Doktorun söyledikleri...

tazemom .!.:

Hepinize merhaba. Sizleri sıkmadan derdimi anlatmaya çalışayım. Buradan çözüm sunulacak bir derdim yok sadece anlatmak içimi dökmek istiyorum.
Yıllardır diyabetle yaşıyorum. Bu hastalık ne yazıkki aile mirası. Küçük yaştan beri benimle. Bu arada 18 haftalık gebeyim. Gebelikten önce kontrol edebilmem daha kolaydı ama artık öyle değil. Günde 10 kez parmaklarımı delmek, dengede tutmaya çalışmak ama başaramamak beni psikolojik olarak yıprattı. Ben zaten bu kadar yıpranırken, korkarken doktorun söyledikleri beni geleceğe dair karanlık bir kuyuya soktu sanki.

Belirteyim açlık şekerim 120 140 oluyor eğer çok aç yatarsam yada insülini yüksek doz vurursam sabahları 100 ve altını görebiliyorum ama bu seferde şekerin ne kadar düşeceğini bilemediğimden çoğu zaman hipoglisemiye giriyorum. Doktor bu değerlerin bebekte çok büyük sonuçlara yol açacağını, çok beklentiye girmememi söyledi bebek adına. Benim içinde yazık daha çok gençsin cık cık gibi acıma sözleri kullandı. Burada çok detaya da girmek istemiyorum genel hatlarıyla böyle yani çok yaşamayacağımı düşünüyormuş. Yaşarsamda eksik yaşarım erken yaşta ölürüm yani. Kendimi geçtim bebek için hiç umutlu konuşmaması beni çaresizliğe itmesi çok yaraladı. 28 yaşındayım ve yıllarca istenen beklenen bir bebekti.

Doktor değiştir diyenler olacaktır, değiştirdim. Diyabetim olduğunu öğrenen her doktor (abartmıyorum belki 5 doktor değiştirdim) bana acıyor ve ilgilenmek istemiyorlar. Özelide denedim devletide. Bu hastalığı olupta sağlıklı bebek doğuran yüzde çok azmış. Kalbi delik olurmuş, damarları ters olurmuş, erkenden alınmazsa karnımda ölürmüş gibi gibi. Çok yorulduğumu hissediyorum normal insanların bir oturuşta yediği yaş pastadan ben ömrümce bir dilim yesem sonrasında sıkıntı yaşıyorum. İlk defa sanki ilerim yokmuş gibi hissediyorum ve hiç kurtulamayacağım bu hastalıktan. Bebeğim için duadan başka şansım yok sabahtan beri ağlıyorum ve çözümünüz olmaması çok acı.

Genişletmek için tıkla...

Çok üzüldüm canım yaa
Doktor değiştir diyecektim ama zaten yapmışsın.. Birde doktor araştırsan mı acaba ? belkide bi yolunu bilen bi doktor vardır biyerlerde...
Allah yardımcın olsun. İnşallah sağsağlım kavuşursun yavruna.. Tüm doktorlarda yanılabilir sonuçta.

Simons Cat .!.:

Çok üzüldüm canım yaa
Doktor değiştir diyecektim ama zaten yapmışsın.. Birde doktor araştırsan mı acaba ? belkide bi yolunu bilen bi doktor vardır biyerlerde...
Allah yardımcın olsun. İnşallah sağsağlım kavuşursun yavruna.. Tüm doktorlarda yanılabilir sonuçta.

Genişletmek için tıkla...

tazemom .!.:

Hepinize merhaba. Sizleri sıkmadan derdimi anlatmaya çalışayım. Buradan çözüm sunulacak bir derdim yok sadece anlatmak içimi dökmek istiyorum.
Yıllardır diyabetle yaşıyorum. Bu hastalık ne yazıkki aile mirası. Küçük yaştan beri benimle. Bu arada 18 haftalık gebeyim. Gebelikten önce kontrol edebilmem daha kolaydı ama artık öyle değil. Günde 10 kez parmaklarımı delmek, dengede tutmaya çalışmak ama başaramamak beni psikolojik olarak yıprattı. Ben zaten bu kadar yıpranırken, korkarken doktorun söyledikleri beni geleceğe dair karanlık bir kuyuya soktu sanki.

