Gerçekten geçiriyor mıMerhaba. Ben de 1 aralik 2015te dogum yaptim. 24 gunluk lohusayim. Dogumdan sonraki gun evime geldim ve ertesi gun basladi panik ataklarim. Yogun.bir uyku hissi ve bitkinlik olsa da icime dolan heyecan hizlanan kalp atislarim nedeniyle uyuyamadim gunlerce. Kadin dogum doktoruma danisarak gunde 2 kasik passiflora surup kullanmaya basladim. Artik geceleri uyuyabiliyorum ve gunun bazi saatlerinde olumsuz duygulardan tamamen.siyrilip iyi oluyorum. Ama bu surekli olmuyor ne yazik ki. Surekli tekrar ediyor. Ben anneme gittim ve bebegimin herseyiyle annem ilgileniyor, ben yalnizca emziriyorum. Ama kendimi iyi hissettigim anlarda oyle enerji doluyorum ki bebegimi sarip sarmaliyorum ve onu sevdigimi ancak ozaman hissediyorum. Kotuyken ise bebegimle hicbirsekilde ilgilenmek istemiyorum daha dogrusu bunun icin gerekli enerjiyi kendimde bulamiyorum. Ustelik kotu oldugum anda mide bulantisi da aninda geliyor ve birsey yiyemiyorum. Yemezsem enerjimi.daha da kaybederim, bu dusunce de bende daha fazla strese yol aciyor. Bu gelgitli haller artik iyi olma umidimi kirmaya basladigi icin ben.bir psikolog arastirmaya basladim en kisa.zamanda bir psikolog bulup gidicem insallah. Benim ablam daha once depresyon tedavisi gordugu icin bana cok yol gosteriyor ve bubdurumun gecici oldugu konusunda surekli telkin veriyor. Ailem de bu konuda tecrubeli oldugu icin hepsi olumlu anlamda yanimdalar. Esim ve onun ailesi de ayni sekilde. Ben yukarida yazanlarin aksine aglamiyorum, aksine aglayamiyorum. Donuk bir yuz ifadesiyle dolasiyorum evde. Kendi evimde huzurlu oldugum gunleri oyle ozluyorum ki. Dogumdan beri annemin evinde onun yataginda bebegimle ve annemle yatiyorum. Arada iyi oldugumda kendime guvenip evime gittim ancak yine kotu olup anneme geri dondum. Yine de iyi oldugum anlarim icin sukrediyorum, kotu oldugum anlarin da gecmesini bekliyorum sabirla. Cok zor bir durummus. Ablami hic anlamamisim diyorum, bu hissi yasamayan anlayamaz. Siz de yakin zamanda dogum yapmissiniz. Suan nasilsiniz. En kisa zamanda feraha kavusuruz umarim. Selamlar.
BENDE BU ŞEKİLDEYDİM. AMA ZAMANLA GEÇİYOR. ŞİMDİ ÇALIŞIYORUM VE OKADAR ÖZLÜYORUMKİ AKŞAM OLSUN DİYE SAATLERİ SAYIYORM :)çok eski bir konu ama ben de arattığımda bu çıktı.
bebeğim iki haftalık. çok gel-git'li ruh hallerim var. bir an ona sevgi dolu bakarken, bir anda çok soğuyorum ve kendi başıma kalmak istiyorum. bazen onu çok merak ederken, bazen kapıyı kapayıp onu kayınvalidem ile bırakıyorum ve tamamen uzaklaşmak istiyorum. ona böyle davrandığım için ise pişmanlık yaşıyorum.
Sezgilata mrb yazını okudum son durumların nasıl.? O düşüncelerin hala devam ediyomu.bendede aynı düşünceler başladı 2 aydırçok eski bir konu ama ben de arattığımda bu çıktı.
bebeğim iki haftalık. çok gel-git'li ruh hallerim var. bir an ona sevgi dolu bakarken, bir anda çok soğuyorum ve kendi başıma kalmak istiyorum. bazen onu çok merak ederken, bazen kapıyı kapayıp onu kayınvalidem ile bırakıyorum ve tamamen uzaklaşmak istiyorum. ona böyle davrandığım için ise pişmanlık yaşıyorum.
6 aylık hala devam ediyor derken. bebeğin sıkıntılı bir bebek mi neden böyle düşünüyorsun. kendine zaman ayır biraz. etrafındakilerden yardım istemekten çekinme. hepsi geçicek diye düşün.Lütfen banada söyleyin 6 aylıkken lohusalık depresyonu yaşayabilir miyiz .bu dediklerinizi bende yaşıyorum . Ne zaman geçer
Peki siz nasıl yasadınız depresyonu .ne kadar sürüyor lütfen biraz anlatirmisiniz6 aylık hala devam ediyor derken. bebeğin sıkıntılı bir bebek mi neden böyle düşünüyorsun. kendine zaman ayır biraz. etrafındakilerden yardım istemekten çekinme. hepsi geçicek diye düşün.
