Konuya doğru yere mi açtım emin değilim ama şöyle başlamak istiyorum arkadaşlar, bu konuyu değersiz hatta beni de gülünç bulabilirsiniz ama yine açmak istiyorum yaklaşık 3-4 yıldır tek başıma dışarı çıkmaya çok korkuyorum ve bu yüzden çıkamıyorum nedeni ise başıma bir şey gelirse ve kaçamazsam düşüncesi özellikle de köpek saldırısı ihtimali, çocukluğumdan beri birçok insan gibi tanımadığım köpeklerden çok korkardım ancak karakterini bildiğim bir köpekten korkmazdım temas kurmayı, başını okşamayı çok severdim, zaten çocukluğumdan beri hep köpeğimiz oldu, şu anda da iki tane var, birisi 8 diğeri 3 yıldır bizimle. üniversiteye başladığım yerde sokakta insandan çok köpek var. inanılmaz korkuyorum sürü halindeler ve bazen birbirlerini parçalıyorlar, mesela durakta falan otururken insanların konuşmalarını duyuyordum, birilerine saldırı yaşadıklarını yada aşıdan geldiklerini söylüyorlardı bu benim köpek korkumu fobiye dönüştürdü buna rağmen kaç kez korkumun üzerine gitmeyi denedim, bazen korkumu yener gibi oldum ama çoğu zaman korktuğum şeyin kıyısından döndüm o yüzden bu durum daha da güçlendi, köpek sesi duysam bile irkiliyorum donup kalıyorum ve en çok sinir olduğum şeyse arkadaşlarım gibi yolda gördüğüm her hayvanın başını okşamadığım ve onları görünce yolumu değiştirdiğim için hayvansever olmamakla suçlanıyorum yada bu durumumun gülünç olduğunu söylüyorlar bu da çok canımı sıkıyor, ben onlardan farklı olarak köpeklerin hiçbir tetikleyici olmadan da saldırıya geçebileceklerini biliyorum, bunu birçok deneyimledim ne yazıkki ve bunun en sonuncusu ise geçen hafta yaşadığım oldu evimizin civarında biraz yürüyüş yaptım ve köpeğimiz yol kenarında uzanıyordu ve bu ilk kez yaptığım bir aktivite değil, dördüncü turumu tamamlarken köpeğin hırlama sesini duydum ama bana yapmayacağını düşünerek acaba etrafta kedi mi var diye bakındım çünkü bizim köpeğimiz yabancı insanlara bile havlamayan bir köpek o yüzden rahattım ama etrafa baktığımda hiçbir şey yoktu, yavaşça evin merdivenine kadar gelip oturdum aramızda baya mesafe oluştu, bende biraz soluklandım ve tekrar yürüyüşe devam edeyim diye merdivenden kalkarken o da aynı anda uzandığı yerden kalktı ve hırlayarak üzerime doğru gelmeye başladı o an sakince birkaç basamak daha üste çıktım ve o da en son geldiği yerde sabit kaldı, o an tüm duyguları aynı anda yaşadım sanki, çok korkunç bir andı beynim durdu gibi, artık evin bahçesine bile çıkamıyorum, geceleri kabuslar görüyorum ve o an ve köpeğin yüz ifadesi aklımdan hiç çıkmıyor ve okul açılacağı için bu yılı nasıl tamamlayacağımı düşünüyorum bu korkuyla çünkü deneyebileceğim her şeyi denedim ve iyi olmak yerine daha kötü oldum, mesela ben ne yapabilirimden ziyade korkmayan temas kurabilen insanların o an ne düşündüğünü, ne hissettiğini ya da korkuyorlarsa bile nasıl yatıştıklarını merak ediyorum
