Düğün arefesinde sizde de böyle sebepsiz gelgitler oldu mu?

bizim her anımız olaylıydı
nişan akşamı herkes evlere dağıldı 1 saat sonra ben dedim ki nişanı atıyorum sabaha kadar kavga kıyamet

sonra düğüne 2 hafta kaldı herşey okey. hoydaaa bi cenaze çıktı erkek tarafından hadi iptal ediyoruz erteliyoruz düğünü benim hiç rızam olmadan. çok uzak bi akraba bu arada alakasız birisi.

neyse bende yine ipler koptu dedim kesin bitti bu sefer. ailelere falan söyledim olmıcaz böyle diye falan.
yine bi şekilde gönlümü aldı

kına günü geldi kına sırasında birbirimizi yedik bi yandan kameralara yakalanmamaya çalışıyoruz bi yandan kavga ediyoruz

düğün günü hiç haberim olmayan düğün bitişinde bi adet varmış hadi onu yapacaz dediler emrivaki yaptılar
tabi ben yine ortalığı kaldırdım bana sorulmadan iş yapılıyor diye

2 hafta sonra 1. senemiz olcak evlilikte nasıl bu noktaya geldik hayret
 
Harika bir hikaye :))))))
 
Ben bu yollardan geçtim. Sana tecrübelerimi anlatayım.

Ben yaklaşık 2 buçuk senelik evliyim. (Çocuk yok) eşimi 10 senedir tanıyordum. Ve üniversiteden sınıf arkadaşımdı.

Huyunu suyunu biliyordum. Yalanı dolanı yoktu. Sakin bir adamdı. Çok yakışıklı ya da zengin değildi (ögretmendi) Ama çalışmakta gözü gönlü vardı. Romantik ve sevgi doluydu. Bi kere bile of dememişti. Beni görmeye türkiyenin öteki ucundan gelip birkac saat görüp geri gidiyordu. Daha iyi bir adamla evlenemezdim. Çünkü daha iyisi yoktu.

Ama yine de evlendiğim gün bile acaba dedim. Buna inan.

Evliliğimizde de flört dönemi gibi yaşıyoruz. Mesela; geceleri uyanıp beni yoklar . Nasılım diye. Babamin her konuda en büyük destekçisi.öz evladi olsaydı ancak bu kadar sevgili olurlardı.

Ama ben yine de sonsuz güvenmem. Gözümü karartmam. Anne ve babamın önüne koymam.

Burda sana "ben uçuşarak evlendim,hiç acaba demedim" diyen arkadaşlara aldırma.

Çünkü biz onlar gibi değiliz.

Kişilik farkı var. Mesela; bazi insanlar mantıklı ve ağırdır. Bazıları hızlı yaşar.

Bazıları 21 yaşında düşünmeden evlenir. Bazıları 30 yaşında ince eleyip sık dokur.

Bazıları "eşim bi yere gitmeme izin vermiyor çünkü beni seviyor" der.

Bazıları mağrurdur. kendi kararını kendi verir.

Eşim dünyanın en iyi insanıdır. Ama benim mizacimda gözü kapali güvenmek ve sonsuz emin olmak yoktur. O sebeple her zaman her koni icin açık kapı bırakırım. Ihtimal veririm.

Ben 31 yaşındayım. 20 yaşındaki bir kızla benzer düşüncelerimin olmaması normaldir.

Burda hic düşünmeden büyük bir aşkla evlenen Papatyakb isimli arkadaşımız bize zaman zaman tecrübelerini anlatir. Ve ben onun tecrübelerini burda daha sık paylaşması gerektiğine inanıyorum. Foruma sık girmiyor. Ama girdiği zaman mutlaka yazacaktir.

Sevgili Papatyakb ... bu arkadaşa biraz fikir vermeni istiyorum


Evlenirken nelere dikkat etmeli? Ne düşünmeli?
 

Orta da bariz bir problem yoksa, kendine dert arıyorsun denebilir :)
 
Bende sizin gibiyim hatta konu açtım iki gün önce
1.5 yıldır tanıyorum erkek arkadaşımı efendi düzgün beni seven bir insan.
Ben de seviyorum hep acaba nasıl olur diye düşünüyorum iki günden beri daha iyim ama
Bizde aileler tanışma aşamasında akşam biz onlara gidicez inşallah iyi geçer
Bence sizin duygularda karakterinizin oturmuş olması ile alakalı kendim de öyleyim
Hayırlısı olsun
 
Acaba diyorsan mutlaka altını besleyen bişey vardır bence...

Ya adam ile ilgili bir endişe, ya da kendi sevginiz, sorumluluğa hazır hissetmeniz vs husunda.
 
Ya ne bileyim.
Çok seviyor enerjisi alamadım ben senden.
Dümdüz yazmışsın bir duygun yok gibi. Acaba yeteri kadar seviyor musun? Ya da seviliyor musun? Böyle hissetmenin bir nedeni olmalı, durup dururken düğün stresinden falan olacağını sanmıyorum.
 
