Dilimi yutmuş gibiyim, kendimi savunamıyorum

feruzecerci · 18 Ocak 2021

Camille_claudel .!.:
Arkadaşlar merhaba,
Sorunum başlıkta belirttigim gibi tartışma anlarında donup kalmam. Sanki beynime dur komutu geliyor, dilim tutulup kekelemeye başlıyorum ve bu beni o kadar üzüyor ki. O an geçince aklıma söylemek istediklerim geliyor ama iş işten geçmiş oluyor tabii.

Gayet kitap okuyan, kelime haznesi geniş bir insanım. Ağzım da laf yapar ama o an beni görmelisiniz. Sanki gözüne far tutulmuş bir tavşan gibiyim.

Böyle doğmadım elbette ama gerek tek çocuk olarak büyümem gerek okulda mobbinge uğramak beni bu hale getirdi.
Az önce ofiste mesela bir kız kelimenin tam anlamıyla beni eşekten düşmüş karpuza çevirdi ve gitti. Ben bunun üstüne oturdum, söylemek istediklerm aklıma geldi, kızı mutfakta yakaladım ve söyledim. Özür diledi ama olması gereken bu değil ki? O anda söylemek istiyorum.

Kendime bakıp o kadar acıyorum ki. Şimdiye dek bir çok şey yaptım, öğrendim, değiştirdim ama bundan kurtulamadım.
Ha eskiye nazaran değişiklik yok mu elbette var. Ama olması gereken kıvamda değil.
Şuan parttime çalısıyorum ve sırf bu yüzden iş başvurusu yapmıyorum cünkü orada da aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum.

Allah aşkına bir akıl verin. Psikologlara gittim ama bir değişiklik farketmedim. Bunun yolu neden geçiyor?

Niye kendinize acıyorsunuz ki, ne güzel işte sakinleşip düşünüp öyle cevap veriyorsunuz. O an cevap verseniz tartışma alevlense daha büyük kaos.
Ben tartışmada yapay bi sakinliğe bürünür karşımdaki sesini yükseltiyorsa, sesini yükseltme düzgün konuş diye uyarırım. Bu kadar

Sonra zaten karşımdaki aynen devam ediyorsa daha yüksek bi sesle uyarırım, önce karşımdakinin sakinleşip benimle diyalog düzeyine gelmesi gerekir.
Bence tartışmalarda sakin kalabilmek karşınızdakini afallatan ve sakinleşmeye zorlayan bir yöntem.

Zeynayl26 · 18 Ocak 2021

Camille_claudel .!.:
Zamanında mobbinge uğradığımda beynim bu şekilde korunmuş ve şimdi de bu şekilde korumaya devam ediyormuş.

O anlarda sesimin titrediğini hissediyorum, bir an evvel kaçmak istiyorum ve en öenmlisi inanılmaz alttan alıyorum. Gülümsüyorum.

Bayılma hissi falan hiç gelmedi.

Al benden de o kadar yaa.ben de aynen öyleyim yani.sonradan aklıma geliyor ama iş işten geçmiş oluyor.

muhtesemgatsby · 18 Ocak 2021

Bence bir eksiklik değil yaşadığınız durum bazı insanlar gerginlik yaşanan anlarda hazır cevaplılık yapamayabilir önemli olan bunu çaktırmamanız. Yani olay yaşanırken soğukkanlılığınızı koruyun karşı tarafın yanında kem küm olmayın sonradan aklınıza gelince söyleyin. Benim de hep geceleri geliyor aklıma şurada şunu deseydim diye uyku uyutmuyor bazen

Camille_claudel · 18 Ocak 2021

girlinred .!.:
Zamanında mobbinge uğradım o zaman başladı demişsiniz yanlış okumadıysam. Okulda nasıldınız? Ortaokulda lisede tartışmadınız mı kimseyle? İş ortamına kadar herkes sizinle iyi geçinmiş olamaz sonuçta? Küçüklüğünüz de çekingen mi geçti?

Okul hep korkarak gecti. Sonra kücük kücük stajlar, parttime isler derken bugünlere geldim. Ama kimseyle tartismazdim, daha cok onlar sayar ben dinlerdim.

Ozamana göre bir miktar degisim var ama dedigim gibi artık sıtkım sıyrıldı tamamen kurtulmak, kendim gibi tepkiler verebilmek istiyorum.

