• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Düşman etmeden kibarca reddetmek

Sevgilim var deyin, kim olduğunu söylemek zorunda mısınız? Ne mükemmel adammış bu nazar değecek diye insan içine bile çıkarılamayacak kadar...
Mükemmel falan değil normal adam. Vasat üstü tipi var, gayet standart bi tip

Önceki ilişkim terk edilerek sonuçlandı, yorum laf söz duymamak için önlem sadece
 
Allah mutlu mesut etsin sizi sevgilinizle, fakat kimsenin kimseye karışmaya hakkı yok. Siz ne kadarını anlatmak isterseniz arkadaşlarınız da o kadarını bilmeye saygı duymalıdır.

Bir erkeği kibarca reddetmek konusuna gelince, neden kadınlar olarak küçüklüklerinden itibaren şişirilmiş bir egoya sahip erkeklere "kibarca" davranmak durumundayız? Ki burada dümdük "Hayır, istemiyorum seni" demenin "kibarca" olmayacağını kim söyleyebilir? Dümdük "Hayır", sebepsiz, açıklamasız, özürsüz bir "Hayır" diyebilme özgüvenini kendinize aşılayın. Size ilgi gösteren, asılan, medet uman hiçbir erkeğe açıklama yapmak zorunda değilsiniz. Hayatınızda biri olabilir de veya da olmayabilir. O kişi saygı duymak zorunda.

Diyeceksiniz ki ortak iş çevresi, ortak arkadaşlar vs vs... Bu dediğiniz şey resmen toplum baskısı. Geleneksel toplum baskısı, modern şehirde tam da bu yaşadığınız şeye evrilmiş.

Siz Hayır dersiniz, karşınızdaki size dost mu olur düşman mı olur bilemezsiniz, karşınızdaki insanın duygularını ve davranışlarını kontrol edemezsiniz. Ve ne kadar iyi mesleklerden, okullardan olursa olsun, TC erkeği -genellikle- "Hayır" cevabını alınca kendine yediremez. Onun ve çevrenizdeki insanların duyguları için endişelenmeyi bırakın.

"Hayır." kelimesi başlı başına kocaman bir cümledir.

 
Nazar ve duymak istemediğim yorumlar/dayatmalar duyma korkusu.

Önceki ilişkimde de yeterli ciddiyette olmadığım, evlilik çocuk istemediğim için terk edildim. Kısa bir dönem ayrıl-barış yeniden denemeler, arkadaş kalma girişimi vs oldu. Artık dile düşmek, nasihat dinlemek istemiyorum 🥺

Hala tam anlamadım.

Evlenmek istemediğiniz sadece ilişki yaşamak istediğiniz için mi sevgiliniz olduğunu söylemek istemiyorsunuz? Kime ne ki sizin tercihinizden. Aileniz sorun etmiyor da yedi yabancı mı dert ediyor?

Ya da sevgiliniz tepki çekecek biri mi? Yahut kendinizi çevrenize farklı mı tanıtmıştınız?

Yani çevreniz neden size alınsın. Kimin umurunda.

Reddetmek için sevgiliniz olduğunu söylemek zorunda da değilsiniz zaten. O da ayrı konu.

Eğer durum anlattığınızdan ibaretse hayatınızı bu kadar başkaları odaklı yaşamayın, gerektiğinde “size ne” diyebilmeyi bilin derim.
 
Allah mutlu mesut etsin sizi sevgilinizle, fakat kimsenin kimseye karışmaya hakkı yok. Siz ne kadarını anlatmak isterseniz arkadaşlarınız da o kadarını bilmeye saygı duymalıdır.

Bir erkeği kibarca reddetmek konusuna gelince, neden kadınlar olarak küçüklüklerinden itibaren şişirilmiş bir egoya sahip erkeklere "kibarca" davranmak durumundayız? Ki burada dümdük "Hayır, istemiyorum seni" demenin "kibarca" olmayacağını kim söyleyebilir? Dümdük "Hayır", sebepsiz, açıklamasız, özürsüz bir "Hayır" diyebilme özgüvenini kendinize aşılayın. Size ilgi gösteren, asılan, medet uman hiçbir erkeğe açıklama yapmak zorunda değilsiniz. Hayatınızda biri olabilir de veya da olmayabilir. O kişi saygı duymak zorunda.

Diyeceksiniz ki ortak iş çevresi, ortak arkadaşlar vs vs... Bu dediğiniz şey resmen toplum baskısı. Geleneksel toplum baskısı, modern şehirde tam da bu yaşadığınız şeye evrilmiş.