Belirteyim açlık şekerim 120 140 oluyor eğer çok aç yatarsam yada insülini yüksek doz vurursam sabahları 100 ve altını görebiliyorum ama bu seferde şekerin ne kadar düşeceğini bilemediğimden çoğu zaman hipoglisemiye giriyorum. Doktor bu değerlerin bebekte çok büyük sonuçlara yol açacağını, çok beklentiye girmememi söyledi bebek adına. Benim içinde yazık daha çok gençsin cık cık gibi acıma sözleri kullandı. Burada çok detaya da girmek istemiyorum genel hatlarıyla böyle yani çok yaşamayacağımı düşünüyormuş. Yaşarsamda eksik yaşarım erken yaşta ölürüm yani. Kendimi geçtim bebek için hiç umutlu konuşmaması beni çaresizliğe itmesi çok yaraladı. 28 yaşındayım ve yıllarca istenen beklenen bir bebekti.

Doktor değiştir diyenler olacaktır, değiştirdim. Diyabetim olduğunu öğrenen her doktor (abartmıyorum belki 5 doktor değiştirdim) bana acıyor ve ilgilenmek istemiyorlar. Özelide denedim devletide. Bu hastalığı olupta sağlıklı bebek doğuran yüzde çok azmış. Kalbi delik olurmuş, damarları ters olurmuş, erkenden alınmazsa karnımda ölürmüş gibi gibi. Çok yorulduğumu hissediyorum normal insanların bir oturuşta yediği yaş pastadan ben ömrümce bir dilim yesem sonrasında sıkıntı yaşıyorum. İlk defa sanki ilerim yokmuş gibi hissediyorum ve hiç kurtulamayacağım bu hastalıktan. Bebeğim için duadan başka şansım yok sabahtan beri ağlıyorum ve çözümünüz olmaması çok acı.

Genişletmek için tıkla...

tazemom .!.:

Hepinize merhaba. Sizleri sıkmadan derdimi anlatmaya çalışayım. Buradan çözüm sunulacak bir derdim yok sadece anlatmak içimi dökmek istiyorum.
Yıllardır diyabetle yaşıyorum. Bu hastalık ne yazıkki aile mirası. Küçük yaştan beri benimle. Bu arada 18 haftalık gebeyim. Gebelikten önce kontrol edebilmem daha kolaydı ama artık öyle değil. Günde 10 kez parmaklarımı delmek, dengede tutmaya çalışmak ama başaramamak beni psikolojik olarak yıprattı. Ben zaten bu kadar yıpranırken, korkarken doktorun söyledikleri beni geleceğe dair karanlık bir kuyuya soktu sanki.

Belirteyim açlık şekerim 120 140 oluyor eğer çok aç yatarsam yada insülini yüksek doz vurursam sabahları 100 ve altını görebiliyorum ama bu seferde şekerin ne kadar düşeceğini bilemediğimden çoğu zaman hipoglisemiye giriyorum. Doktor bu değerlerin bebekte çok büyük sonuçlara yol açacağını, çok beklentiye girmememi söyledi bebek adına. Benim içinde yazık daha çok gençsin cık cık gibi acıma sözleri kullandı. Burada çok detaya da girmek istemiyorum genel hatlarıyla böyle yani çok yaşamayacağımı düşünüyormuş. Yaşarsamda eksik yaşarım erken yaşta ölürüm yani. Kendimi geçtim bebek için hiç umutlu konuşmaması beni çaresizliğe itmesi çok yaraladı. 28 yaşındayım ve yıllarca istenen beklenen bir bebekti.

Doktor değiştir diyenler olacaktır, değiştirdim. Diyabetim olduğunu öğrenen her doktor (abartmıyorum belki 5 doktor değiştirdim) bana acıyor ve ilgilenmek istemiyorlar. Özelide denedim devletide. Bu hastalığı olupta sağlıklı bebek doğuran yüzde çok azmış. Kalbi delik olurmuş, damarları ters olurmuş, erkenden alınmazsa karnımda ölürmüş gibi gibi. Çok yorulduğumu hissediyorum normal insanların bir oturuşta yediği yaş pastadan ben ömrümce bir dilim yesem sonrasında sıkıntı yaşıyorum. İlk defa sanki ilerim yokmuş gibi hissediyorum ve hiç kurtulamayacağım bu hastalıktan. Bebeğim için duadan başka şansım yok sabahtan beri ağlıyorum ve çözümünüz olmaması çok acı.

