Aynı şeyleri ben de yaşadım. Üniversitede o kadar ağlardım ki herkes koridorda saatlerce ailesiyle konuşurdu beni arayan soran olmazdı annen yoksa kimsen yok
.
Eşim dünyanın en iyi eşi mükemmel bir eş çok yardımcı bana anne baba aile her şey oldu. Ama sonuçta ise gidiyor. En kötüsü lohusa depresyonu. Benim yanımda doğumda hiç kimse kalmadı eşim vardı sadece kayinvalidem başka evde kalamiyorum ben hem eşin de babalık izninde halledersiniz dedi. İki gün geldi sadece ona da ben yemek hazırladım. Şu an konuşmuyorum. Her gün ağlardım niye kimsem yok sezeryan oldum niye yardım edenim yok. Eşim yardım ediyor ama adam yemek mi yapsın evi mi temizlesin çocuğa mi yardım etsin ikimiz de uykusuzuz bebek hiç uyumuyor. Coronadan korktuğumuz için dışardan yemek te söyleyemiyoruz eee ameliyat olmuşum emziriyorim iyi beslenmem lazım
ağlamaktan mahvolurdum. Çocuk dusunmemezlik yapma belki kızın olur sana yoldaş olur ilerde oğlun olursa inşallah yetişme şekline göre kız kadar olmasa da o da yanında olur
sadece doğumda yanında kalacak kimse olmayacaksa önceden yardımcı için para biriktir. Bizim coronaya denk geldi ve kayinvalidem önceden gelmeyecem demedigi için çok hazırlıksız oldu bı anda kimseyi bulamazdik