Law__ · 18 Ocak 2021

Bunun nedeni küçükken büyüklerine karşı cevap verme,sus,sen küçüksün,hayır deme hakkın yok gibi durumlarla başlar bence.
Bende aynı konumdayim

Law__ · 18 Ocak 2021

Dona kalmak bir savunma mekanizması zaten

Camille_claudel · 18 Ocak 2021

feruzecerci .!.:
Niye kendinize acıyorsunuz ki, ne güzel işte sakinleşip düşünüp öyle cevap veriyorsunuz. O an cevap verseniz tartışma alevlense daha büyük kaos.
Ben tartışmada yapay bi sakinliğe bürünür karşımdaki sesini yükseltiyorsa, sesini yükseltme düzgün konuş diye uyarırım. Bu kadar Sonra zaten karşımdaki aynen devam ediyorsa daha yüksek bi sesle uyarırım, önce karşımdakinin sakinleşip benimle diyalog düzeyine gelmesi gerekir.
Bence tartışmalarda sakin kalabilmek karşınızdakini afallatan ve sakinleşmeye zorlayan bir yöntem.

Hem acıyıp hem şaşırıyorum:) somut şeylere bakıyorum mesela bir derste nasıl zorlanıp sonra onu nasıl başardığıma, ya da spor yaparken bir hareketi asla beceremeyip sonra nasıl ustalaştığıma. Bir de şu halime bakıyorum yok hiç bir ilerleme değişim yok. Bu beni üzüyor

girlinred · 18 Ocak 2021

Camille_claudel .!.:
Okul hep korkarak gecti. Sonra kücük kücük stajlar, parttime isler derken bugünlere geldim. Ama kimseyle tartismazdim, daha cok onlar sayar ben dinlerdim.

Ozamana göre bir miktar degisim var ama dedigim gibi artık sıtkım sıyrıldı tamamen kurtulmak, kendim gibi tepkiler verebilmek istiyorum.

Mobbinge uğradığımda beynim korumuş açıklamasını size kim yapmıştı? Bu tür eğilimler işe girmekle başlamaz çünkü daha erken yaşlarda gelişir muhakkak. Ben çok hazırcevap olup lafımı sakınmam. Ama annem sizin gibidir, birisi bir şey söylediğinde kalbim çarpıyor der hatta. Psikolog ne önermişti? ben çözüm öneremeyeceğim kendi annem de böyle çünkü. Ama yapabilirseniz bir yakınınızla sizi suçlayıcı doğaçlama diyaloglar üretmeyi deneyebilirsiniz karşılıklı. Siz de cevap vereceksiniz ve zihniniz idman yapacak. Çok sordum ama şunu merak ettim. Küçükken dışarıda kavga edip evde ailenizden azar işitmişliğiniz var mı?

Camille_claudel · 18 Ocak 2021

girlinred .!.:
Mobbinge uğradığımda beynim korumuş açıklamasını size kim yapmıştı? Bu tür eğilimler işe girmekle başlamaz çünkü daha erken yaşlarda gelişir muhakkak. Ben çok hazırcevap olup lafımı sakınmam. Ama annem sizin gibidir, birisi bir şey söylediğinde kalbim çarpıyor der hatta. Psikolog ne önermişti? ben çözüm öneremeyeceğim kendi annem de böyle çünkü. Ama yapabilirseniz bir yakınınızla sizi suçlayıcı doğaçlama diyaloglar üretmeyi deneyebilirsiniz karşılıklı. Siz de cevap vereceksiniz ve zihniniz idman yapacak. Çok sordum ama şunu merak ettim. Küçükken dışarıda kavga edip evde ailenizden azar işitmişliğiniz var mı?

Bu yorumu psikolog yapmisti. Beynin hala kendini koruyamacagini dusundugu icin boyle bir mekanizmaya basvuruyor diye.

Anneniz size ya da kendini rahat hissettigi kisilere de mi boyle? Ben soyle dusundum anne, babamla ya da arkadaslarimla gayet tartisabiliyorum. Benim yabancilarla tartismaya girmem lazim ki sonunda korkacak bir sey olmadigini gormeliyim

girlinred · 18 Ocak 2021

Camille_claudel .!.:
Bu yorumu psikolog yapmisti. Beynin hala kendini koruyamacagini dusundugu icin boyle bir mekanizmaya basvuruyor diye.

