Yani tabi ki dua ile para yağmıyor.
Bir alakası var mı bilmiyorum. Ama yaşadıklarımı anlatayım.
Tanıştığımızda eşim makineci, ben idari personeldim. Makineci olarak kalmayacağını biliyordum ama ondaki hırs taş çatlasın imalat müdürlüğüne giderdi. Üst limit o çünkü. Ben hiçbir zaman çalışmaya bayılan, hırslı biri olmadım zaten. İdeali ev hanımı olmak olan biriyim.
Evlendikten sonra alkol almamaya başladık. Balayında içtik, yılbaşında içtik falan ama evimizde içmeme kararı aldık.
İddaayı vs sıkılıp bıraktık.
Bir gün bir şey oldu ve eşim işten ayrılıp kendi işini kurdu. Kurdu dediğim ortada bir yatırım falan yok. Yurtdışında yaşayan birilerinin işlerini burada yapıyordu.
Ben bir gün rüya gördüm fal baktırmayı bıraktım.
Olmayan çocuğumuz pat diye o ay oldu.
Kurbanımızı kestik. Yardımlarımızı yaptık. Eşim ramazanda ilk kez oruç tuttu. Cumaya gitmeye başladı. Bende kuran okumaya başladım. Yani tam zamanlı ibadet alışkanlığımız yok ama bir şeyler yapıyoruz işte.
Üstüne kızım da bize şans getirdi sanırım.
Şu an eşim işlere yetişemez halde, bende zira. Bazen sabah 6da eve girebiliyoruz. Dev holdinglerin alamadığı milyon adet işleri alıyor. Düğün takıları ile aldığımız eski araba yerini çok başka şeylere bıraktı. Tabi işini büyütmesi bir sürü insana iş vermesi gerekti. Hiçbir personelin hakkını yememeye özen gösteriyoruz.
Dua etmek, ibadet etmek, iyi bir insan olmaya çalışmak gerçekten nice kapılar açıyor insana.
Çok değil 9 ayda oldu bunlar.
Öyle bir film vardı değil mi?
