Merhaba kızlar hepinize mutlu salılar dileyerek başlıyorum..
Hepimizin hayatında aylarca görüşülmese de yan yana geldiğinde hiç mesafe girmemiş gibi gülüp eğlendiğiniz,arayı kapattığınız tatlı bir dostumuz vardır di mi şimdi o kişiyi düşünün. Çünkü beni bunun üzerine düşündüren bir arkadaşım var..Kendisinden bahsedeyim;
Lisede sıra arkadaşımdı ve 4 yıl çok sıkı fıkı geçti yaklaşık 10 yıllık arkadaşız.
Beni hep över sürekli iltifat eder,çok samimi ve sevdiğini belli eden cümleler kurar "annem benim,kurban olurum sana,meleksin sen" gibi içten de söyler yapmacık gelmez.
Buluşmalarda hep benim hayatım,bazense ilişkilerim üzerine konuşuruz,o hep yorum yapar. Ben bunu farkediyorum kötü hissediyorum ve onu sıkmamış olmak için ona da çok soru soruyorum hayatıyla ilgili.."Bende bi numara yok bildiğin gibi işte" cevabını alıyorum mecbur ben anlatıyorum hep.
Sorun şu ki ben hep görüşmek istiyorken o hep bir şeyleri bahane ediyor,müsait olunca yazıcam diyip yazmıyor ama ben yazarsam çok sıcak ve samimi konuşuyor.Birkaç kere sordum sorun mu var diye yok asla diyor en son sanırım 1 yıl önce görüştük. Mezun olduktan sonra 6 sene geçti ve biz 10 kere buluşmuşuzdur aynı şehirdeyiz.Buluşmalarda onu çok güldürürüm hatta der keşke senin gibi daha çok arkadaşım olsa,bu kadar güldürseler beni diye.
Yine de durum bu.Ben nasıl düşünmeliyim bilmiyorum.Ben onun dostu muyum ?Benimle görüşmek istemediğini düşünüyorum.
Buluşalım yazacakken elim gitmedi ve buraya yazmak istedim.Fikirleriniz önemli,uzun olduysa affola.