selisel, canım...
Sanırım burada seni en iyi anlayabilecek olanlardan biriyim..
İçinin nasıl bunaldığını... nasıl yorulduğunu çok iyi anlıyorum..
Aynı dertten muzdaribim..
Hemde harfiyyen..
Ben 9 senelik evliyim..
9 senedir konuşmalarımın, tartışmalarımın , anlatmalarımın hiçbir karı olmadı..
Olmuyor...
Beceremiyor..
Ve yazık ki, eksikliğini anlamıyor..
Her zaman geçerli bir cevabı var.. "Söyleseydin, ne bileyim ben.."
Özünde çok çok iyi..
Sadık.. Eli açık..
Ama bir evlilikte, kafasını yormak zorunda olan hep kadın olunca,
bir zaman sonra kısa devre oluyor hanımlar, anlayın..
Kafa o kadar yoruluyor ki,
kaldıramıyor insan artık..
İnsan bekliyor, bir günde evin bir ihtiyacını
biz söylemeden şöyle eline alsın gelsin..
Herşey komutla olmak zorunda..
Kendini enayi gibi hissediyor insan..
O olması gerektiğinden az çalışan...
Bizse, fazla fazla mesai yapan salaklar gibi..
Onun kafa yormadığı herşeyi
ekstradan kadın yükleniyor..
Anlatması çok zor..
Allah kolaylık versin..
İnşaAllah, bize çok fazla şey yüklediklerinin farkına varırlar da..
Kendilerine gelirler en kısa zamanda..
aynen canımmafoldumben
herşeyde böylee
artık tükendim
bikerede demeden yapsın
kafasına vura vura yaptırmaktan ben bıktım ve utanıyorum
ama ona cok dogal geliyor öyle yapmam gerektiginin savunuyor
milletin eşine bakıyorum karısını sahiplenmiş
kimse kocasını yönlendirmiyor
ama onlara görede elimdekinin degerinin bilmeyen benim
hiçbişeyime karışmıyomus
daha ne istiyomuşum
sorun o işte tek başıma yaşıyor gibi hissediyorumsenağlama