Allah yardımcınız olsun , zor şeyler yaşamissiniz isterseniz bir uzmana görünün siz iyi olursaniz bebeginiz de iyi olurArkadaşlar doğum yapalı 27 gün oldu. İki haftalıkken bebeğin nefesi kesildi bir hafta yoğun bakımda kaldı. Hastaneden çıktıktan üç gün sonra ateşlendi grip olduk şuan yine yoğun bakımda. Doğumdan beri zaten sürekli ağlama nöbetleri yaşıyorum zangir zangir titremeye ve ağlamaya başlıyorum hatta bir iki sefer kriz tarzı biseyler geçirdim. Sürekli bir korku. Nefes alamama hali var.sinir hastası gibi oldum kendimi tokatlar hale geldim. İştah denen bişey zaten kalmadı yemek falan yiyemiyorum.15 kilo verdim. Süt falanda kalmadı. Artk intiharı düşünüp durmaya başladım. Bebeğim gözümde kocaman bir dağ gibi büyüdükçe buyuyor yapamıyorum. sürekli kim bilir ömrü ne kadar daha neler göreceğim diye düşünmekten kafayı sıyırdım. Anne olmayı istedim ama doğumdan sonra yaşadıklarım normal gelmiyor sadece ben mi böyleyim nolur başından böyle şeyler geçen varsa bana bir akıl versin tükendim artk
Doğumdan sonra biseyler oldu ben anlamadim sürekli ağlama sürekli titreme kendime gelemedim bir türlüAy canim benim ya unutma doğumdan sonra anne bebek bağları tam kopmuyor mutlu anne mutlu bebektir sen güçlü ol umutlu ol ki bebeğinde güçlü olsun
Umarım öyle olur ben hayatımda hiç bu kadar kötü hissetmemistm tepetaklak oldumMerhaba, çok geçmiş olsun. Bebeğiniz çok küçük ama çok güçlü. Hayata tutunmaya çalışıyor. Sizde bir anne olarak ona güç vermelisiniz. Elini tutup birlikte hayata tutunmaya çalışın. Nefes aldıkça ümit hep vardır. Küçücük bebeğiniz hayata tutunmaya çalışırken, siz vazgeçiyorsunuz. Olur mu öyle annesi. Lütfen toparlanmaya çalışın, siz güçlü olursanız bebeğiniz de güçlü olur. Vazgeçmeyin. Onun size ve sevginize çok ihtiyacı var. Gerekirse psijolojik destek, hafif bir ilaç size iyi gelebilir. Geç olmadan destek alın lütfen. İkinizde çok iyi olun. Bugünler geçecek. Buna inanın.
Şuan hastanede yatıyor zaten emziremiyorum sutumde neredeyse kesildiBen doğum yapmadım ama konuyu okuyunca yardıma ihtiyacıniz olduğu çok bariz.
Bunu dile getirmek istedim.
Emzirmiyorsaniz ilaç alabilirsiniz belki sakinlestirici vs.
Siz iyi olursanız bebeğiniz de iyi olacak.
Rabbim hepimizin yardımcısi olsun bende rüyamda sürekli kaybettiğimi görüyorum artkLohusa depresyonu olabilir. Birde bebeginizin rahatsizlanmasi iyice tetiklemis . Bak ben ölü doğum yaptim iki ay önce senin anlattgndan beter hale geldim günlerce ama ben tutunacak bisey bulamadim surekli dogum yaptim elim kucagim bos diye aglayp durdum. Senin bebegin var kucaginda ona tutunmalisin.Onun sana ihtiyaci var. Guclu olmalisin bu surecte birbirnize baglanmaniz lazim bebeginle. Bir uzmana gitmelisin. Cevrendende destek al. Kendi basina atlatman zor olud.
