Babam eskicilik yapmış genelde işsiz, alkol alan ve 3 kuruş eline geçse kumar oynamış bir adamdı, akciğer kanseri oldu vefat etti Allah rahmet eylesin. Annem de babam da okuma yazma bilmezler. Annem sorumsuz bi anneydi. bulaşık yikamaz ütü asla yapmaz, hatta yattığımız yatakları bile.toplamazdı. küçük hallerimizlle ablamlarla yapardık. Ablam çok istedi okumayı. Okudu da. her türlü zorluğa katlandı, çok zor döneminde intihar bile etmiş bize sonra anlattı. Hemşire oldu ablam.
Annem kanser oldu sonra, neyse ki tedavi ameliyat ile atlattı. Çok yemeksiz kaldık, komşulardan çok şeker çay yağ istedik utana utana. Evimizi dedemin sayesinde yapıldî ama ilk taşındığımızda pencerelerde muşamba takılıydı. Pencere dediğim de marangozdaki ikinci el pencereler.
Yani neler oldu neler. Ben öğretmenliği kazandım, atandım.
Keşke küçük ablam ve abim de daha iyi yerlere gelebilselerdi ama kendilerine yetecek kadar kazanıp yaşıyorlar.
Demem o ki insan biraz kendisi yapıyor.
Amcam hep der siz normal değilsiniz. Bu koşullar bu anne ve babayla okuyamadan kocaya varmanı gerekirdi der. Ama biz üç kız üniversite mezunuyuz Allah a şükür...
Ve şükür çok önemli gerçekten. 20 sene önce teyzemler çocuklarının kıyafetleri getirecek diye heyecanla bekler kullanılmış bi kenarı yırtık sa olsa büyük mutlulukla giyerdik. Şimdi çok şükür Rabbim e... Binlerce kez şükürler olsun.
Evet Allah yardım etti ama biz de isyan etmeden pes etmeden mücadele ettik çok şükür.
Her ne olursa olsun insan mücadele etmeli bence...