Doğum sonrası aile sorunları

umayumay_deniz

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
12 Aralık 2024
28
7
1
26
Kızlar merhaba. Doğum sonrası kaynanasıyla annesiyle başbaşa kalmış olan var mı aramızda? Çok ciddi korkularım var gerek lohusalık gerek sürekli tentene olma isteği evin kalabalık olması durumları sizleri çok etkiledi mi? Bursaya taşınacağım bir de orada kimsem olmayacak o anki düşüncelerim nasıl olur bilmiyorum ama kaynanamla anlaşabilir miyim acaba, kendisi aslında iyi biri genelde iyi davranır bana ama bazen dengesiz hareketleri ve benim sinir bozucu bulduğum tavırları oluyor önceki gelininde bebekle ilgili sorunları olmuştu anlaşamamışlardı memesinden tutup kendince yardım etmeye çalışıyordu kız da bir şey demiyordu ama sonradan çok içine attığı için büyük kavgaları oldu bir keresinde kapısını kapatıp çocuğu uyutmuşken kaynanam birden kapıyı pat diye açıp çocuğu uyandırdı diye çok büyük kavga etmişlerdi bağrışma çağrışma gibi sonra bir iki sene sonra kocasıyla yani kaynımla ayrıldılar. Ben başta anlamamıştım ama cidden sinir bozucu değil mi bu patavatsızlıklar içeride çocuk uyuttuğunu biliyo sonuçta niye öyle bi hareketler yaparsın ki? Bir de torun bağımlısılar hadi geldi diyelim nasıl git dicem artık ihtiyaç kalmadığında kendi annem de bir hafta anca kalabilicek küçük kardeşim okula gittiği için aslında insanın kendi annesine daha çok lafı geçiyor hiç kaynanama kalmak istemezdim ama mecburen o daha uzun süre kalacak yanımda. Sizin yaşadığınız olaylar var mı doğum sonrası yardımcı olabilir misiniz ne yapmalıyım??
 
Baştan sınırlarınızı çizeceksiniz. Eşinizin desteği ve bebek konusunda takım olmanız en önemlisi. Yanınızda ne kadar süre kalmasını istiyorsanız en baştan söyleyeceksiniz eşiniz ile beraber. İstemediğiniz şeyleri direk söyleyeceksiniz. Eşinizde destek olacak. Başka türlü olmaz.
Bir seçenekte kimseyi almamak yanınıza. Kardeşim çok uzak bir şehirde yaşıyor. Tek başına doğurdu, eşi iş yerinden 2 hafta izin aldı sonrasında tamamen yalnızdı. Evet çok yıprandı, çok zor bir süreç geçirdi ama tamamen kendi yalnız olmak istedi ve bu süreci müdahaleler olmadan yaşamış oldu.
 
Teşekkür ederim öncelikle güzel bilgiler için. Evet tam olarak o müdahalelerden korkuyorum. Ve ben de çok takıp rahatsız olan bi tipim yeri gelir evime bile gelmesini istemem biraz denize düşen yılana sarılır gibi olacak yani benimki. Ben daha çok ev işlerine yardım eder yemeğimizi bize yapar diye istiyorum dediğiniz gibi baştan sınır çizmek en iyisi ama işte o sınırlar hep bir aşılır ya göğüslerimi nasıl gizlerim diye kara kara düşünüyorum. Çok rahatsız edici değil mi
 
Mesaj verebilirsiniz şimdiden alttan alttan. Bende mesela istemiyorum birilerinin yanında emzirmeyi. Görümcem yeni doğum yaptı. Ziyaretine gittiğimizde baktım emzirecek odadan çıktım bilerek. “Ben çıkayım sen rahat rahat emzir” dedim kv yanımızdayken. Yine bir gün bebeklerden konuşurken söylemiştim. “Ben birinin yanında emziremem, rahat edemem” diye. Genel olarak zaten bu konularda çok sevmiyorum rahatlığı. Eşim dışında birinin yanında üstümü değişmem vs. Kendinizi şimdiden stres yapmayın. Tekrar diyorum EN ÖNEMLİSİ eşinizin desteği ve yanınızda durması. Gerekirse siz değil o uyaracak güzelce annesini. “Anne sen gel içeri rahat rahat emzirsin, uyutsun” gibi gibi. O sizin yerinize annesini uyarırsa daha bile iyi olur. O yapamıyorsa yada yetersiz kalıyorsa saygınızı bozmadan güzelce uyaracaksınız. Bu süreçte kötü olursanızda yapacak bir şey yok :)

Önemli olan siz ve bebeğinizsiniz.
 