Genişletmek için tıkla...

tazemom .!.:

Hepinize merhaba. Sizleri sıkmadan derdimi anlatmaya çalışayım. Buradan çözüm sunulacak bir derdim yok sadece anlatmak içimi dökmek istiyorum.
Yıllardır diyabetle yaşıyorum. Bu hastalık ne yazıkki aile mirası. Küçük yaştan beri benimle. Bu arada 18 haftalık gebeyim. Gebelikten önce kontrol edebilmem daha kolaydı ama artık öyle değil. Günde 10 kez parmaklarımı delmek, dengede tutmaya çalışmak ama başaramamak beni psikolojik olarak yıprattı. Ben zaten bu kadar yıpranırken, korkarken doktorun söyledikleri beni geleceğe dair karanlık bir kuyuya soktu sanki.

Belirteyim açlık şekerim 120 140 oluyor eğer çok aç yatarsam yada insülini yüksek doz vurursam sabahları 100 ve altını görebiliyorum ama bu seferde şekerin ne kadar düşeceğini bilemediğimden çoğu zaman hipoglisemiye giriyorum. Doktor bu değerlerin bebekte çok büyük sonuçlara yol açacağını, çok beklentiye girmememi söyledi bebek adına. Benim içinde yazık daha çok gençsin cık cık gibi acıma sözleri kullandı. Burada çok detaya da girmek istemiyorum genel hatlarıyla böyle yani çok yaşamayacağımı düşünüyormuş. Yaşarsamda eksik yaşarım erken yaşta ölürüm yani. Kendimi geçtim bebek için hiç umutlu konuşmaması beni çaresizliğe itmesi çok yaraladı. 28 yaşındayım ve yıllarca istenen beklenen bir bebekti.

Doktor değiştir diyenler olacaktır, değiştirdim. Diyabetim olduğunu öğrenen her doktor (abartmıyorum belki 5 doktor değiştirdim) bana acıyor ve ilgilenmek istemiyorlar. Özelide denedim devletide. Bu hastalığı olupta sağlıklı bebek doğuran yüzde çok azmış. Kalbi delik olurmuş, damarları ters olurmuş, erkenden alınmazsa karnımda ölürmüş gibi gibi. Çok yorulduğumu hissediyorum normal insanların bir oturuşta yediği yaş pastadan ben ömrümce bir dilim yesem sonrasında sıkıntı yaşıyorum. İlk defa sanki ilerim yokmuş gibi hissediyorum ve hiç kurtulamayacağım bu hastalıktan. Bebeğim için duadan başka şansım yok sabahtan beri ağlıyorum ve çözümünüz olmaması çok acı.

Genişletmek için tıkla...

tazemom .!.:

Hepinize merhaba. Sizleri sıkmadan derdimi anlatmaya çalışayım. Buradan çözüm sunulacak bir derdim yok sadece anlatmak içimi dökmek istiyorum.
Yıllardır diyabetle yaşıyorum. Bu hastalık ne yazıkki aile mirası. Küçük yaştan beri benimle. Bu arada 18 haftalık gebeyim. Gebelikten önce kontrol edebilmem daha kolaydı ama artık öyle değil. Günde 10 kez parmaklarımı delmek, dengede tutmaya çalışmak ama başaramamak beni psikolojik olarak yıprattı. Ben zaten bu kadar yıpranırken, korkarken doktorun söyledikleri beni geleceğe dair karanlık bir kuyuya soktu sanki.

