- Konu Sahibi jaunerouge
- #1
Merhaba arkadaşlar biraz uzun olacak şimdiden kusuruma bakmayın,
Başlıkta da belirttiğim gibi doğumumun ilk gecesi kavga ettik kaynanam ve eşim ile. İçimi dökmek için yazmak istedim sizlere de.
21 saat süren sancıdan sonra açılma olmayınca ve suyum geldiği için mecburi sezeryana alındım. Ameliyattan sonra emzirme faslından sonra bebeğin gazını kaynanam 10 15 dk uğraşıp çıkaramadığı için; anne istersen ver bir de ben deneyeyim dedim kucağıma alınca da bebeğim uyuyakaldı. Ben de bebeğimle hasret gidermek için kucağımda kalmasını istedim. Bu şekilde 3 4 saat kucağımda uyudu. Öğlen 1 de taburcu olana kadar da yatağında yattı. Yani kaynanamın bebekle vakit geçirme şansı oldu bolca. Neyse gece 11 gibi bebeğimi yine emzirmeye çalışırken sol göğsümde biraz durup huysuzlanınca pışpışlamak için göğsüme yatırdim sakinleşince sağ göğsümü de veririm diye. O esnada kaynanam ver istersen ben tutayım dedi ama emsin diye uğraştığımdan vermedim. Bu yüzden gidip mutfakta yüksek sesle söylenmeye başladı. Eşim de tavır aldı sanki özellikle kötü niyetle annesine vermiyorum diye. Bu sebepten kavga başladı ben çocuğu bilerek kaynanama vermiyormuşum vs. Sabah 5bucuga kadar bağırdı ufacık bebeğin yanında bebek de korktu haliyle. Ağza alınmayacak laflar da ekledi bağırışlarına. Yok oğlunun başını yakmış benle evlendirerek, yok ben kötüymüşüm diğer eltimden de. Ki isim okunmasina geldikten sonra yine eltimin dedikodusunu yapmaktan da geri durmadı. Eşimde beni suçlu buldu onunla da büyük bir kavga ettik. En çirkini de gecenin bi vakti kardeşim ve eşini de aramış bıktım ablanızdan diye cümleye başlayıp kendini acındırmış.
Daha yeni doğum yapmış bir kadına böyle davranılması çok zalimce, ben bebeğimi 9 ay karnımda taşımışım gün saymışım gelsin diye ki 40+4'de doğumum gerçekleşti. Daha ilk günden çocuk vermiyor kavgası olur mu? Bırakın da hasret gidereyim, bırakın da bebeğim adapte olsun dünyaya annesinin kucağında. Hani 40 gün boyunca gelir hiç vermem o zaman anlarım bu kavgasını ama daha ilk günden olacak şey mi, mahfoldu en güzel günüm.
Aklımdan atamıyorum o günü, hatırladıkça ağlıyorum. Eşim de hâlâ sen haksızsın diyor annesine hiçbir şey olmamış gibi davranmamı bekliyor. Kafam çok karışık ne yapacağımı bilmiyorum bu hep böyle mi devam edecek, biz ne zaman tam anlamıyla aile olabileceğiz diye düşünmekten yoruldum.
Başlıkta da belirttiğim gibi doğumumun ilk gecesi kavga ettik kaynanam ve eşim ile. İçimi dökmek için yazmak istedim sizlere de.
21 saat süren sancıdan sonra açılma olmayınca ve suyum geldiği için mecburi sezeryana alındım. Ameliyattan sonra emzirme faslından sonra bebeğin gazını kaynanam 10 15 dk uğraşıp çıkaramadığı için; anne istersen ver bir de ben deneyeyim dedim kucağıma alınca da bebeğim uyuyakaldı. Ben de bebeğimle hasret gidermek için kucağımda kalmasını istedim. Bu şekilde 3 4 saat kucağımda uyudu. Öğlen 1 de taburcu olana kadar da yatağında yattı. Yani kaynanamın bebekle vakit geçirme şansı oldu bolca. Neyse gece 11 gibi bebeğimi yine emzirmeye çalışırken sol göğsümde biraz durup huysuzlanınca pışpışlamak için göğsüme yatırdim sakinleşince sağ göğsümü de veririm diye. O esnada kaynanam ver istersen ben tutayım dedi ama emsin diye uğraştığımdan vermedim. Bu yüzden gidip mutfakta yüksek sesle söylenmeye başladı. Eşim de tavır aldı sanki özellikle kötü niyetle annesine vermiyorum diye. Bu sebepten kavga başladı ben çocuğu bilerek kaynanama vermiyormuşum vs. Sabah 5bucuga kadar bağırdı ufacık bebeğin yanında bebek de korktu haliyle. Ağza alınmayacak laflar da ekledi bağırışlarına. Yok oğlunun başını yakmış benle evlendirerek, yok ben kötüymüşüm diğer eltimden de. Ki isim okunmasina geldikten sonra yine eltimin dedikodusunu yapmaktan da geri durmadı. Eşimde beni suçlu buldu onunla da büyük bir kavga ettik. En çirkini de gecenin bi vakti kardeşim ve eşini de aramış bıktım ablanızdan diye cümleye başlayıp kendini acındırmış.
Daha yeni doğum yapmış bir kadına böyle davranılması çok zalimce, ben bebeğimi 9 ay karnımda taşımışım gün saymışım gelsin diye ki 40+4'de doğumum gerçekleşti. Daha ilk günden çocuk vermiyor kavgası olur mu? Bırakın da hasret gidereyim, bırakın da bebeğim adapte olsun dünyaya annesinin kucağında. Hani 40 gün boyunca gelir hiç vermem o zaman anlarım bu kavgasını ama daha ilk günden olacak şey mi, mahfoldu en güzel günüm.
Aklımdan atamıyorum o günü, hatırladıkça ağlıyorum. Eşim de hâlâ sen haksızsın diyor annesine hiçbir şey olmamış gibi davranmamı bekliyor. Kafam çok karışık ne yapacağımı bilmiyorum bu hep böyle mi devam edecek, biz ne zaman tam anlamıyla aile olabileceğiz diye düşünmekten yoruldum.
Son düzenleme:
