Merhabalar,
Daha önceki konumdan hatırlayanlar hatırlamıştır belki, gerçi kullanıcı adım değişti ama (önceden peach idi.) 1.5 - 2 senedir bebek denediğimizi, bu aşamada yıprandığımızı söylemiştim.
Şöyle de bir durum var; ben kendimi bildim bileli köpekler için deliren bir insanım.
Tek çocuktum, Çocukluğum ve ergenlik dönemim boyunca yalnız büyüdüğüm için hep köpek istemiştim ama ailem çok titizdi, kesinlikle bu konuda katıydı almadılar. Üniversite dönemimimde de ailemleydim, ayrı evde değildim gene alamadım.
Biliyorum öyle bir zamansız oldu ki üç sene önce evlendim evliliğe alışırken ilk zamanlar alamadım, şimdi de çocuk düşündüğümüz için kimse “sakın alma, zamanı değil, çocuk olursa çok daha zor olacak” diyor. Tamam zamansız olabilir ama doğru zaman diye birşey var mıdır? Ne zaman doğru zaman olacak öyleyse benim için?
Ben iki senedir şu çocuk deneme aşamasında yıprandım, çalışmıyorum da şuan kafama çok takıyorum. Oldu da olacak, bu ay da olmadı gene olmadı vs... biliyorum çocuk düşünürken mi köpek alcak zamanı buldun diyeceksiniz ama yukarda anlattığım gibi hayatımın hiçbir zamanında nasip olmadı. Evlendim, hala olmuyor. Çocuğum olacağı da kesin değil ki, bekle olacak diyorlar. Sonra köpekle zor olur, yapamazsın vs... bunun garantisi yok ki.
Çok boşluktayım, bu boşlukta düşündükçe daha da yıpranıyorum. Yanlış anlaşılmasın asla boşlukta olduğum için istemiyorum, alırsam da en iyi şekilde bakacağıma eminim, ve bana tamamen iyi gelecek, beni iyileştirecek... çünkü gerçekten çok seviyorum köpekleri.
En azından onunla uğraşırım ilgilenirim, stresten uzaklaşırım, hayatta en sevdiğim şeylerden biriyle biraz da bu bebek takıntımdan da uzaklaşırım diye düşünüyorum. Bebeğim olursa da beraber büyürler, güzel bir aile oluruz kanaatindeyim.
Sizin fikirlerinizi merak ediyorum, köpek&bebek beraber bakan, büyüten, zorluklarını - artılarını eksilerini bana yazabilecek varsa sevineceğim. Çünkü sürekli olumsuz yorumlar duyuyorum gerek ikisine bir bakanlar olsun, gerek köpek sahibi olanlardan.