Sokak ortasında ön sevişme yapılması haricinde karşı cinsten iki cinsin birbirine sarılması, bir buse kondurması, birbirine sevgi göstermesi beni hiç de rahatsız etmiyor. Aksine mutlu oluyorum, içim umutla doluyor, hala sevebilen insanlar var diye. Neden biliyor musunuz? Çünkü bana şu anda hiç öyle sarılan, sevgi gösteren birisi yok. Onları görünce kıskanmak yerine umut ediyorum, hayatın renkleri onlar, hala pembe kalan kısımları ya. İyi oldu olacak onları da siyaha boyayalım yaşayalım kapkara! Bu kadar memnuniyetsiz yaşamayın lütfen, onların sarılması, el ele tutuşması sizi nasıl etkileyebilir ki ya? Sizin elinizi tutmadığına göre sorun yok o halde değil mi? Bırakın sevebilenler sevsin ya!
Bunların aksine sokak ortasında dayak yiyenleri görünce rahatsız oluyorum ben, bağıranları, küfredenleri, itişip kakışanları, yere tükürenleri görünce rahatsız oluyorum. Biri birine vuracağına öpsün ne olacak ki ya? Biz çok ters bir milletiz, kavga olsa sokakta garipsemeyiz de biri birine sarılınca hemen yargı radarlarımızı açarız. Yakınlaşan çiftlere eviniz yok mu demeyi biliriz de kavga eden birini görünce de neme lazım üstüme kalır bulaşmayayım, şahit falan yazarlar deyip anında ikileriz.
Herkese pembe günler efendim!
