- 9 Haziran 2012
- 3.788
- 15.481
merhaba arkadaşlar..
Bir derdim var kimseyle paylaşamıyorum aile arkadaş çevre.. sizin fikirleriniz benim için önemli..
11 yıllık evliyim ve 10 yıldır çocuğumuz olmuyordu..
Şuan bir kızım var 2 aylık oldu çok şükür yaradana..
Hamileligim zor geçti endişe ile geçti çünkü zor oldu zaten kalacak mı kaybedecekmiyim korkusu ile geçti.. 4. Tüp bebek de oldu..
Biz 9 ay boyunca eşimle hiç birlikte olmadık ama birbirimize sarılır sever sayardık..
Doğumdan sonra eşim ben bebek başka kimse yoktu yanımızda tabi tecrübemiz de olmadığı için ilk haftalar çok zor geçti..
Yeri geldi bebek ağladı ben ağladım..
Bebegime yetebilecekmiyim korkusu yaşadım.. lohusa kafası ayrı oluyormuş..
Bu süre zarfında eşim bebekle çok çok ilgilendi ama bana sürekli piskolojik baskı uyguladı.. sürekli ben ağlayınca SEN HASTASIN SEN HASTASIN dedi durdu.bende ona saydırdım bu yaptığın adilik endise korku tecrübesizlik herşey yaşıyordum bana destek olacağına köstek oldu sürekli.. sürda son 3 haftadır biz bebeğe alıştık o bize alıştı tam çok güzel bir aile olduk diye düşünürken..
Bizim ilk iliski deneyimimiz oldu ve ben onu istemedigimi farkettim..
Sürekli bana sen hastasın diyen bi adamla birlikte olurken söyledikleri geldi aklıma soğudum ondan..
Şimdi köşe bucak kaçıyorum bu durum geçici mı kalıcı mı zaman gösterecek sanırım..
Kızıma çok çok iyi bir baba ben ise kendimi bu evde sadece ANNE olarak hissediyorum..
Yeri geliyor eve bile yetemiyorum tek düşündüğüm kızım ona aşırı bağlıyım Esim de öyle.. Biz anne baba olduk ama BIZ olmayı unuttuk.. ne yapmak lazım nolacak hiç bilmiyorum.. yorumlarınız benim için çok önemli arkadaşlar..
Bir derdim var kimseyle paylaşamıyorum aile arkadaş çevre.. sizin fikirleriniz benim için önemli..
11 yıllık evliyim ve 10 yıldır çocuğumuz olmuyordu..
Şuan bir kızım var 2 aylık oldu çok şükür yaradana..
Hamileligim zor geçti endişe ile geçti çünkü zor oldu zaten kalacak mı kaybedecekmiyim korkusu ile geçti.. 4. Tüp bebek de oldu..
Biz 9 ay boyunca eşimle hiç birlikte olmadık ama birbirimize sarılır sever sayardık..
Doğumdan sonra eşim ben bebek başka kimse yoktu yanımızda tabi tecrübemiz de olmadığı için ilk haftalar çok zor geçti..
Yeri geldi bebek ağladı ben ağladım..
Bebegime yetebilecekmiyim korkusu yaşadım.. lohusa kafası ayrı oluyormuş..
Bu süre zarfında eşim bebekle çok çok ilgilendi ama bana sürekli piskolojik baskı uyguladı.. sürekli ben ağlayınca SEN HASTASIN SEN HASTASIN dedi durdu.bende ona saydırdım bu yaptığın adilik endise korku tecrübesizlik herşey yaşıyordum bana destek olacağına köstek oldu sürekli.. sürda son 3 haftadır biz bebeğe alıştık o bize alıştı tam çok güzel bir aile olduk diye düşünürken..
Bizim ilk iliski deneyimimiz oldu ve ben onu istemedigimi farkettim..
Sürekli bana sen hastasın diyen bi adamla birlikte olurken söyledikleri geldi aklıma soğudum ondan..
Şimdi köşe bucak kaçıyorum bu durum geçici mı kalıcı mı zaman gösterecek sanırım..
Kızıma çok çok iyi bir baba ben ise kendimi bu evde sadece ANNE olarak hissediyorum..
Yeri geliyor eve bile yetemiyorum tek düşündüğüm kızım ona aşırı bağlıyım Esim de öyle.. Biz anne baba olduk ama BIZ olmayı unuttuk.. ne yapmak lazım nolacak hiç bilmiyorum.. yorumlarınız benim için çok önemli arkadaşlar..
Kendi yegenlerimden biliyorum bebek en az 6 aylık olana kadar eşler birbirinden biraz kopuk oluyor tartısmalar eskiye gore daha cok oluyor normal bir surec yani..
Lohusalık çok ayrı bir psikoloji.. anlatılmaz yaşanır denen cinsten. Nedense kocalar daha bi lohusa oluyorlar o dönem
yeni anne anlayış beklerken koca lohusa psikolojisine giriyor. O dönemlerde sorun yaşamayan çift çok azdır herhalde. Kocanız da pişmansa zamanla aşacağınızı düşünüyorum
sayıları azdır herhalde. Kadınların hormonlarını, uykusuzluğun insanı saykoya çevirdiğini, kadının eski fiziğini ve özgür günlerini özlediğini erkeklerin anlaması çok zor. Eşim yıllar önce yaptıklarını başına kaktığımda üzülüyor şimdi, hatta ikinci çocukta hiçbirini tekrarlamadı zaten. Ama işte o yaşananları unutmak mümkün değil. Cahilliğine ver geç. Bebeğini sağlık ve mutlulukla büyüt
tebrikler .