Anneniz size ya da kendini rahat hissettigi kisilere de mi boyle? Ben soyle dusundum anne, babamla ya da arkadaslarimla gayet tartisabiliyorum. Benim yabancilarla tartismaya girmem lazim ki sonunda korkacak bir sey olmadigini gormeliyim

Annem de sizin gibi. Bize karşı rahat ama komşuya bir şey diyemez.

Feefee1 · 18 Ocak 2021

Eklemeyi unuttum. Kendinizi illa kavga esnasinda konusmak icin sartlamayin.
Sacmalamaktansa sessiz kalmak cok daha iyi. En azindan disardan umursamaz görünürsünüz.

Sofie85 · 19 Ocak 2021

Ben de eskiden bir tartışma yada bir olay olduğunda donup kalırdım.
Sonrasında kafamda aynı sahneyi canlandırıp defalarca o senaryoyu değiştirip değiştirip içinde farklı farklı kavgalar ederdim sesli bir şekilde

Yoksa o haksızlık hissiyle yaşamak çok ağır kendimce böyle bir çözüm bulmuştum.

Bulduğum ve uygunladığım bu çözüm mü yoksa artık eeehhhh yeter beeee deyip kendimi çatır çatır savunmaya mı geçtim bilemiyorum.

İnsan kendini değiştirebiliyor

Cileklivanilinn · 19 Ocak 2021

Bazı şeylerin tek çaresi tecrübedir, bu da öyle bir konu. Temiz ailelerde, sakin ortamlarda yetişmiş insanlar alışık olmadığından böyle durumlarda tepki veremeyebilirler çok doğal. Zamanla alışırsınız. Tek tavsiyem insanları gözünüzde büyütmeyin.

flamefire · 19 Ocak 2021

Camille_claudel .!.:
Arkadaşlar merhaba,
Sorunum başlıkta belirttigim gibi tartışma anlarında donup kalmam. Sanki beynime dur komutu geliyor, dilim tutulup kekelemeye başlıyorum ve bu beni o kadar üzüyor ki. O an geçince aklıma söylemek istediklerim geliyor ama iş işten geçmiş oluyor tabii.

Gayet kitap okuyan, kelime haznesi geniş bir insanım. Ağzım da laf yapar ama o an beni görmelisiniz. Sanki gözüne far tutulmuş bir tavşan gibiyim.

Böyle doğmadım elbette ama gerek tek çocuk olarak büyümem gerek okulda mobbinge uğramak beni bu hale getirdi.
Az önce ofiste mesela bir kız kelimenin tam anlamıyla beni eşekten düşmüş karpuza çevirdi ve gitti. Ben bunun üstüne oturdum, söylemek istediklerm aklıma geldi, kızı mutfakta yakaladım ve söyledim. Özür diledi ama olması gereken bu değil ki? O anda söylemek istiyorum.

Kendime bakıp o kadar acıyorum ki. Şimdiye dek bir çok şey yaptım, öğrendim, değiştirdim ama bundan kurtulamadım.
Ha eskiye nazaran değişiklik yok mu elbette var. Ama olması gereken kıvamda değil.
Şuan parttime çalısıyorum ve sırf bu yüzden iş başvurusu yapmıyorum cünkü orada da aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum.

Allah aşkına bir akıl verin. Psikologlara gittim ama bir değişiklik farketmedim. Bunun yolu neden geçiyor?

Uğramış oldugunuz mobbıng nedır.Boşversene ıcınde kalacagına soyle

flamefire · 19 Ocak 2021

Camille_claudel .!.:
Arkadaşlar merhaba,
Sorunum başlıkta belirttigim gibi tartışma anlarında donup kalmam. Sanki beynime dur komutu geliyor, dilim tutulup kekelemeye başlıyorum ve bu beni o kadar üzüyor ki. O an geçince aklıma söylemek istediklerim geliyor ama iş işten geçmiş oluyor tabii.

Gayet kitap okuyan, kelime haznesi geniş bir insanım. Ağzım da laf yapar ama o an beni görmelisiniz. Sanki gözüne far tutulmuş bir tavşan gibiyim.

