Bu umutsuz dönemin bitişiyle kendisiyle yola çıkmak istedik. Gerekli tüm tahlillerimizi doktor beye uğramadan önce yaptık. Başarısız ilk süreç sırasında dondurduğumuz embriyolarımız bulunmasına rağmen, eski embriyolarımızdan ümitli olmadığımızı ve yeniden yumurta toplama işlemine girmeyi ısrarla belirtmemize rağmen Doktor Bey'in "Çocuklarınız sizi orada bekliyor olabilir" gibi varsayımcı ve duygusal cümlesine teslim olarak embriyoları Bahçeci kliniğine getirdik. Embriyoların çözülme işleminin yapıldığı gün doktor bey bize teslim aldığımız tıp merkezinde (MedAmerikan) 4.gün hazırlanan embriyoların aslında 3.gün embriyosu olduğunu belirtti ve transfer için hiçbirşey söylemedi. Ertesi gün sokağa çıkma yasağının olmasına rağmen "embriyolog doktor" tarafından telefonla transfere apar topar çağrıldık (40 km yol). Transfer sonrası 2 kez "ben başarı için kesin garanti veremiyorum" diye konuşması eşimin dikkatini çekti. "Başarılı olmak için doktor bey ne diyorsa bunca plansızlığa rağmen uyguluyoruz, bir de üstüne böyle konuşması bana tuhaf geldi" diye söylemişti. Sonucu bekleyene kadar (10 gün içinde) kendisine sadece 3 defa mesajlaştım son mesajında da ilaçlarıma sonuca göre devam edecek miyim sorusuna cevap da alamadım. Sonuç negatif geldiğinde kendisine ağlayarak bildirdim, "üzülme, birazdan sana geri döneceğim" demesine (belki tedaviyi gözden geçirir yeniden planlarız ümidi içime doğdu) rağmen dönmedi. Kendisine mesajla sitem ettiğimde kendisi de bana "sizin için en doğru olanı yapmaya çalıştım" (en doğrusu başarısız olmamız galiba) ve "birlikte ya da başka bir doktorla başaracaksın" gibi çözüm göstermekten çok baştan savmaya yönelik cümleler ile teselli edeceğini zannetti. Tedaviden sonra başka sağlık problemlerim de gelişti, dahiliye doktorum tüp bebek süreciyle ilgili olabileceğini söyledi. Tabi başarısızlık sonrası neden doktor yanlış yönlendirdi diye sorulmadı, neden doktor beyin ısrarına engel olmadınız diye bize soruldu. Doktor bey de asla sorumluluk almadı, bu kadar başarılı doktor yanılmazdı (!) elbette. Kendisine tedavinin başındaki kişi olarak güvenmemizin bedelini de biz ağır ödedik. Bunca tepeden bakmasının ve yaşadığımız hayal kırıklığının sonunda değil bir süreç daha yaşamak, karşı karşıya gelmek dahi istemiyoruz. Ama hayat onlar için tatlı devam ediyor, biz ise çektiğimiz acı ile başbaşa kalıyoruz. Kimin umrunda?