bu akşam o bahsettiğim yemek gerçekleşti..
ben katılmadım görürüm de vücudum tepki verir diye.
giden bir arkadaşımdan gelen msj ise şöyle.. ' eleleler. '
cvp vermedim. kötü mü hissettim. ewet. cız etti içim..
telefonum yine titredi. yine aynı arkadaşımdan msj..
' kızı bir görsen sana benziyo çok. yani vücut yapınız hemen hemen aynı yüze gelince senin yüzün kesinlikle daha güzel. yüzleriniz de benziyor aslında ama onunkisi ne biliym. sönük. seninki daha farklı daha karakteristik. '
okudum.. bir iki cümle yazıyı okurken defalarca aynı şey geçti aklımdan..
bana benzeyen birini bulmuştu..
bana benzeyen birini bulmuştu..
düşündüm.
öfkemiydi o ..
bu zamana kadar hep yanlış davranmamı sağlayan duygunun adı öfkemiydi.
başta sebepsiz yere yarım kaldığı, hatta başında en güzel yerinde kaldığı için mi geçmedi.
hep mi kızdım.. bu kadar çok mu kızdım ben.
bunun için mi yaktık canlarımızı..
bitti mi peki şimdi.
ben de ona benzeyen birini bulabilecekmiyim.
öldük mü biz..