İçim yanıyor sadece ben böyleyim sandikca daha da korkuyorum umarım atlatabilirimMaalesef doğum sonrasının en zor şeyi lohusa depresyonu. Duygularınızı düşüncelerinizi bastırmayın etrafınızdakilerle paylaşın. Yalnız kalmamaya gayret gösterin. En önemlisi kendi kendinize sürekli "bu doğal bir şey 40 ım çıkınca geçecek geçici bir süreç atlatacağım az kaldı" diye telkinlerde bulunun. Çünkü gerçekten geçecek herkeste kısa süreli olan bir durum. Bu günler de hemencecik geçecek Annelik mucizevi bir şey
Annem birkaç gün kalabildi kayınvalidem de kayinbabam kanser olduğu için benimle kalamadıgecmis olsun Allah yardim etsin evet zor bir durum. Yardim edecek kimse yokmu kv anneniz kardesiniz falan. Zaten dogum yapinca zorlaniyor insan birde hastalaninca 2 kati zorlaniyor. Ama unutma bu gunler geciyor evt zor ama o melegin sana ihtiyaci var. Kendine iyi bakman lazim
İlkinde nefesi kesildi bir anda morardı Allah'tan eve yakın hastane vardı orda geri getirdiler nefesini sürekli o halı gözümün önüne geliyorBen de doğum yapali 21 gün oldu ve benim de çocuğum yoğun bakımda kaldi ara sıra benim de ağlama krizim oluyor durduk yere kolay şeyler değil çünkü yaşananlar
Eğer asamazsaniz destek alın ben de asamazsam destek almayı düşünüyorum
Siz boyle korkulara kapildiginiz icin goruyorsunuz. Akliniz oynuyor sizinle. Guzel seyler dusunun. Onu buyuttugunuzu ona alacaginiz seyleri kiyafetleri esyalari parka gotureceginizi falan hayal edin surekli. Sevin oksayin. Ona hissettrin bunu. Her annenin eminim boyle korkulari vardir sizin birde hastalaninca iyice artmis ama korkuyu buyutmeyin bebeginizle ilgilendikce azalacgina inaniyorum . Birde su lohusalik donemi gecsin hormonlariniz duzelsin daha iyi hissedecekseniz. Simdi sadece bebeginzle guzek gunlere odaklaninRabbim hepimizin yardımcısi olsun bende rüyamda sürekli kaybettiğimi görüyorum artk
Güzel arkadaşım şunu unutma burda paylaşılsa da paylaşılmasa da lohusa depresyonu diye bir gerçek var bunu birçok kadın yaşıyor sende onlardan birisin yalnız değilsin ve senin böyle yaşamakta haklı bir nedenin de var bebeğini yoğun bakımdaymış, yani senin bunları yaşaman normal bak diğer kadınlarda yaşıyor ama minicik bedeni olan güzel bebeğinin sadece sana ihtiyacı var annesi.. yani onun için güçlü olman gerekiyor çünkü o güçlü sende onun gibi güçlü olman lazım. Duygularını bastırmayı hatta kendini suçlamayı bir kenara bırakıp bebeğine odaklan.. bu durumu sadece sen de yaşasan yada milyonlarca kişi yaşasa ne farkeder? Geçici bir durum yaşıyorsun ve bebişinin sana ihtiyacı var.. Bunlar insanlık hali, böyle duygular hissettigin için kendini suçlamak yerine kabul et duygularını (evet böyle kötü hissediyor olabilirim ama geçecek, ben anneyim ve evladımın bana ihtiyacı var diye düşünebilirsin) ve sana ihtiyacı olan meleğini düsün annesi.. Sen olmadan o yapamaz ve senin bu duygusallığın geçecek. Sen iyi olki bebişin de iyi olsun..Arkadaşlar doğum yapalı 27 gün oldu. İki haftalıkken bebeğin nefesi kesildi bir hafta yoğun bakımda kaldı. Hastaneden çıktıktan üç gün sonra ateşlendi grip olduk şuan yine yoğun bakımda. Doğumdan beri zaten sürekli ağlama nöbetleri yaşıyorum zangir zangir titremeye ve ağlamaya başlıyorum hatta bir iki sefer kriz tarzı biseyler geçirdim. Sürekli bir korku. Nefes alamama hali var.sinir hastası gibi oldum kendimi tokatlar hale geldim. İştah denen bişey zaten kalmadı yemek falan yiyemiyorum.15 kilo verdim. Süt falanda kalmadı. Artk intiharı düşünüp durmaya başladım. Bebeğim gözümde kocaman bir dağ gibi büyüdükçe buyuyor yapamıyorum. sürekli kim bilir ömrü ne kadar daha neler göreceğim diye düşünmekten kafayı sıyırdım. Anne olmayı istedim ama doğumdan sonra yaşadıklarım normal gelmiyor sadece ben mi böyleyim nolur başından böyle şeyler geçen varsa bana bir akıl versin tükendim artk
Ya bu titreme hali aslında çok normalmiş ben de geçenlerde öğrendim. Yani sinir olayı filan değil sütünüzün kanallara inmesiyle alakalıymış. Ben de doğumdan sonra özellikle 2. Haftaya kadar birçok kez yaşadım. Aslında olması gereken iyi birşeymiş kötüye yormayınDoğumdan sonra biseyler oldu ben anlamadim sürekli ağlama sürekli titreme kendime gelemedim bir türlü
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?