Cezaevi tamamen cezaevi olduğu için,yaklaşık iki yıl çalıştım,ikinci yılda neredeyse depresyona giriyordum,rutubetli koridorlar,müebbet alan mahkumlar ,göz okutarak girilen odalar,demir parmaklıklı pencereler ,güneş ışığını bile direk alamamak vs mutsuz etmişti beni. Pc,cep telefonu hiçbir elektronik aleti içeri sokamıyorduk,bütün iç çamaşırımdaki (sütyen) demirleri çıkartmak zorunda kalmıştım,bütün kıyafetlerim mutlaka ötüyordu,çünkü her kıyafette metal bi parça var, spor ayakkabılarım vs o kapılardan içeri girmek abartısız on dakika sürüyordu,sevemedim orayı. Sarı saçlı bakımlı bi kadınımdır,sarışın psikologla görüşmek istiyorum diye garip mahkum dilekçeleri almaya başlamıştım,makyaj yapmayı bıraktım,saçlarımı açmadım,boynum görünecek diye boynuma bile bişiler sarmaya başladım,parfüm sıkmayı bıraktım,sonra dedim ki burçak napıyorsun burda çalışamazsın mutsuzsun,oturdum tekrar kpssye çalıştım o motivasyonla 89 aldım işte,cezaevi sayısında girdiğim yıl kpssde derece yaptım ,istifa ettim :) nasıl bi mutsuzluk olduğunu sen düşün :)