Belirteyim açlık şekerim 120 140 oluyor eğer çok aç yatarsam yada insülini yüksek doz vurursam sabahları 100 ve altını görebiliyorum ama bu seferde şekerin ne kadar düşeceğini bilemediğimden çoğu zaman hipoglisemiye giriyorum. Doktor bu değerlerin bebekte çok büyük sonuçlara yol açacağını, çok beklentiye girmememi söyledi bebek adına. Benim içinde yazık daha çok gençsin cık cık gibi acıma sözleri kullandı. Burada çok detaya da girmek istemiyorum genel hatlarıyla böyle yani çok yaşamayacağımı düşünüyormuş. Yaşarsamda eksik yaşarım erken yaşta ölürüm yani. Kendimi geçtim bebek için hiç umutlu konuşmaması beni çaresizliğe itmesi çok yaraladı. 28 yaşındayım ve yıllarca istenen beklenen bir bebekti.

Doktor değiştir diyenler olacaktır, değiştirdim. Diyabetim olduğunu öğrenen her doktor (abartmıyorum belki 5 doktor değiştirdim) bana acıyor ve ilgilenmek istemiyorlar. Özelide denedim devletide. Bu hastalığı olupta sağlıklı bebek doğuran yüzde çok azmış. Kalbi delik olurmuş, damarları ters olurmuş, erkenden alınmazsa karnımda ölürmüş gibi gibi. Çok yorulduğumu hissediyorum normal insanların bir oturuşta yediği yaş pastadan ben ömrümce bir dilim yesem sonrasında sıkıntı yaşıyorum. İlk defa sanki ilerim yokmuş gibi hissediyorum ve hiç kurtulamayacağım bu hastalıktan. Bebeğim için duadan başka şansım yok sabahtan beri ağlıyorum ve çözümünüz olmaması çok acı.

Genişletmek için tıkla...

tazemom .!.:

Hepinize merhaba. Sizleri sıkmadan derdimi anlatmaya çalışayım. Buradan çözüm sunulacak bir derdim yok sadece anlatmak içimi dökmek istiyorum.
Yıllardır diyabetle yaşıyorum. Bu hastalık ne yazıkki aile mirası. Küçük yaştan beri benimle. Bu arada 18 haftalık gebeyim. Gebelikten önce kontrol edebilmem daha kolaydı ama artık öyle değil. Günde 10 kez parmaklarımı delmek, dengede tutmaya çalışmak ama başaramamak beni psikolojik olarak yıprattı. Ben zaten bu kadar yıpranırken, korkarken doktorun söyledikleri beni geleceğe dair karanlık bir kuyuya soktu sanki.

Belirteyim açlık şekerim 120 140 oluyor eğer çok aç yatarsam yada insülini yüksek doz vurursam sabahları 100 ve altını görebiliyorum ama bu seferde şekerin ne kadar düşeceğini bilemediğimden çoğu zaman hipoglisemiye giriyorum. Doktor bu değerlerin bebekte çok büyük sonuçlara yol açacağını, çok beklentiye girmememi söyledi bebek adına. Benim içinde yazık daha çok gençsin cık cık gibi acıma sözleri kullandı. Burada çok detaya da girmek istemiyorum genel hatlarıyla böyle yani çok yaşamayacağımı düşünüyormuş. Yaşarsamda eksik yaşarım erken yaşta ölürüm yani. Kendimi geçtim bebek için hiç umutlu konuşmaması beni çaresizliğe itmesi çok yaraladı. 28 yaşındayım ve yıllarca istenen beklenen bir bebekti.

Doktor değiştir diyenler olacaktır, değiştirdim. Diyabetim olduğunu öğrenen her doktor (abartmıyorum belki 5 doktor değiştirdim) bana acıyor ve ilgilenmek istemiyorlar. Özelide denedim devletide. Bu hastalığı olupta sağlıklı bebek doğuran yüzde çok azmış. Kalbi delik olurmuş, damarları ters olurmuş, erkenden alınmazsa karnımda ölürmüş gibi gibi. Çok yorulduğumu hissediyorum normal insanların bir oturuşta yediği yaş pastadan ben ömrümce bir dilim yesem sonrasında sıkıntı yaşıyorum. İlk defa sanki ilerim yokmuş gibi hissediyorum ve hiç kurtulamayacağım bu hastalıktan. Bebeğim için duadan başka şansım yok sabahtan beri ağlıyorum ve çözümünüz olmaması çok acı.

Genişletmek için tıkla...