Evet oldu. Eşimle evlenirken. Ikimizde ikinci evlilikleriydi. Ben çok uzun süre sonra evlenmeme rağmen bazı konuları atlatamadigimi farkettim. Yada eşimin ilk eşi vefat ettiği iCin onunla ilgili bir konu açıldığında hep kendi ilk evliliğimi düşünürken buldum kendimi. (Özlemek değil. Korkular. Şiddetli bir korku hissi) ama dün bir konuya da yazmıştım. Eşim en kotu ihtimalle boşanırız diye ikna etti beni. Çok sukur hiç pişman olmadım. Boşuna korkmuşum diyorum şimdi. Bir yıllık evliyim ama hala işe geldiğimde çok özlüyorum .
Eğer bu korkunun bir temeli yoksa eşinle alakalı normal. Sonuçta hayatını değiştiriyorsun. Ama sonu çok güzel olsun inşallah
 
Ben ilk nişanlımdan nikah tarihine 2 ay kala eşyalar az buçuk alınmışken ayrıldım,
Beni kv basmıştı ,baktım devamlı kasıyorum çabalıyorum dedim vazgeçtim ,bu kadar gayret neden
 
Aaaaa. Cesaretinize hayran kaldım. keşke ben de bu kadar yürekli olsaydım. Şimdi boşanıyor olmazdım.
 
alışık olmadığın bir durumun içine girdiğin için öle oluyor. herkese olur
 

Sonradan hiç pişmanlık duydunuz mu acaba merak ettim
ve karşıdaki insan ne tepki verdi özel değilse ?
 
Sonradan hiç pişmanlık duydunuz mu acaba merak ettim
ve karşıdaki insan ne tepki verdi özel değilse ?

inanın hiç pişman olmadım. Bakın şuan yalnızım ve gerçekten kötü bir dönemdeyim duygusal olarak yine de demiyorum.
Karşıdakinin ilk cevabı: Haklısın, zaten bu işin olmayacağı belliydi, sen gelinliğinle balayınla uğraşmaktan görmedin bunları dedi.
Üç gün sonra: allah belanı versin 500 bin tl para harcadım senin yüzünden diye bağırdı
10 gün sonra: ne ayrılması saçmalama, sen strese girdin geçicek, biz çok mutlu olucaz, ayrılamayız

Son tepki 4 ay devam etti,
 
Dügünden 1 hafta önce bendede benzer endise vardi. Neticede evlilik dedigin sey 50-60 yillik birsey en az. Bu genc yasimda nasil emin olabilirim dogru kisi olduguna dair? Ya 2 yil sonra "keske önceden ayrilsaydik" dersem?

Ki bendede esimin hatasi yoktu yada bir olay yasanmadi. Sadece evlilik bana agir bir sorumluluk gibi geliyor.

Simdi 6 yillik evliyiz, bir cocugumuz var. Cok agir badireler atlattik fakat iyikene esim ile evliyim diyorum.
 
teşekkür ederim, ama galiba bu cesaret insanın içine bişekilde doğuyor,yani ilahi bişeyheralde. hala unutmam sabah yataktan kalktım ve bu iş olmayacak dedim, aydınlanma yaşadım resmen.
Ben de o aydınlanmayı boşanma aşamasında yaşadım. Korkak, utangaç, bıkkın ben gitti ve bir sabah kalktım boşanacağım deyip iş çıkışında da işlemleri başlattım. Benim de bu tecrübeyi yaşamam gerekiyormuş demek ki
 
Insan beyni karmaşık bir yapıya sahiptir. Bir şeyin iyi veya kötü olduğuna karar vermek için sorgulaması gerekir. En ufak bir şeyde bile acaba diye düşünürken, evlilik gibi büyük bir kararda acaba diye düşünmeniz bence çok normal. Devir kötü. Insan bazen kendinden bile emin olamıyor, karşısındaki insandan nasıl olsun.
 
Sevgili Boleyn Kizi sen çok güzel özetlemişsin. Aslında insan kendine bile hiçbir konuda
Sevgili Boleyn Kizi çok güzel özetlemişsin aslında.
Kimseye hatta kendine bile yüzde yüz güvenmemeli. Sonuçta fikirlerimiz değişiyor, normal olan da bu. Yaşadığımız hayatta kimi acı tecrübeler edinerek ilerliyor kimi bu acı tecrübelerden dersler çıkararak. İlkini tercih edenlerdense ikincisi olmak lazım diye düşünüyorum. Dikenli taşlı yollardan geçip ayağı kanamayan var mı? Böyle bir yola girmektense çiçekli yollara çevirmeliyiz yönümüzü. Doğrusunu söylemek gerekirse konuyu okuyamadım ama söyleyebileceğim tek şey mantığını dinlemeli insan. Duygularından arınarak ama duygularını göz ardı ederek değil. Bir ilişki gel gitler barındırıyorsa o ilişki oturmamıştır. Aşk evliliği yapmış biri olarak acı tecrübeler edinmek yerine çevremdeki insanların yaşadıklarından ibret almış olmayı dilerdim. Siz de her daim çiçekler içinde yürürsünüz inşallah...
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…