Siz Hayır dersiniz, karşınızdaki size dost mu olur düşman mı olur bilemezsiniz, karşınızdaki insanın duygularını ve davranışlarını kontrol edemezsiniz. Ve ne kadar iyi mesleklerden, okullardan olursa olsun, TC erkeği -genellikle- "Hayır" cevabını alınca kendine yediremez. Onun ve çevrenizdeki insanların duyguları için endişelenmeyi bırakın.

"Hayır." kelimesi başlı başına kocaman bir cümledir.

Beni çok iyi anlamışsınız, iyi dilekleriniz için de çok teşekkür ederim

Aslında kibar davranmak, kibar/zarif/sevimli bulunmak gibi takıntılarım yok sadece artık ilk gençlik yıllarımdaki gibi fevri ve sert olmak istemiyorum. Biraz daha olgun ve yumuşak bir üslupla yapsam daha az kalp kırıp düşman edinmiş olurum diye düşündüm.

Erkekler malesef böyle konuları gurur meselesi yapıyor. Ben de bu şahsın yakın denebilecek bir arkadaşıyla kısa süreli çalışacağım. Benden daha tecrübeli ve üst statüde biri bu kişi. Açıkçası psikolojik şiddet ve ezilmekten korkuyorum.

Hem kimse sevgili öğrensin, stalklasın ve negatif yüklesin de istemiyorum. Bu yüzden fikir danıştım 🌸
 
Hala tam anlamadım.

Evlenmek istemediğiniz sadece ilişki yaşamak istediğiniz için mi sevgiliniz olduğunu söylemek istemiyorsunuz? Kime ne ki sizin tercihinizden. Aileniz sorun etmiyor da yedi yabancı mı dert ediyor?

Ya da sevgiliniz tepki çekecek biri mi? Yahut kendinizi çevrenize farklı mı tanıtmıştınız?

Yani çevreniz neden size alınsın. Kimin umurunda.

Reddetmek için sevgiliniz olduğunu söylemek zorunda da değilsiniz zaten. O da ayrı konu.

Eğer durum anlattığınızdan ibaretse hayatınızı bu kadar başkaları odaklı yaşamayın, gerektiğinde “size ne” diyebilmeyi bilin derim.
Evet mevcut sevgilimle ciddi düşünmüyorum, eski sevgilimden ayrıldığım ve ilgi istediğim bir dönemde sadece tipini beğenerek başladım ve adamı sevmeye başladığım için ayrılmadık. Adam da beni beğendiği için başladı sonradan yakın arkadaş da olduk, birbirimizi insan olarak da sevdik yani.

İnsanlara bunu anlatırsam, bundan ayrılınca biz yürüsek bizimle de dener kafasına girebilirler. Özür dilerim üslup biraz çirkin ama tam anlamıyla bu korku ile anlatmıyorum.

Yine anlatıp bir süre söz nişan nikah haberi gelmeyince de yaşın geldi sen evlenemedin diye negatif basan ekip başlıyor…

Size ne dediğimde de hep sivrilip dışlandım. Ayarlı ve düzgün bir üslupla demeyi öğrenmem gerek. İnsan ilişkilerinde zayıfım bence
 
Ergen değiller, sanırım salak da değiller 😂 ama erkekler genelde birbirlerini ilişki konusunda kayırıp destekler.

Şimdi tanışmak isteyen arkadaşları çevrede sayılan sevilen gayet olgun biri, maddi imkan olarak -kendisi ve ailesi- benden iyi durumda, yaşı ve imkanları evliliğe uygun yani, meslekler aynı, aynı şehirde yaşıyoruz ortak çevremiz vs var. Uzaktan bakana gayet uygun görünüyor.


Ben de sevgilisinin terk ettiği, aklı ilişki konularına basmayan, kendi gibi düz insanlarla arkadaş olan düz bir kadın. Mevcut sevgilim de düz adam, esprisiz, ekstrasız düzüz baya 😂

Bu adamın bana bakmasını lütuf addedenler bile var ama ilgimi çekmiyor. Sevgilim olmasa da çekmezdi. Yaşım da 29, ağzı olan evlen diye yorum yapıyor. En az zararla atlatmaya çalışıyorum 🥲
Bir zamanlar benim için de aynı profilde adaylar söz konusu olmuştu. İlişkim de yoktu o aralar. Erkek/kadın hiçbir arkadaşım bana baskı yapmadı, trip atmadı. Böyle bir şey mümkün olabilir mi ya kaç yaşında insanlarız. Bir süredir yakın bir arkadaşım başka bir yakın arkadaşımı beğeniyor. Benim aracılığımla tanıştılar ama istemedi, birlikte olmadılar. Sadece arada bir dalga geçiyorum kaçırdın gül gibi kısmeti diye, o kadar. 🥹
 
Bir zamanlar benim için de aynı profilde adaylar söz konusu olmuştu. İlişkim de yoktu o aralar. Erkek/kadın hiçbir arkadaşım bana baskı yapmadı, trip atmadı. Böyle bir şey mümkün olabilir mi ya kaç yaşında insanlarız. Bir süredir yakın bir arkadaşım başka bir yakın arkadaşımı beğeniyor. Benim aracılığımla tanıştılar ama istemedi, birlikte olmadılar. Sadece arada bir dalga geçiyorum kaçırdın gül gibi kısmeti diye, o kadar. 🥹

Olgun ve medeni insan tepkisi olmuş, çevrenizdekileri tebrik ettim.

İnsan yakın arkadaş tepkisini de göze alıyor ama iş arkadaşlarının gruplaşması ve dışlanmak demotive edici bir faktör. Ben bunu göze alamıyorum. Kendimi ve adayı yan yana koyup +/- hesabı yapınca bariz eksideyim

Yaşça ve mesleki tecrübe olarak büyük kişilerin senin ne haddine bu adamı reddetmek diyebileceği bir çevrem var. Kendinde had görecek birkaç iş arkadaşı şimdiden aklıma geldi bile 😂😂

Bu arada ben ilgili, lovebombing yapan, sürekli buluşma/yemek/aktivite teklif eden tipleri sevmem. Benim de görüşmek, vakit geçirmek için aynı oranda çaba sarfetmem gerek. Tabiatıma ters bir aday 🤣
 
Evet mevcut sevgilimle ciddi düşünmüyorum, eski sevgilimden ayrıldığım ve ilgi istediğim bir dönemde sadece tipini beğenerek başladım ve adamı sevmeye başladığım için ayrılmadık. Adam da beni beğendiği için başladı sonradan yakın arkadaş da olduk, birbirimizi insan olarak da sevdik yani.

İnsanlara bunu anlatırsam, bundan ayrılınca biz yürüsek bizimle de dener kafasına girebilirler. Özür dilerim üslup biraz çirkin ama tam anlamıyla bu korku ile anlatmıyorum.

Yine anlatıp bir süre söz nişan nikah haberi gelmeyince de yaşın geldi sen evlenemedin diye negatif basan ekip başlıyor…

Size ne dediğimde de hep sivrilip dışlandım. Ayarlı ve düzgün bir üslupla demeyi öğrenmem gerek. İnsan ilişkilerinde zayıfım bence
Anladım. Çevrenizdekiler size bunları düşündürmüş demek ki.

O zaman evlilik ya da ilişki düşünmediğinizi hem beyefendi hem de arkadaş çevrenize söyleyin dümdüz. Başka da gerekçe bulmak için kendinizi yormayın.
 
Beni çok iyi anlamışsınız, iyi dilekleriniz için de çok teşekkür ederim

Aslında kibar davranmak, kibar/zarif/sevimli bulunmak gibi takıntılarım yok sadece artık ilk gençlik yıllarımdaki gibi fevri ve sert olmak istemiyorum. Biraz daha olgun ve yumuşak bir üslupla yapsam daha az kalp kırıp düşman edinmiş olurum diye düşündüm.

Erkekler malesef böyle konuları gurur meselesi yapıyor. Ben de bu şahsın yakın denebilecek bir arkadaşıyla kısa süreli çalışacağım. Benden daha tecrübeli ve üst statüde biri bu kişi. Açıkçası psikolojik şiddet ve ezilmekten korkuyorum.

Hem kimse sevgili öğrensin, stalklasın ve negatif yüklesin de istemiyorum. Bu yüzden fikir danıştım 🌸
Rica ederim, eskiden bende de "aman kibar davranayım, aman hayır demeden hayır diyeyim, insanları kırmayayım" algısı vardı. Taa ki ben insanları kaybetmekten çekindikçe baktım onlar beni kaybetmekten çekinmiyor. O zaman şu dank etti kafama: Ben onları kaybetmeyeyim/kırmayayım diye uğraşacağıma, onlar beni kaybetmemeye/kırmamaya uğraşsın.
Bu felsefeyi şiar edindikten sonra işimde gücümde pik yaptım.
Siz her ne kadar işte/projede psikolojik baskıya uğramamak vb gibi önlemler almaya çalışsanız da eğer olacağı varsa yine olur.

Kendimden yola çıkarak bazı püskürtme yöntemleri yazayım, siz de brainstorming yapın başka yazılanlarla belki işinize yarayan bir şeyler çıkar:

Israrla "Sen hala bekar mısın? Seni falanca akrabamın oğluna alayım, o da bekar" diyen çok yaşlı ve kibarlıktan anlamayan bir amcaya 50. ve son kez verdiğim cevabım: "Amca ben evlendim, boşandım. Şimdi ikinciye evliyim, eşim cezaevinde. 2 de çocuğum var, çocukları babaanneye verdim, ben bakamam çocuk mocuk. Sen bunları nasıl unuttun? İlk düğünüme gelmiştin ya! Neyse eşim cezaevinden çıkınca elini öpmeye geliriz, onunla da tanıştırırım seni. Hadi selametle!"
Bir daha ağzını açmadı.

Kaldığı otelin lobisinde bir şeyler içmek konusunda ısrar eden meslektaş/müşteriye 5. ve son cevabım: "Benim ailem çok mutaassıp. Birazdan da şoförümüz beni almaya gelecek. Ailem duyarsa beni de doğrar, otel sahibini de..."

Bir başkasına "Ben lezbiyenim" demişliğim bile var. Tabi bu cevapları artık "burama kadar" geldiyse verip bu insanlarla da selamı sabahı kesiyorum.

Ya da kibarca "Şu sıralar kariyerime konsantreyim. Falanca proje bitmeden asla kafamı yerden kaldırmayacağım", "Dostluk, aşktan önemli. Seninle dost kalalım, arkadaşlığını kaybetmek istemem." ve son olarak "Sevgilim var, hatta evliyim. Ayşe gel kızım gidelim buradan yavrum" deyip yavrunuzun hayali elinden tutarak uzaklaşmak :))
 
Rica ederim, eskiden bende de "aman kibar davranayım, aman hayır demeden hayır diyeyim, insanları kırmayayım" algısı vardı. Taa ki ben insanları kaybetmekten çekindikçe baktım onlar beni kaybetmekten çekinmiyor. O zaman şu dank etti kafama: Ben onları kaybetmeyeyim/kırmayayım diye uğraşacağıma, onlar beni kaybetmemeye/kırmamaya uğraşsın.
Bu felsefeyi şiar edindikten sonra işimde gücümde pik yaptım.
Siz her ne kadar işte/projede psikolojik baskıya uğramamak vb gibi önlemler almaya çalışsanız da eğer olacağı varsa yine olur.

Kendimden yola çıkarak bazı püskürtme yöntemleri yazayım, siz de brainstorming yapın başka yazılanlarla belki işinize yarayan bir şeyler çıkar:

Israrla "Sen hala bekar mısın? Seni falanca akrabamın oğluna alayım, o da bekar" diyen çok yaşlı ve kibarlıktan anlamayan bir amcaya 50. ve son kez verdiğim cevabım: "Amca ben evlendim, boşandım. Şimdi ikinciye evliyim, eşim cezaevinde. 2 de çocuğum var, çocukları babaanneye verdim, ben bakamam çocuk mocuk. Sen bunları nasıl unuttun? İlk düğünüme gelmiştin ya! Neyse eşim cezaevinden çıkınca elini öpmeye geliriz, onunla da tanıştırırım seni. Hadi selametle!"
Bir daha ağzını açmadı.

Kaldığı otelin lobisinde bir şeyler içmek konusunda ısrar eden meslektaş/müşteriye 5. ve son cevabım: "Benim ailem çok mutaassıp. Birazdan da şoförümüz beni almaya gelecek. Ailem duyarsa beni de doğrar, otel sahibini de..."

Bir başkasına "Ben lezbiyenim" demişliğim bile var. Tabi bu cevapları artık "burama kadar" geldiyse verip bu insanlarla da selamı sabahı kesiyorum.

Ya da kibarca "Şu sıralar kariyerime konsantreyim. Falanca proje bitmeden asla kafamı yerden kaldırmayacağım", "Dostluk, aşktan önemli. Seninle dost kalalım, arkadaşlığını kaybetmek istemem." ve son olarak "Sevgilim var, hatta evliyim. Ayşe gel kızım gidelim buradan yavrum" deyip yavrunuzun hayali elinden tutarak uzaklaşmak :))
Beni güldürdünüz, iyi geldi😂😂

Ben de genel tavır olarak böyleydim ama iş ortamı, baskı, korkular beni sinsilik derecesinde temkinli ve çekingen yaptı.

Ben de bir bahane bulurum artık içim rahatladı. Demek ki çok ekstrem bir durum değil başıma gelen 😁
 
Konuyu tek ben mi anlayamadım :KK51: Adama denecek tek şey var, .... ilgine teşekkür ederim, düzgün bir insansın ama ben hemen evlenmeyi düşünmüyorum. Sen evlenmeye hazırsın, zamanından çalmak istemiyorum. Bu kadar yeterli olmaz mı, evlenmeyenin kafasına sopayla mı vuruyorllar:ruh:
 
Son düzenleme:
Sevgilimi terk ettikten sonra gidip onun arkadaş çevresiyle daha yakın arkadaş oldum. Şimdi benim arkadaşlarım, onunla görüşmüyorlar 😄 Siz birini reddediyorsunuz diye mantık sahibi hiçbir arkadaş sizi düşman bellemez. Hayatımda biri var diyebilirsiniz illa sevgilisinizin tc sini vermek zorunda değilsiniz.
Bir şeyler saklamıyorsanız herkes size nazar etmek için beklemiyordur. Çok yersiz kaygılarınız var.
 
Merhaba, buluşma teklifini reddetmek için fikir istiyorum.

Eski sevgilimle 2,5 yıl önce ben ciddi olamadığım/düşünmediğim için bitirdik. Bir süre sadece günlük, sonuçsuz flört denemeleri oldu.
Başka uzun ilişkim olmadı, evlilik düşünmüyorum.

Son 1 senedir de yine yüzeysel, sadece bir süre takılmalık başladığım ama adama hayran olduğum için bitirmekten vazgeçtiğim bir ilişkim var. Ailem ve en yakın arkadaşım hariç bilen yok, kimseyle sevgilim olarak tanıştırmadım.

Kısacası hayatımda biri olmadığını düşünen, ortak arkadaşlarımızın çok olduğu hatta birçoğuyla aynı şehirde yaşayıp birlikte çalıştığım bir arkadaş var.
Aşırı ilgili olması, iyi dinleyici, fazlasıyla önemseyip değer veren ideal damat adayı profili çizmesi biraz itici gelmeye başlamıştı. Uzun süredir de buluşmak istiyor. Onunla da meslektaşız, benden birkaç yaş büyük ve evlenmek istediğini, çocukları çok sevdiğini vs laf arasında belirtmesi hoşuma gitmiyor.

Mevcut uzatmalı flört/sevgili arası olan ve beğendiğim adamı, ne buluşmak isteyen adama ne de arkadaşlarıma anlatıp nazara gelmek de istemiyorum 😂

Ayrıca bu adam ile aynı şehirde yaşıyoruz ve birlikte çalıştığım çokça ortak arkadaşımız olduğu için tepki görüp dışlanmaktan çekiniyorum.
Çoğu da beni tanıdığından daha uzun süredir onunla arkadaş, dümdüz reddedince muhtemelen bana gıcık olup zıtlaşacaklar. Sevgilimi tanıyıp bilen olmadığı için de sebepsiz reddettiğimi sanıp iyice üstüme gelenler olacak.
Reddetme konusunda ne önerirsiniz? Adam ilgimi çekmiyor ve arkadaşça da olsa görüşmek sevgilimi üzme riski yüzünden cazip gelmiyor.
Evlilik düsünmüyorum fikirlerimiz uyuşmuyor diyebilirsiniz
 
Evlilik düsünmüyorum fikirlerimiz uyuşmuyor diyebilirsiniz
Evet de direkt fikrimi açık edersem biraz baskı görebileceğim bir çevrem var
Ne olur kızmayın kirilmayin bana ama sizin kafanizda 40 tilki var. Ama bunlari birbirine degdirmeyecek maharet yok. Zihninizi sakinleştirin biraz. Kafanız karışmış.
Yok aksine doğru yorumlamışsınız. Tepkiden çekindiğim için gerçek fikrimi yumuşatıp filtreleyerek söylemek zorunda hissediyorum.
 
Konuyu tek ben mi anlayamadım :KK51: Adama denecek tek şey var, .... ilgine teşekkür ederim, düzgün bir insansın ama ben hemen evlenmeyi düşünmüyorum. Sen evlenmeye hazırsın, zamanından çalmak istemiyorum. Bu kadar yeterli olmaz mı, evlenmeyenin kafasına sopayla mı vuruyorllar:ruh:
Doğru anladınız. Hem ilişki durumu beyanı vermeden, hem de dümdüz reddedip sen daha ne istiyorsun ki 🙄 tepkisi almadan iç dünyamda tehlike olarak gördüğüm bir durumu atlatmaya çalışıyorum.
 
Back
X