Böyle doğmadım elbette ama gerek tek çocuk olarak büyümem gerek okulda mobbinge uğramak beni bu hale getirdi.
Az önce ofiste mesela bir kız kelimenin tam anlamıyla beni eşekten düşmüş karpuza çevirdi ve gitti. Ben bunun üstüne oturdum, söylemek istediklerm aklıma geldi, kızı mutfakta yakaladım ve söyledim. Özür diledi ama olması gereken bu değil ki? O anda söylemek istiyorum.

Kendime bakıp o kadar acıyorum ki. Şimdiye dek bir çok şey yaptım, öğrendim, değiştirdim ama bundan kurtulamadım.
Ha eskiye nazaran değişiklik yok mu elbette var. Ama olması gereken kıvamda değil.
Şuan parttime çalısıyorum ve sırf bu yüzden iş başvurusu yapmıyorum cünkü orada da aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum.

Allah aşkına bir akıl verin. Psikologlara gittim ama bir değişiklik farketmedim. Bunun yolu neden geçiyor?

O bence bırde zamanla gelısen bır sey.Eskıden ısyerımde bı haya yaptımızda bızı odaya cekıp bagırıyorlardı.Genc ve çok toydum.Sımdı bırı bısey dese bende ona bagırıyorum.Bagırmak ney hem ya konulmak varken .

Passifloraetkisi · 19 Ocak 2021

Camille_claudel .!.:
Arkadaşlar merhaba,
Sorunum başlıkta belirttigim gibi tartışma anlarında donup kalmam. Sanki beynime dur komutu geliyor, dilim tutulup kekelemeye başlıyorum ve bu beni o kadar üzüyor ki. O an geçince aklıma söylemek istediklerim geliyor ama iş işten geçmiş oluyor tabii.

Gayet kitap okuyan, kelime haznesi geniş bir insanım. Ağzım da laf yapar ama o an beni görmelisiniz. Sanki gözüne far tutulmuş bir tavşan gibiyim.

Böyle doğmadım elbette ama gerek tek çocuk olarak büyümem gerek okulda mobbinge uğramak beni bu hale getirdi.
Az önce ofiste mesela bir kız kelimenin tam anlamıyla beni eşekten düşmüş karpuza çevirdi ve gitti. Ben bunun üstüne oturdum, söylemek istediklerm aklıma geldi, kızı mutfakta yakaladım ve söyledim. Özür diledi ama olması gereken bu değil ki? O anda söylemek istiyorum.

Kendime bakıp o kadar acıyorum ki. Şimdiye dek bir çok şey yaptım, öğrendim, değiştirdim ama bundan kurtulamadım.
Ha eskiye nazaran değişiklik yok mu elbette var. Ama olması gereken kıvamda değil.
Şuan parttime çalısıyorum ve sırf bu yüzden iş başvurusu yapmıyorum cünkü orada da aynı şeyleri yaşamaktan korkuyorum.

Allah aşkına bir akıl verin. Psikologlara gittim ama bir değişiklik farketmedim. Bunun yolu neden geçiyor?

Bunun konuşmayı bilmemekle bi alakası olduğunu düşünmüyorum öfke kontrolü sanki biraz, öfkelendiğimizde beynimize kan sıçramış gibi hissederiz ve çok güçlü bi histir. Bu his birden hücum ettiği zaman başlar mantığı ötelemeye...
Çok sinirlendiğiniz zaman öncelikle DERİN NEFES ALIN ve kelimeleri tane tane kullanarak kendinizi kısık ses tonuyla ifade etmeye çalışın. Öfkenin bir anda hücum etmesi kafanızı karıştırıyor belli ki psikologlara gitmeniz de kendi içinizde durumu abartmanıza büyütmenize yol açmış çok büyük bi problem olmadığını kabullenin anormal bi durumda değil

feruzecerci · 19 Ocak 2021

Camille_claudel .!.:
Hem acıyıp hem şaşırıyorum:) somut şeylere bakıyorum mesela bir derste nasıl zorlanıp sonra onu nasıl başardığıma, ya da spor yaparken bir hareketi asla beceremeyip sonra nasıl ustalaştığıma. Bir de şu halime bakıyorum yok hiç bir ilerleme değişim yok. Bu beni üzüyor

Bu geçici bir durum. Ben çocukken mesela acayip kavgacı biriydim. Sınıfta benimle dalga geçtiği için birini herkesin içinde dövmüştüm. Bu gibi dövmek kavga etmek çok sıradandı benim için. Eve gidince aileme karşı sevecendim ama dışarıda biri bir şey desin aslan kesilirdim

