- 3 Nisan 2016
- 912
- 628
- 23
- Konu Sahibi esmeringunlugu
-
- #1
ICIMI DOKMEK ISTEMISTIM, AMA BANA SEN SEYTANIN DILE GELMIS HALISIN BILE DENILDI.
NE DIYIM, HELAL OLSUN..BAZI INSANLAR UZGUN INSANIN UZERINE GITMEKTEN ZEVK ALIYOR HERHALDE
Herkese merhaba, bu uzun bir yazı olabilir..
Başlıktan da anlaşıldığı gibi aslında, dualarım kabul olmuyor, dualarımdan ziyade bir duam.
Ben 10 yaşındayken annem ve babam ayrıldılar, şu an 21 yaşındayım.
Ve belki en kötü babanın bile evlatlarına yapamayacağı şeyleri yaptı bize.
Asla dayağını görmedim, ama yaptıkları dayağa bedeldi. Aç susuz bıraktı acımadı, taş yiyin dedi. Bu sırada kendisi evlendi bir çocuk yaptı vs.
Biz ablam ben annem yaşıyorduk, ablam 2 ay önce evlendi, bende bu Eylül sonu evleniyorum.
Babamın yaşattığı maddi manevi zorluklardan dolayı borca girdik, artık son çare oturduğumuz evi satıp kiraya çıkmaktı yeterki borçlar bitsin, ev babamın bir arkadaşının üzerine.
Eve kredi çıkmıyor. Yaklaşık 5 aydır satılıkta, öyle çok gelip bakan tamam yarın tapuya gidiyoruz diyip bizi umutlandıran oldu ki, ama hep bir şekilde olmadı olmadı olmadı..
Bizden önce bu evde babannem oturuyordu! Kesinlikle evden çıkarken okuyup üflediğini düşünüyorum.
Her gelen alacak gibi her gelen bayılıyor, ama sonra bir aksilik çıkıyor ve olmuyor.
Annemle geçireceğim son 1.5 ayım...
Sonra evleniyorum. Ama huzurumuz yok, annemle olan son günlerimi böyle geçirmek istemiyorum.
Kendisi kalp hastası, geçen artık bu stresten dayanamayıp evde bayıldı ve tekti, onu öyle yerde yatarken ben ve nişanlım bulduk, ömrümden ömür gitti. Babam nasıl verecek bunların hesabını? Biz sanki sadece annemin çocukları mıyız?
21 yaşındayım ama artık kendimi yaşlanmış hissediyorum, ben bir daha bu yaşlara gelecek miyim? Hayır!
Allah'a yalvarıyoruz lütfen bir an önce satılsın diye aylardır.
Yıllardırda bu maddi zorluk düzelsin diye dua ediyoruz ama yok hiç biri kabul olmuyor.
Tamam başım açık, tamam dinimizin gerektirdiği bazı şeyleri yapmıyorum hepsini farkındayım. Ama bunların cezası bu mu olmak zorunda?
Allah neden bizim dualarımızı kabul etmiyor, bu ev neden satılmıyor.
Üstelik lüks havuzlu bahçeli bir sitede oturuyoruz. Sitedeki satılık ev fiyatları uçmuş vaziyette.
Onlarınkinin yanında bizim ki bedava!
Tamam belki bu da bir sınav, ama ne can ne beden dayanıyor artık buna. Gelin gideceğim eve mobilya alıyoruz eşya alıyoruz seviniyorum sonra sevindiğim için kendime kızıyorum, sevinme bak annene, o üzgünken sen mutlu mu olacaksın?! diye..
Sitem etmek istemiyorum, her kötü şeye rağmen şükürler olsun ama onca kötü bencil insanların hayatları ne kadar güzel ne kadar mutlular.
Ben zenginlik istemiyorum ki, şu durumdan kurtulmak istiyorum sadece.
1,5 ay sonra evleneceğim ama bunun heyecanını bile yaşayamıyorum, yaşamak istesem evde ki durumlar aklıma geliyor.
Annemi artık ağlarken değil, gülerken mutlu görmek istiyorum, o şimdi karşımda, yine elinde sigarası düşünüyor "acaba bugün hangi alacaklı arayacak?" diye..
