Canım seni okadar iyi anlıyorum ki...
Ben de mart 2009 da 37+5 de sezeryan tarihime 2 gün kala bebeğimi , canım oğlumu karnımda kaybettim , bir sebebi bulunamadı...İnsan birden bire bu olayların içinde kendisini bulunca ne hissedeceğini nasıl davranacağını bilemiyor , çok ama çook zor...
Canım nisan 2010 da kızım dünyaya geldi , şu an kızım kollarımda çok şükür...İnşallah seneye bu zamanlarda sen de sağlıcakla bebeğini kucağına alırsın...Bizim gibileri teselli edecek tek şey kaybettiğimiz bebeğimizin kardeşi çünkü...
Çok şükür ki bizler melek annesiyiz , Allah bize cennette evlat sevgisini sonsuza dek yaşatacak , kaybettiğimiz bebeklerimizle sonsuza dek mutlu olucaz , kucaklarımızdan indirmeyeceğiz onları , onlar cennetin tatlı bebekleri olacak...