişiklik yok. Ben şok oldum ama 'Bir her insan farklıdır bunu anlaman lazım. İki ben sana hiç yapamam demiyorum ilk seferde tek başıma yapamam diyorum' dedim. O zaman sustu ama ben artık o kadar doluyum ki eve geldiğimden beri ağlıyorum. Asla küçümsemek için demiyorum ama akademik ortamdayım ama gördüğüm muameleye bakın. Ben dünyanın öbür ucuna bunun için mi geldim?? Diye ağlıyorum. Çok üzgünüm.
Evet benim de hatalarım var belki ilk denememde onların istediği gibi düzgün yapamıyorum. Ama çabalıyorum, deniyorum, elimden geleni yapıyorum. Yine de yeterli olmuyor beni kendi istedikleri kalıba sokmak istiyor mentörüm. Mesela onun dediğinden fazla sayıda ders almam bile sorun onun için, tek bir kalıpta olmam gerektiğini düşünüyor ve bana kendim olma alanı bırakmıyor. Ne yaparsam yapayım yeterli olmadı ben artık ruh sağlığımı kaybetmek üzereyim. Sürekli eleştiriliyorum, teknisyenden bile azar yiyorum ben gerçekten doktoraya kadar bunun için mi geldim? Yetersizlik hissi beni mahvediyor.
Bursluyum ve burs aldığım kurumla konuştum danışman hocam ile sorun yaşamadığım halde buradan kurtulmak için danışmanımı değiştireyim dedim. Kesinlikle desteklemiyoruz değiştirmeni ama illa değiştirmek istiyorsan bu dönemin sonunda başvurabilirsin ama %100 değiştirme garantin yok dediler.
Aklıma gelen tek çözüm danışman hocamla beni eğiten mentörü değiştirmek için konuşmak. En güvendiği adamı, muhtemelen beni desteklemeyecek hatta suçlu çıkaracak ama başka bir çözüm bulamadım. En ufak bir sorunumdan bahsettiğimde bugünkü gibi bir muamale görüyorum o yüzden kişilerle direkt konuşmam imkansız. Doktora bile gözümde değil artık bu şekilde devam edeceksem bırakmayı bile göze alıyorum. Desteklenmeyeceğimi bildiğim halde hocam ile konuşmak harici bir çözüm düşünebilen var mı diye sormak istedim.