Bence İlk yapacağın şey bebeğimle ben ilgilenirim, bana ihtiyacı var sadece, siz evin işlerini halledin olayını netleştirmek olmalı... Sonra roller karışır sen o halde ev işlerine bulaşmış bebekte bı onda bı bunda olur. Sinirlerin yıpranır. O yüzden sınırlarını belirle, ben odadayken pat diye gelmeyin de mesela, kurallar olursa çok kafa ağrımaz. Eşin de desteklemeli, hatta kendi annesine kendisi söylemeli sınırları, iki anneye de sınır cizilirse olay olmaz
 
Demekki sadece ben böye düşünmüyormuşum içim rahatladı gerçekten ya. Bazen çok mu abartıyorum acaba diyorum ama ilk çocuk ve bir önceki gebeliğimde 16 haftalık mecburi kürtajdan sonra bu pimpiriklenmeler daha fazla oldu sanki bende.
 
Kayınpederinizi gönderin. O zor oluyor. Meme uçlarınız yanıyor, canınız burnunuzda meme kapatmakla uğraşıyorsunuz. Ten tene temas hayal oluyor.

Bizimkilerin ne kadar kalacağını önceden eşimle konuştuk, o zamana kadar kaldılar. O söyledi önceden süresini ailesine. Sizin söyleyeceğiniz bir şey değil bence o. Çünkü etrafınızdaki herkes siz doğurduktan sonra sizden daha lohusa oluyor. Alınan alınana.

Kolay geçer umarım. Sağlıkla gelsin büyüsün inşallah
 
Kesinlikle kayınpederle asla olmaz ben normalde de evde sütyensiz geziyorum zaten onlar geldiğinde veya biz gittiğimizde çok zorlanıyorum resmen şuanda bile durum böyle. Acaba gelmek ister mi o da onu da bilmiyorum nasıl gelme diyebilirim acaba
 
Bu arada amin inşallah sağlıkla gelir yavrucağım
 
Reactions: Gao
Benimki 2 ay boyunca sabahtan gece 10a kadar bizdeydi. Hastane odamda bile hep arkanı döner misin dedim de emzirdim. Zor oluyor.
 
eşimin ailesiyle aynı şehirde yaşamıyoruz. haliyle geldiklerinde kalıyorlar. doğum için eşime demiştim ki “senden tek ricam şu lohusalık bitene kadar kimse gelmesin” öyle de oldu. gerçekten doğurduğum gün hastaneye gelip 15 dk bebeği gördüler ve gittiler. biraz acımasızcaydı belki ama yapacak bir şey yok. 3 ay sonra da gelip 10 gün kaldılar evimde ve gördüler torunlarını.

ben çok nettim bu konuda. çünkü diğer arkadaşlar da demiş, emzirmek bile başlı başına bir sorun. ve doğum sonrası en sorunsuz geçirdim diyenin bile zor olmuştur bir sürü şey. normalde dikkat etmeyeceğin, takılmayacağın şeylere takılıyorsun. batmayacak şey batıyor. haliyle bir de evde kayınvalide kayınpeder olursa iyice dengeniz şaşar.

özetle çok net olun. şu kadar gün kalınsın ve sonra gidilsin şeklinde. ben anneme çok yakın oturuyorum, imkanımız vardı, bu sebeple 1 hafta-10 gün her gün geldi gitti ya da kaldı. anneniz gelemiyorsa da inanın sorun değil. tek bakmak çok zor evet ama imkansız değil.

öteki türlü kayınvalide melek de olsa gerileceksiniz ve bebeğinize yansıyacak. şimdiden sınır çizin.
 
Annenizin sizinle 1 hafta kalması yeter de artar, daha sonrasında büyük bir sağlık sorunu yaşamazsanız kimseye ihtiyaç duymazsınız. Yani anneniz gittikten sonra kimseyi çağırmayım. Ben ilk bebeğimde sezaryen olmama rağmen eşimle gayet rahat bir şekilde atlattık lohusalık sürecini.
 