Evet fazla uzun oldu ama içimdekileri dökmek istedim, teşekkürler..
NE DIYIM, HELAL OLSUN..BAZI INSANLAR UZGUN INSANIN UZERINE GITMEKTEN ZEVK ALIYOR HERHALDE
Herkese merhaba, bu uzun bir yazı olabilir..
Başlıktan da anlaşıldığı gibi aslında, dualarım kabul olmuyor, dualarımdan ziyade bir duam.
Ben 10 yaşındayken annem ve babam ayrıldılar, şu an 21 yaşındayım.
Ve belki en kötü babanın bile evlatlarına yapamayacağı şeyleri yaptı bize.
Asla dayağını görmedim, ama yaptıkları dayağa bedeldi. Aç susuz bıraktı acımadı, taş yiyin dedi. Bu sırada kendisi evlendi bir çocuk yaptı vs.
Biz ablam ben annem yaşıyorduk, ablam 2 ay önce evlendi, bende bu Eylül sonu evleniyorum.
Babamın yaşattığı maddi manevi zorluklardan dolayı borca girdik, artık son çare oturduğumuz evi satıp kiraya çıkmaktı yeterki borçlar bitsin, ev babamın bir arkadaşının üzerine.
Eve kredi çıkmıyor. Yaklaşık 5 aydır satılıkta, öyle çok gelip bakan tamam yarın tapuya gidiyoruz diyip bizi umutlandıran oldu ki, ama hep bir şekilde olmadı olmadı olmadı..
Bizden önce bu evde babannem oturuyordu! Kesinlikle evden çıkarken okuyup üflediğini düşünüyorum.
Her gelen alacak gibi her gelen bayılıyor, ama sonra bir aksilik çıkıyor ve olmuyor.
Annemle geçireceğim son 1.5 ayım...
Sonra evleniyorum. Ama huzurumuz yok, annemle olan son günlerimi böyle geçirmek istemiyorum.
Kendisi kalp hastası, geçen artık bu stresten dayanamayıp evde bayıldı ve tekti, onu öyle yerde yatarken ben ve nişanlım bulduk, ömrümden ömür gitti. Babam nasıl verecek bunların hesabını? Biz sanki sadece annemin çocukları mıyız?
21 yaşındayım ama artık kendimi yaşlanmış hissediyorum, ben bir daha bu yaşlara gelecek miyim? Hayır!
Allah'a yalvarıyoruz lütfen bir an önce satılsın diye aylardır.
Yıllardırda bu maddi zorluk düzelsin diye dua ediyoruz ama yok hiç biri kabul olmuyor.
Tamam başım açık, tamam dinimizin gerektirdiği bazı şeyleri yapmıyorum hepsini farkındayım. Ama bunların cezası bu mu olmak zorunda?
Allah neden bizim dualarımızı kabul etmiyor, bu ev neden satılmıyor.
Üstelik lüks havuzlu bahçeli bir sitede oturuyoruz. Sitedeki satılık ev fiyatları uçmuş vaziyette.
Onlarınkinin yanında bizim ki bedava!
Tamam belki bu da bir sınav, ama ne can ne beden dayanıyor artık buna. Gelin gideceğim eve mobilya alıyoruz eşya alıyoruz seviniyorum sonra sevindiğim için kendime kızıyorum, sevinme bak annene, o üzgünken sen mutlu mu olacaksın?! diye..
Sitem etmek istemiyorum, her kötü şeye rağmen şükürler olsun ama onca kötü bencil insanların hayatları ne kadar güzel ne kadar mutlular.
Ben zenginlik istemiyorum ki, şu durumdan kurtulmak istiyorum sadece.
1,5 ay sonra evleneceğim ama bunun heyecanını bile yaşayamıyorum, yaşamak istesem evde ki durumlar aklıma geliyor.
Annemi artık ağlarken değil, gülerken mutlu görmek istiyorum, o şimdi karşımda, yine elinde sigarası düşünüyor "acaba bugün hangi alacaklı arayacak?" diye..
Evet fazla uzun oldu ama içimdekileri dökmek istedim, teşekkürler..
Son düzenleme: