düşük sonrası eşin tutumu

arkadaşlar merak ediyorum. düşük yaptıktan sonra eşinizin tutumu size karşı nasıl oldu.
düşükte bu zorlu süreci tek başınıza mı aşmaya çalıştınız, yoksa psikolojik açıdan eşiniz size destek oldu mu? ben bu konuda kendimi çok yanlız hissdiyorum ve bu da beni daha çok yıpratıyor. kendimi nasıl iyi hissederim nasıl rahatlatırım çözüm yolları arıyorum. insan yanlız başına nasıl bunun üstesinden gelir:?
varsa benim gibi bir sorununuz paylaşıp rahatlayalım biraz. klava:

benim 2 düşük ve 1 erken doğumla kaybettiğim 3 bebeğim varr,senağlama,bebeklerimi kaybettiğim zamanlarda en büyük destekçilerimden biride eşimm dir,,çünkü ancak ikimiz birbirimizi anlayabilirriz,,,ikimiz isteyipte o yola çıktığımız içinn ,,hamile olduğumuzda sevincimizi paylaşıyorsakk düşüklerdede üzüntümüzü paylaşmalıyızz ,,biz annesiysek onlarda babaları,,hiçbir anne bebeğini zaten düşürmek istemez ve hiç kimsede o annenin yaşadığı acıyı anlayamazz,,
bebeğimi kaybettiğim gün defnedildikten sonra bir odada eşimle sımsıkı sarılıp ağlamıştıkksenağlamasenağlamasenağlamasenağlamasenağlama

selam saveıst canım rabbım yardımcın ols ben de bı duşuk bı erken dogumum var eşim benımde çok destek oldu benle ağladı ama şu bı gerçekkı kadın kadar dışa yansıtmıyorlar ve uzun surdurmuyorlar ıkı yıl oldu ben hala aklıma geldıkçe ağlıyorum çok zor bı şey kaybetmek ellının arasından kayıp gıden su gıbı ..........çok acı ... ınsan kandını zor toparlıyo ....hele erken doğum zaten en zoru o kocaman oluyo neredeyse nefes verıyo şu hayata ama tutunamadan uçup gıdıyo ... hayırlısını elbet rabbım bılır ..rabbım yar ve yardımcınız ols bı daha yaşatmaısn guzellıkler nasıp ets inş cumlemıze canım...............bılkı rabbımız var derdı veren elbette dermanını verecektır....

saveist, aslında eşinle ilişkinizi aranızda yaşanan şeyleri, çocuk sahibi olmak konusundaki tutumunuzun ne kadar birbirine benzediğini bilmeden sana şöyle böyle yap demek istemem. ama yine de eşin yardıma ihtiyacın olduğunu göremeyecek kadar çok üzülmüş olabilir. öyleyse belki de sen de ona destek olmalısın. ama öbür türlü bu bir yol ve biz bu yola birlikte çıkıyoruz. sorun ne olursa olsun tedavinin tüm güç yanlarını zaten kadın taşıyor. belki de her şeyi oturup baştan konuşmanızda fayda var.

ama sana bir başka şey daha söyleyeceğim. bence sen de bu biyokimyasal gebeliğe düşük gibi bakma. seninle aynı şeyi yaşadım ben de, söylemiştim daha önce. sonra araştırınca öğrendim ki düşük oranı % 25 iken bunun içine biyokimyasal gebeliği de katınca oran % 50 nin üstüne çıkıyor. ama tabi tüp bebek tedavilerinde biz daha adet gecikmeden ölçmeye biçmeye başladığımız için kaybettiğimizin farkında oluyoruz. oysa biyokimyasal gebeliklerin çoğu farkedilmiyor bile. yani birçok kadın için adet birkaç gün gecikiyor o kadar.

ben güçlü olmaya çalıştım. eşim pozitif sonuç aldığımız gün yurt dışına çıkmıştı. ben kararı öğrendiğimde ve ardından gelen bir hafta içinde yalnızdım. hep şunu düşündüm; "benim suçum değil, benim kararlarım ya da yaptıklarım yüzünden bu olmadı, geriye dönsem düzelteceğim hiçbirşey yok, böylesi hayırlıydı ve vakti gelmemişti, doğru zamanı allah biliyor" Bunu tekrar ettikçe rahatladım.

birşey daha var gebe kaldığımı öğrenir öğrenmez herkese duyurmuştum. sevinçle normal olarak. zaten hem kısırlık hem de gebeliğin sona ermesiyle ilgili olarak çok dışsal/sosyal baskı hissediyoruz üstümüzde. dönüp de "hayır değilim artık, düştü" demek de zor geliyor insana. bu yüzden bu ikinci tedavimizden kimseye bahsetmedik, annelerimiz dahi bilmiyor. bir de ders oldu önce 12, gün sonra 14. gün testleri, sonra kese, ve sonra da kalp atışı duymadan "ben hamileyim" demeyeceğim bundan sonra.

ben sana bunları yazarken çöp konteynırına atılmış yeni doğmuş bir bebeğin haberi geçti tvde. gözlerim dolu izledim. hayat zor, güçlü olmalıyız, güçlü olmalısın. lütfen yıpratma kendini. kimbilir daha neler bekliyor bizi.

arkadaşlar sizin açınızan sevindim. eşinizin anlayışlı olması çok güzel.o konuda çok şanslıymışsınız.

pembe mavi sana çok teşekkür ederim. yazın bana ilaç gibi geldi aslında birazda kendimde aramama neden oldu bazı şeyleri. çok duygusal davrandım ben ve yazını okuduktan sonra kendimi toparlamaya karar verdim. baktım bu böyle yürümeyecek dünyanın sonu değilya. allahın bir bildiği vardır elbet bizimde bebiş içn sıramız gelecek umarım.
öpüyorum seni canım tekrar teşekkürler

azıcık da olsa seni rahatlatabildimse ne mutlu :)