Dışlanmış hissediyorum

connie .!.:

Merhabalar ben bu yıl yeni üniversiteye başladım. Biliyorsunuz ki üniversitesinin ilk hafatalari bir gruplaşma olur. Bu gruplar her yere sürü halinde bir yere gider . Yalnız kalmamak için birbirine ihtiyaçlari vardır . Kafaları uyuşmasa bile aynı ortamda kalmak zorunda kalırlar. Ben de böyle bir arkadaş grubundaydim ve o grup hepimizin bildiği gibi dağıldı. Sadece o gruptan 4 kişiyle konuşuyordum ama o kadar da yakın değiliz en azından ben. 4 kişi birbiriyle aşırı yakın birlikte akşamları dışarı falan çıkıyorlar geziyorlar alkol falan alıyorlar. Ben de hem param olmadığı için hem de geç saatte dışarı çıkmadigim için onlara genelde katılmıyorum onlar da aslında beni pek davet etmiyorlar. İçlerinde biriyle ilk başta yin gibiydik aynı bolumden tanıştığım ilk kişiydi sonra uzaklaştık o kendine bu gruptan daha yakın birini buldu ben de bu grupla bir hafta falan gorusememistim ders çalışıyordum o hafata içinde baya yakınlaşmışlar. Neyse ben bu gruba kendimi tekrardan sokmak zorunda kaldım hem başka arkadaşım yok hem bunlar benim nerede olduğumu da sormuyorlar ben girmezsem asla beni gruplarına almazlar ben de bunlarla konuşmaya başladım bu yüzden. Aradan birkaç gün geçti dün bana kahvaltıya gelip gelmeyeceğini sordular cumartesi günü yani bugün gideceklermiş ben de olur dedim bu sıralar yakın olduğumuzu hissediyorum çünkü tüm gün birlikteyiz A B ye soruyor onu da davet edelim mi diye ben de öyle sorunca aslında o kadar da yakın olmadığımızı hissettim bugün kahvaltıya gideceğimiz için hazırlanıyordum makyaj falan yapıyorum üstümü giymemiştim mesaj attım B ye ,bölümden ilk tanıştığım kıza , gidecek misiniz bugün diye o da C nin işi var D kötüymüş gelmeyecekmiş biz de A ile öğlen çıkmaya karar verdik kahvaltıyı yurtta yapacağız dördü anlaşmış birbiri ile haberleşmiş ben arayıp sormasam bana söylemiyorlar bile kahvaltı da etmedim yurtta kahvaltı saati geçecek kahvaltıya gidiyoruz diye benim adıma karar verip oglen A ben sen çıkarız diye düşündük diyor ben de gelemeyeceğimi söyledim zaten hastaydım acaba ben mi alingan davranıyorum arama mesafe koymak istiyorum koymalı mıyım dışarıdan birinin fikrini almak istedim ve bu ben sormasam bana cevap vermiyorlar konuşmuyorlar meselesi sadece bugün olan bir durum degil

Genişletmek için tıkla...

Aslil2 .!.:

Merhaba buna benzer bir şey yaşadım onu anlatmak isterim. Üniversitenin ilk günü bir kızın yanına oturdum ki normalde hiç atılgan birisi değilimdir. Ailemin yalnız kalırsın üniversitede yalnız kalmak hiç iyi değildir yanına oturduğun kişiyle arkadaş olursun lafları yüzünden birinin yanına oturdum. O da ben gibi olacak ki çok konuşkan değildik birbirimize önümüzde 2 tane bölüme 35 yaş üstü kontenjanıyla gelen abla oturuyordu, ablalar çok rahat olduğu için biz de onlarla konuştuk gerginliğimizi attık orada bitecek sandım çünkü asıl isteğim yanımdakiyle arkadaş olmaktı. Aradan birkaç gün geçti yanımdaki kız ablalara yalakalık yapmaya başladı küçük çocuklarıymış gibi davranmaya başladı bana da çok samimiyetsiz geliyodu. Ben de çok takmadım ne de olsa bir kaç haftaya ablalarla görüşmeyiz o kızla arkadaş oluruz diye ama olmadı gittikçe ablalara bağlanmaya başladı ve ben üniversitemin kendimden yaşça büyük insanlarla geçmesini istemiyodum. Ayrıca bu kız da her gelenle sohbet edip bana kıçını dönmeye başladı. Kesintisiz herhangi gelen kızla konuşuyo ve bana selam bile vermiyodu. Ben de yanlarından bir şey demeden ayrıldım. Yoksa ablalar beni içine çekecekti biliyodum. Bi süre yalnız kaldım artık çok geç olduğunu arkadaşım olmayacağını düşündüm, bölümü bırakmayı düşündüm. Birkaç gün yalnız kaldım bu arada yalnızlık hiç abartıldığı kadar kötü değil o kadar özgür hissettimki ablalardan sonra o samimiyetsiz beni geren ortamdan sonra. Neyse sonraki gün bi kız oturdu yanıma çok atılgan çok konuşkan birisi. Zaten benim başta kendi yerime oturup beni birinin arkadaş edinmesini beklemem lazımdı çünkü gerçekten çok utangaçım. O kızla arkadaş olduk birkaç kişi daha geldi ama kız her gelenden sonra bana soruyor sıkıntı olmaz değil mi diyerekten. Önceki arkadaşlığımdan sonra bu çok iyi gelmişti. Bu arada bu anlattığım kız üninin 2. Ayında geldi yani hiçbir şey için geç değil çıkmak istiyosan çık yalnızlık o kadar korkunç bir şey değil ama önce kendini ve mentalini hazırla. Ben de ablaları seviyodum ama bana iyi gelmiyolardı, bana kattıkları hiçbir şey yoktu. Bazende BENcil olmayı bilin
Saygılar.

Genişletmek için tıkla...