Cevabınız için çok teşekkür ederim. Aynen dediginiz gibi bende depresyondaydım atlattım demeleri beni rahatlatiyo.ama benimki tam anlamıyla bi depresyonmu onuda bilmiyorum.geziyorum tozuyorum arada gelen ağlama nöbetlerimde yok.halsizlik hıc yok aksine yerinde duramama hissi var.fakat 5 buçuk aylıkken kızıma karşı aniden bi garip hisler belirdi kafamda .ona karşı sevgimden şüphe etmeye başladım.aslinda onu coook seviyorum fakat bebeğime karşı bi yabancılaşma yaşıyorum. 3ay oldu çok şükür hafifledi ama bitmediMerhabalar. İki sene önce yazmıştım burada, şimdi kızım iki yaşında ve ben depresyonu atlatalı epey oldu. 4 ay sürdü benim depresyonum. İnsan nasıl da yana yakıla araştırıyo, birileri ben de yaşadım geçti şimdi iyiyim desin istiyo. Depresyonun içindeyken artık hep öyle kalacağını zannediyosun, çünkü depresyon tam da öyle bir hal, derin bir ümitsizlik ve isteksizlik hali. Ben dört ay boyunca bir psikiyatristten terapi aldım. Doktor benim depresyonumun azalan bir seyir göstersiğini söyleyerek ilaç vermedi bana. Ancak bunun kararını doktorunuz verebilir ancak. Her depresyonun olduğu gibi doğum sonrası depresyonun da farklı şekilleri var. Klinikte yatacak kadar ağır geçirenler bile olabilir. Doktorum bu depresyonun tamamen hormonel olduğunu söylemişti. Yani bunda sizin hiçbir suçunuz yok. Ancak siz olumsuz düşüncelerle onu derinleştirebilir, iyileşme sürecini uzatabilir, zorlaştırabilirsiniz. Kalıcı depresyon diye birşey yok demişti doktor. Bunu bilmek sizi biraz rahatlatır belki. İnsan bundan sonra hayattan hiç zevk almayacağını düşünüyo. Ama öyle olmuyo. Ben şimdi gayet iyiyim ve hayattan da annelikten de çok zevk alıyorum. Siz de iyi olacaksınız. Olumlu düşüncelerle kendinizi telkin etmeye ve kendinizi buna inandırmaya çalışın. Dışarda biraz yürümeye, sıksık duş almaya, yemeğinizi mutlaka yemeye, bebeğinizle tensel temas kurmaya çalışın. Bunlar bana iyi gelen şeylerdi. Siz de size iyi gelen şeyleri bulabilirsiniz. Halsizlik ve mide bulantısı hali geldiğinde üzerinizi örtüp yatmayın, çünkü hiçbi işe yaramıyo :) bi duş alıp üzerinizi değişmek, belki tv izlemek vs iyi gelebilir.
Rica ederim, ne demek. Benimki o şekilde değildi. Bende genel olarak herşeye karşı olumsuzluk isteksizlik vardı. Bebeğim de onlardan biriydi. Bana çok ağır gelen bi sorumluluk gibiydi. Herkesin depresyonu farklı olabilir. Sizde o şekilde olabilir veya desiğiniz gibi depresyon olmaya dabilir. Bunun teşhisini en iyi doktor yapar tabi. Ama hafifledi demişsiniz. Bu bence iyiye işaret. Benimki de giderek hafifliyodu çünkü.kendinizi asla suçlamayın, ah bu hormonlar :) hamilelikte yükselip doğumda birden eski seviyesine gelen buhormpnlar işte duygu dünyamızı böyle sarsıyo. Siz yapmanız gerektiği kadarını yapıyosanız iyi bi annesinizdir. Düşünceleriniz de zamanla düzelir inşallah. Tensel temas faydalı olabilir, bebeğinizi yıkayacağınız zaman fırsat bu fırsat sarılın ona :) bedensel hafızasına yazılır demişti doktorum.Cevabınız için çok teşekkür ederim. Aynen dediginiz gibi bende depresyondaydım atlattım demeleri beni rahatlatiyo.ama benimki tam anlamıyla bi depresyonmu onuda bilmiyorum.geziyorum tozuyorum arada gelen ağlama nöbetlerimde yok.halsizlik hıc yok aksine yerinde duramama hissi var.fakat 5 buçuk aylıkken kızıma karşı aniden bi garip hisler belirdi kafamda .ona karşı sevgimden şüphe etmeye başladım.aslinda onu coook seviyorum fakat bebeğime karşı bi yabancılaşma yaşıyorum. 3ay oldu çok şükür hafifledi ama bitmedi.Peki siz benim anlattığım gibimi yaşadınız.bu arada yavrunuzu rabbim size bağışlasın.
lutfen ne durumdasin cevap yaz aynilari yasiyorum ve aglamaktan ölüyorumyazdıklarını okuyunca çok şükür beni anlayabilecek biri var dedim..
senin yaşadıklarını şu an galiba daha agır bir şekilde yaşıyorum. kızım 3 aylık oldu ama ben eski hayatımı özlemekten kurtulamadım bir türlü. dışarı çıkp gezebiliyorum, eşim sagolsun cok anlayıslı ne istersem yapıyor kızımızı da alıp cıkıyoruz ama ne yana baksam eski BEN'i goruyorum. orda eskiden ne yaptıysak onu yapmak istiyorum ve eşimle başbaşa olmak istiyorum.bizim cok guzel gunlerimiz oldu eşimle, kendisine hastalık derecesinde aşıgım zaten, şimdi hala o aşık aşık gezmelerimizi özlüyorum. beynim sürekli flash back yapıyo nereye gittiysek aklıma geliyor hava da ucak gorsem duygulanıp aglıyorum dugunumuze giderken binmştik diye...bu kadarı normal gelmiyor bana 3 ay sonra hala mutsuzum ve geçmişte yaşıyorum sanki. eşim hala aynı adam ama onu o kadar yordum ki huysuzluklarım ve sinirliliğimle, adamcagız da artık dha gergin tepkiler vermeye basladı. ben artık bugünü yasamalıyım, özgür BEN gerilerde kaldı ama bak bu cümleyi yazarken bile içimde bir yangın var sanki... nasıl kurtulacagım yardım almalıyım belki de bu hallerim bana hiç normal gelmiyor...((
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?