Benim eşim medya sektöründe ama çalışma alanı baya kısıtlı. Bazen piyasa o kadar durgun oluyor ki, aylarca iş olmuyor elinde. Benimse hep sabit bir gelirim vardı. Evi genel olarak ben çekip çevirirdim. O ise bi iş yapsa bile parasını toplu olarak aylar sonra alabiliyor. Aldığı parayı olduğu gibi benim elime veriyor. Evin ekonomik idaresi bende yani. Evin erkeği değilim evin kadınıyım. Öncelikle şu toplumsal kodlardan arınmak gerekiyor sanırım. Erkek garsonluk da yapıp evi geçindirmeli kafasındaydım eskiden ama bu bizi çok yıprattı. Adam zevk aldığı uzmanı olduğu bir işi yapmak istiyor, ben de eğer memnun değilsem yolumu ayırırım olur biter. Ama seviyorum ve tek sıkıntı bu. Son 2 senedir bu durumu sıkıntı olarak da görmüyorum artık. Ha ben çalışmam, onun da elinde iş olmaz bilirim ki gider inşaatta bile çalışır, gene eve ekmek getirir. O konuda eşime güveniyorum. Yaşından dolayı iş bulamıyor diyorsunuz demek ki bir çabası var. Ama evde huzurlu bir ortam çok önemli. Sürekli baskı yaparsanız gönüllü bir şekilde iş aramaz ve canı hiçbir şey yapmak istemez. Sadece onu kendinizden uzaklaştırırsınız. Elbette böyle bir yaşam sürmek böyle bir evlilik sürdürmek istemeyebilirsiniz. Bu durumda yollarınızı ayırmayı düşünebilirsiniz. Ama gerçekten şu son 1 senede etrafımdaki 3 kişiden 1i işsiz. Biz ya koskoca kurumsal okuldan aylarca maaş alamadık. Aklımıza bile gelmezdi. Zümrece işten ayrıldık. Ben şimdi kısmet olursa atama bekliyorum. Eşimi istanbulda bırakıp gideceğim. O da elindeki işi bitirip öyle gelecek. Çok zor hayat.. Umarım düzlüğe çıkarsınız. Bu arada doğum gününüz kutlu olsun nice güzel yıllar dilerim.