Bir derdim var evet..
Sen anlatıyorsun mesela evliliğindeki sorunları, içinde büyüttüklerini, duyduğun kini, unutamadıklarını falan..
İnsanlar gözlerini kocaman yapıp, kaşlarını kaldırıyorlar...
- Offff yaa ne kadar abartıyorsun, bunun için evliliğinde huzursuzluk çıkarmaya değer mi?
Kocanla kavga etmeye değer mi?
Konuş ne yaptılarsa yaptılar, affet, büyüklük sende kalsın..Git, görüş ne olacak..
Bla, bla, bla.. Benzer cümleler işte bilirsiniz.
Ya da bilmem mi bilir misiniz?
Sonra duyarsınız ki o kişiler eşiyle ya eşinin ailesi ile kavga etmiş, ama benim dertlerime göre gerçekten ottan b.ktan sebepler..
Uzatıyor ama ne uzatmak.
Günlerce.. Kırgınım.. Üzgünüm. Konuşmam hayatta falan..
Yaa düşünüyorum.. Beni teselli ederken her şey ne kolay?
Kendilerinin dert ettikleri, uzattıkları meseleye bakınca ben salak mıyım diyorum.
Hiç küçük şeyler için kavga edemedim ben. Naz yapıp, işve ile atışamadım.
Hep büyük meselelerim oldu.
Acaba değerli olmak için öyle mi yapmalıydım?
Var mı sizin de etrafınızda böyleleri?
Sorun kimde? Aslında niyet gerçekten önemli sorunlara, teselli amaçlı önemsiz gibi mi yaklaşmak..
İyi niyetle yapılıyor belki bilmiyorum ama..
Üzülüyorum bazen..
Millet bana haksızsın, abartıyorsun derken komik meseleleri dert diye anlatınca..
Aptal gibi hissediyorum..
Eşime de dün dayanamadım dedim millet benim yaşadıklarımı yaşasa ne yapardı demek vay anasını diye..
Bunu derken benden beter yaşanmışlıklar var unutmadan diyorum tabi..
Öyle bir dert işte..
Yine bir arkadaşım dört dörtlük, sorunsuz her şey yolunda evlendi.
Eşi kimse için kalbini kırmadı. ( Maşallah Allah bana da yaşatsın gözüm yok, daha da mutlu olsun inşallah.)
Ama bana kaynımla da tartıştığımı duyunca yok artık o zaman sorun sen de kusura bakma derken..
Kp nin gereksiz şakalarından duyduğu rahatsızlıktan bahsedince deli oluyorum..
Belki iyi niyet söz konusudur gerçekten. Başa gelince anlıyor insan tam anlamıyla bilemem..
Yine de sinir bozucu buluyorum elimde değil..
Sizin bu konudaki düşüncelerinizi merak ettim..