Hatta akrabalardan biri hani olur ya çocukla dalga geçer onlara bile aslan gibiydim, hiç unutmuyorum bir gün halamın eşi benimle dalga geçmişti annem de vardı, annem inanılmaz sessiz biridir. Ben evlerindeki her şeyi çarpmıştım benden özür dileyeceksin diye koskoca adama

Annem zar zor götürmüştü beni halamlardan, adam benden sonra kalp spazmı geçirmiş bizi aramıştı, halam, firuze çabuk buraya gelsin eniştesinden özür dilesin dedi anneme, ben de yanındaydım telefonun ahizesini kaptım bi posta da halamla kavga ettim, "gebersin kocan" diyip kapattım, annem benimle baş edemiyordu. Aklım sıra "görümcelik" yapmaya çalışan halama ve kocasına ders vermiştim ama büyüyünce anladım bunlar çok korkunç, benim gibi bir çocuğum olursa nasıl baş ederim bilemiyorum.... ( Ama biliyor musunuz, bugün bile hiç bir akrabam bana laf sokamaz ya da bir şey ima edemez. )
Büyüdükçe bunu aştım, ha yine çok çabuk sinirlenen biriyim ama dediğim gibi yapay bir sakinliğe bürünüyorum. Bir de insan çocukken dayak yesen de rezil olacakmışsın gibi gelmiyor

Tasvip etmiyorum tabi ama ben de mesela o halden böyle sakin bi hale dönüştüm. İnsanlar zaman içinde değişiyor, yaşadıkça olgunlaşıyorsunuz ve kavgalarda kendinizce bir üslup geliştiriyorsunuz.

Camille_claudel · 19 Ocak 2021

Sofie85 .!.:
Ben de eskiden bir tartışma yada bir olay olduğunda donup kalırdım.
Sonrasında kafamda aynı sahneyi canlandırıp defalarca o senaryoyu değiştirip değiştirip içinde farklı farklı kavgalar ederdim sesli bir şekilde

Yoksa o haksızlık hissiyle yaşamak çok ağır kendimce böyle bir çözüm bulmuştum.

Bulduğum ve uygunladığım bu çözüm mü yoksa artık eeehhhh yeter beeee deyip kendimi çatır çatır savunmaya mı geçtim bilemiyorum.

İnsan kendini değiştirebiliyor

Ne güzel darisi basima insallah. Yavas yavas savunuyorum kendimi ama o zaman da oyle cigirdan cikmis halde ki hem hakliyken haksiz duruma dusup hem soyleyeceklerimi unutuyorum

Camille_claudel · 19 Ocak 2021

flamefire .!.:
O bence bırde zamanla gelısen bır sey.Eskıden ısyerımde bı haya yaptımızda bızı odaya cekıp bagırıyorlardı.Genc ve çok toydum.Sımdı bırı bısey dese bende ona bagırıyorum.Bagırmak ney hem ya konulmak varken .

Dayak falan degil ama her gün asagilama, elestirme seklinde ve ben ozaman almanyaya yeni gelmistim, haliyle almancam da
Olmadigi icin kendimi savunamiyordum.

Umarim ben de artik o seviyeye gelirim

ckpgelsebayramdr · 20 Ocak 2021

bende öyleydim çare şöyle başlıyor
o an söyleyeceğiniz saçma bile olsa susmamak gerekiyormuş.
sonra düzeliyor o an konuşabilmek

ama ben sizde sakin bir yapı, sorunu çözme odaklı yapıcı bir karakter sezdim
Daha çok hoşuma gitti o an sessiz kalıp sonra konuşup çözmeniz. Böylece karşı tarafta sakinleşmiş oluyor daha iyi bir iletişim olmuş oluyor gibi

Dilimi yutmuş gibiyim, kendimi savunamıyorum

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Aktif Üye

wubba lubba dub dub

Guru

Yüz,gez,oku,izle,dans et👌

Yüz,gez,oku,izle,dans et👌

Guru

Ne mutlu Türküm diyene 🇹🇷

Guru

Ne mutlu Türküm diyene 🇹🇷

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Popüler Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Aktif Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Guru

Guru

Popüler Üye

Benzer Konular