En iyi kv ile bile ters düşülüyor, hatta anne ile bile ters düşülür ama o en azından annem dersin açık açık konuşursun alınganlık yapmaz, geçersin. Eğer işinize karışılmasını istemiyorsanız talebiniz olmayacak. Mesela ben bi talepte bulunmadım, kv kendisi geleceğim dedi (annem hayatta değil). Tamam dedim. 40 gün falan dedi, o kadar kalırsan düzenimiz şaşar zaten eşim 30 gün izinli olacak, bizim yeni düzenimize alışmamız gerekiyor fazla kalma 20 gün iyidir dedim. Ve emin olun sağolsun müdahale olarak işime karışmasa bile abuk sabuk bir kaç laf, gereksiz alınganlıkları, kendini benim çekirdek aileme itelemeye çalışması ve saçma sapan gereksiz şeyleri instagramdan atması yüzünden kendisinden soğudum. Üzerine 8 aylıktı o zaman bebeğim kolik bebekle ev taşıdım, üzerimden tır geçti neredeyse. Gel yardım et demedim asla maruz kalmamak için, öyle soğudum yani…
 
Sahi nedir o saçma sapan alınganlıklarından çektiğimiz yahu
 
Benim kaynanam iğrenç bir insan ve lohusalıgım aklıma geldiğinde çok kötü oluyorum. Bebeğim zordu mememi tutmuyordu yok senin memen şöyle vs vs diyip kendi memesini denetmeye çalışıyordu neler yapmadı ki . En son patladım kovdum evden. İlk başlarda sesimi çıkarmadım diye oldu bunlar. İlk günler seseryanli olduğum için aa ne güzel bebeğime bana bakıyor gibi hissettim bir kaç gün sonra ben bebebğime bakmak istiyorum elimden alıyor bana sen yemek yap ben bakıcam vs komutlar veriyor ve istekleri asla bitmiyordu. O yüzden sınırlar sınırlar sınırlar…..
 
Bebeğimizin olacağını 4. Ayda söyledik. Çünkü bir öncekinde aşırı derecede strese sokmuşlardı beni her şeye alınıyolardı yok vay efendim çocuk eşyası almaya birlikte gidicekmişiz (eşim istemedi) bunun için bile alınganlık yaptılar. Bu sefer modum düşmesin ilk zamanlarımı sağlıklı bi ruh haliyle geçirmek için geç söyledik. Söylemez olaydık şimdiden başladı aramalar gelmek istemeler falan filan. Şehir dışında oturuyorlar ama sürekli bizim buralardalar kendi anne babasına gelip gidiyor babası hasta diye ama her seferinde bize de parmak atıp kaçmadan duramıyorlar onlar bize gelmese de biz onları görmeye gidip geliyoruz( o gün yorgun olsak da gidiyoruz sırf alınmasınlar biz geldik bizi görmediler demesinler diye). Açıkçası defalarca kez sinir krizi geçirmeme sebep oldular çünkü aile olarak sürekli bir kriz halindeler beni çok yoruyor eskisi gibi müdahil olmuyorum konularına kendimi çok fazla geri çektim. Uzattım biraz velhasıl gebeliğimi haber verdiğimde taşınma için geleceğini yardım edeceğini söyledi sağolsun sonra doğumdan sonra yalnız bırakılmaz gelir kalırım dedi. Ben de duruma göre bakarım dedim kendi kendime kafam atarsa yollarım buna eminim inşallah bunun içim de alınganlık etmezler çünkü kayınbabamı kesinlikle istemiyorum evde zaten bir de inşallah çok uzun süre ihtiyacım kalmaz bunun için dualar ediyorum Rabbim kimseyi kimsenin eline muhtaç etmesin ı yüzden büyük konuşmak da istemiyorum işte
 
1 hafta yeter mi diyorsunuz bilemiyorum işte ne kadar kalırsınız veya şu kadar süreden sonra gidersiniz diyemiyorum dünya hali belki istemicem gitmelerini diyorum kafam karışık bu konuda
 
İşte insanı her şeyden soğutuyolar ben de tepem atarsa gelmeyin derim ondan korkuyorum jjsjs onlar da beni ciddiye alıp gelmezler bu arada
 
Ya bu kendi memesini deneten kv ler nasıl bi kafa yaşıyor bununla ilgili entryler okuyup şoklara girmiştim ben dayanamaz bi tane çakardım suratına kovardım hatta asla dayanamam böyle sapıklıklara tahammülüm yok üstelik memelerimi bile göstermek istemiyorum yaa
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…