Ben 2. Ye hamileyim arkadaşlarım ve ailem sürekli hamileymişim sürekli ürüyormuşum gibi davranıyor
Onlar mı bakacak uykusuz kalacak emzirecek de bu tasaya düşüyorlar 1 çocukla kalsaydıniz ben gibi bu defada çocuk tek birde kardeşi olsaydı diyeceklerdi
Annelik bambaşka birşey ne bileyim dün akşam benden önce ve geride kalan belgesellerini izledim duygulandım
Uyuyamadım yine evlat benim burnumu sızlatan bir mesele biri toprak altında biri çatımin altında olmayan 2 evlat annesiyim kimsenin hayatı kolay değil sende söyle yapsaydın demekle olmuyor bazı şeyler
Ben biri bana çocuğundan ayrı kalacan dese sen kafayı mı yedin der olay çıkarır evladını birakanlara öfke kusardim
Evet her gün konuşuyorum tüm hafta sonu bayramlar tatillerde vs bende ama işte hayat bana sinanmadigin acı hakkında konusmamayi öğretti kafama vura vura
Ben çocuğumu çok isteyerek doğurdum tek bir an bir saniye gözümden ayırmaz anneme kendi babasına bile emanet edemezdim
Sonra dedim ki bak gördün mü onsuz yapamam diyordun ama şimdi hasretiyle imtihan oluyorsun
Bir gün bu hasret beni ansızın alıp götürecek biliyorum her gece ağlıyorum her yolu her şeyi denedim olmadı olmuyor
Bir arkadaşım evladını kaybetti o bana bak senin ki en azından yaşıyor keşke benimki de yaşasaydı da varsın uzak olsaydı dedi
Bir büyüğümde kızım senin imtihanın hasret çekmek Rabbim ne zamsn derse o zaman Yusuf'una kavuşacaksın demişti
Ağlamaktan gözümden kan geldi ama artık sekinetimi korumaya çalışıyorum evladını kaybeden bir kaç kişi oldu çevremde ondan sonra silkelendim biraz
Burayw da sırf düşünmemek için üye olmuştum ama işte hep eleştiriye maruz kaldım
Ben kadınlar olarak biz bari birbirimizin canını yakmayalim istiyorum zaten hayat kadınlar için yeterince zor