- 18 Şubat 2018
- 5
- 3
- 36
- 31
- Konu Sahibi Bengisu-seyma06
-
- #1
"DUL" kelimesini lugatindan çıkarmakla başlayabilirsin..
Sen bekarsın..
Ve evlenip ayrılmış olman dünyalara değecek evladının olması kötü bir şeymiş gibi sürekli tekrarlama dul çocuklu kadınım diye...
Senin kendine saygın olmazsa başkalarının hiç olmaz...
Gerçekten seven adam seni canının parçası ile sevip kabul eder zaten.
Bu kavrama gerçekten bende karşıyım ama malum ülkemizde böyle bir kavram var ne bekarlar görüyoruz vücudu yol haritası ama bizim ailelerimiz bekareti iki bacak arasından ibaret gördüpü için..
Ne aile ne karsinizdaki kabullenememis ki zaten cocugu ilerisi cok sorunlu olacagi gorusundeyim hem aile hem es sizi ve cocugunuzu yipratir gibi geliyor bana ve bir sey daha soylemek isterim yakin arkadasimin bekar abisi de 9 yasinda kizi olan bir bayani sevdi evlendi aile karsiydi ama sevgisi icin hepsini karsinia aldi kina gecesi dugunu herseyi yapildi su an bir aylik evliler Ama ilerisi nasil olur bilememArkadaşlar merhaba forumu uzun zamandır üye olmafan takip ediyordum ama artık üyelik zamanımın geldiğini düşündüm diyaloğa girebilmek için çünkü dışardan bakan gözlere ihtiyacım var..25 yaşındayım 19 yaşındayken bir evlilik geçirdim 2 sene sürdü ve 4 yaşında bir kızım var eski eşimle ayrılalı bu temmuzda 3 yıl olacak.ve kızım 8 aylıktı en son babasını gördüğünde babasını tanımıyor.ve ben bir daha kesinlikle kimseyi sevmiyeceğim ömrümü kızıma adayacağım derken 1.5 yıl önce bir ilişkim başladı.aramızda 10 yaş var ve kendisi hiç evlenmemiş.açık konuşmak gerekirse bu ilişki ilk başladığında ikimizindr ilerisi umrumuzda değildi.ama zaman geçtikçe birbirimizi tanıdıkça birlikte vakit geçirdikçe birbirimizi gerçekten sevdik.onun deyimine göre bu dünyaya bir daha gelsem senin gibi seven birini bulamam diyor ama kızımı bir sorun olarak görüyor ve bunu yenmeye çalıştığını söylüyor.onada hak veriyorum 35 yaşında ailesinin tek erkek evladı bu yaşa kafar bekledinde dul karımı aldın diyecekler.ama kendi kendime düşünüyorum benim durumumda o olsa bir değil üç çocuğuda olsa canımın canı diye bağrıma basardım.ailesi tamamen karşı bu duruma ve oda arada kalıyor bende artık yıprandım..inanın çok üzülüyorum dul bit çocuklu olmak benim tercihim değildiki bekar olmuş olsaydım koşa koşa beni istemeye geleceklerdi çünkü ben aynı benim davranışlarım düşğncelerim sadece bir çocuğum var.. sizce ne düşğnmeliyim değerli fikirlerinize ihtiyacım var şimdiden teşekkürler..
Sanırım içimden geçipte kendime itiraf edemediğim kabullenemediğim hisler tam olarak buydu çok haklısın...Bu kişiyle nasıl bir ilişki hedefliyorsun? Yeniden bir yuva kurmak istiyorsan bu, bu adamla olmaz ben sana söyleyeyim. Ayrıl, onun senden ayrılmasını, gidip başkasıyla birlikte olmasını izlemek zorunda kalacaksın yoksa. Bu işler böyle. İlişki başında hiçbir şey umurlarında olmaz, ama sonra bakıyorlar evlilik bir gereklilik. E bizle de olmuyor. O seninle gezerken ailesi ona bir yandan kız bakıyor. Bir zaman gelecek, ailem artık evlenmemi istiyor, seninle de olmaz ben gidiyorum diyecek. Bunun olmasını bekleme. Seni ve senin parçanı baş tacı edecek insanlar varken evladını kusur, engel gibi gören insanları daha fazla konuşturmamalısın. 5 çocuğun da olsa seni alırım diyebilen erkekler de var. Bunlarla yaşamında harcama.
Acı ve kesin konuştum, neden dersen senin yaşadıklarını yaşadım. Kuzunun gözlerinden öperim.
Öncelikle sen “dul” değil bekarsın.. Bende 25 yaşındayım boşandım sayılır kendime “bekar” diyorum şimdiden “dul karı” nedir Allah aşkına?
Ayrıca her şey bir yana sen bir annesin. Senin çocuğun her şeyden önce geleceği için evladını sorun edecek adamla olmaz bi kere o iş. İlişkinin en başında da bi çocuğun vardı sonuçta ne değişti birden? Evladını alıp bi köşeye atacak değilsin ya..
Belli ki beyefendi çocuğunu istemiyorum. Bi şekilde ikna olup evlense bile sorun çıkaracak belki ilerde çocuğuna kötü muamele yapıcak. Yok olmaz bu adamdan, güven vermiyo.
olmaz bu iş, üzgünüm, yani hayatın gerçekleri var yaşadığımız toplumda.yani ailesi sizi istemiyor, adam hiç evlenmemiş, şu an sorun olmasa da çocuk onun için bir sorun olabilir.Kimse bir çocuğu babası gibi sevemez, sonuçta o bir yabancı...Arkadaşlar merhaba forumu uzun zamandır üye olmafan takip ediyordum ama artık üyelik zamanımın geldiğini düşündüm diyaloğa girebilmek için çünkü dışardan bakan gözlere ihtiyacım var..25 yaşındayım 19 yaşındayken bir evlilik geçirdim 2 sene sürdü ve 4 yaşında bir kızım var eski eşimle ayrılalı bu temmuzda 3 yıl olacak.ve kızım 8 aylıktı en son babasını gördüğünde babasını tanımıyor.ve ben bir daha kesinlikle kimseyi sevmiyeceğim ömrümü kızıma adayacağım derken 1.5 yıl önce bir ilişkim başladı.aramızda 10 yaş var ve kendisi hiç evlenmemiş.açık konuşmak gerekirse bu ilişki ilk başladığında ikimizindr ilerisi umrumuzda değildi.ama zaman geçtikçe birbirimizi tanıdıkça birlikte vakit geçirdikçe birbirimizi gerçekten sevdik.onun deyimine göre bu dünyaya bir daha gelsem senin gibi seven birini bulamam diyor ama kızımı bir sorun olarak görüyor ve bunu yenmeye çalıştığını söylüyor.onada hak veriyorum 35 yaşında ailesinin tek erkek evladı bu yaşa kafar bekledinde dul karımı aldın diyecekler.ama kendi kendime düşünüyorum benim durumumda o olsa bir değil üç çocuğuda olsa canımın canı diye bağrıma basardım.ailesi tamamen karşı bu duruma ve oda arada kalıyor bende artık yıprandım..inanın çok üzülüyorum dul bit çocuklu olmak benim tercihim değildiki bekar olmuş olsaydım koşa koşa beni istemeye geleceklerdi çünkü ben aynı benim davranışlarım düşğncelerim sadece bir çocuğum var.. sizce ne düşğnmeliyim değerli fikirlerinize ihtiyacım var şimdiden teşekkürler..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?