Duygular ve Piskoloji Benim ikinci adim hic bir zaman "ANNE" olmayacak....

emelcik5500 · 8 Aralık 2012

Selamlar herkeze!!

Ben biraz icimi dökmek ve rahatlamak istiyorum mümkün oldugunca....

Ben 4 senelik evliyim ve 3 senedir tedavi görüyorum ve hallen bir cocuk sahibi olamadim...
Yasim 31 ve hic bir zaman cocuk sahibi olamiyacak duygusu beni deli ediyor.
Zaman zaman aglamak bagirmak isyan etmek istiyorum. Zaman zamanda kendime hakim olup kaderime razi gelmeye calisiyorum.
Hamile birini görmek canimi yakiyor, kiskaniyorum imreniyorum ama ne fayda...olmuyor.
Bir bebek görünce dahada asiri yogun bir sIkIntiya düsüyor, ilgi bile gösteremiyorum.
Icimde bir nefret yer aliyor bazen, ölmek istiyorum...
Bebek esyalari aliyorum gizli gizli, herkezden gizli bir yere sakliyorum.
Zaman zaman acip bakiyorum icim dahada aciyor sanki nefesim tükeniyor vicudum kitleniyo.
Kendi kendime nasil davranmam gerektigini bilmiyorum ozaman cagreyi aglamakda buluyorum.
Birgün iyi hissediyorum kendimi, ama en ufacik bir durumda bu aninda degise biliyor ve kendimi bir an yerlerde hissediyorum.
Cevremde bir Hamilelik haberi duyunca, kacip gitmek istiyorum.
Bir yandan icim daraliyor konusmak istiyorum, ama öteki yandan utanma duygusu hakim aliyor beni...
Her sorana bir baska yalan uydurmakdan tükeniyorum, ama yine uyduruyorum birseyler cünki "Olmuyor" demek gücüme gidiyor.
Psikolojik tedavi aldim bu yüzden, sanki düzelir gibi oldu...
Ama bir süre sonra yine ayni duygular beni arayip buldu...
Ben bukadar zayif, hassas ve duygusal degildim diyorum kendime ama demeki herkezi hakim alan birseyler varmis, kendimi taniyamiyorum artik, bir baska ben geldi...
Oysa ne büyük bir Askla birgün hamlie kalmayi hayal edip, bir yavruyu icimde hissetmeyi arzulamisdim.
Inanamiyorum, kabullenemiyorum, mutsuzum...
Yani simdi ben hic bir zaman yuvami bir evlat kokusuyla dolduramiyacgim...
Yani biz hep "Iki" kisi kalicagiz...
Biz hic bir zaman ne o duyguyu, ne o ilk anlari yasayamiyacagiz...
Hic bir zaman bir cana can katmanin tadini alamiyacagiz...
Kendimizden hic birsey veremiyecegiz...
Biz hep biz kalacagiz, hayatimiz bos gececek...
Ne isim bulma sevincinle kitaplara sarilip aylarca arayacagiz...
Nede ilk kelime, ilk adim, ilk okul hic bir heyecanimiz olmayacagiz...
Öylece baskalarinin hayatlarina karsidan bakip imrenecegiz, ve bizim olmayacak...
Yani öylesine hep IKI kisi kalip yaslanacagiz ikibasimiza...
BU nasil birsey, benmi abartiyorum onuda anlamiyorum...
Icim icime sigmiyor yaaaa...
Yalvarmak, aglamak, haykirmak hic bir fayda degil, ama en iyi arkadasim olmak zorunda oldular...
Acinacak hallde beynimin ici, iyiki göz görmüyor yürek acisini...sükür...

Iste böyle birseyler icimdekiler. Bu durumda kendini bu yada buna benzer hisseden birtek benmiyim...
Aslinda duygularim bu basit kelimlerden cok daha yogun ve aci...
O kadar zor ki kabullenmek, bunu anlatmaya bir kelime bille yok ...
Bu duygular azalicakmi yoksa hep böylemi olacak benim dünyam...
Sucum ne, neden...
Ne gücüm kaldi, ne de gözümde yas.......

Öylesine icimi dökmek istedim, ama birseye yaradigida yok, cikmazin icinde dön dön dönüyorum böyle deli gibi..
bir evladin degerini hic tadamiyacagim,,,,,

Benim ikinci adim hic bir zaman "ANNE" olmayacak....

Sevgiler....

MiMioM · 8 Aralık 2012

okurken çok kötü oldum,ağlattınız beni. Ama bu kadar vazgeçmeyin. Doktorların demesiyle olmuyor bu işler.

Allah'a teslim olun yeter. burada mucize diye okuduğum bir sürü hikaye var. inş. sizinde mucizenizi duyarız birgün.

aslında hepimizin mucizesini.. İnşaAllah..

emelcik5500 · 8 Aralık 2012

Aslinda heoimiz bikmisiz aglamakdan, yani ayni kaderi paylasanlar...
Doktorlarada güvenim yok zaten artik, laf olsun diye yapiyorlar tedaviyi parayi aliyorlar bitti...
Allaha siginmak en dogrusu tabiki, ama önce kabullenmek lazim, ama benim icin mümkün degil su anda...
O duygu ne aci öyle degilmi...

zehra9090 · 8 Aralık 2012

emelcik5500 .!.:
Selamlar herkeze!!

Ben biraz icimi dökmek ve rahatlamak istiyorum mümkün oldugunca....

Ben 4 senelik evliyim ve 3 senedir tedavi görüyorum ve hallen bir cocuk sahibi olamadim...
Yasim 31 ve hic bir zaman cocuk sahibi olamiyacak duygusu beni deli ediyor.
Zaman zaman aglamak bagirmak isyan etmek istiyorum. Zaman zamanda kendime hakim olup kaderime razi gelmeye calisiyorum.
Hamile birini görmek canimi yakiyor, kiskaniyorum imreniyorum ama ne fayda...olmuyor.
Bir bebek görünce dahada asiri yogun bir sIkIntiya düsüyor, ilgi bile gösteremiyorum.
Icimde bir nefret yer aliyor bazen, ölmek istiyorum...
Bebek esyalari aliyorum gizli gizli, herkezden gizli bir yere sakliyorum.
Zaman zaman acip bakiyorum icim dahada aciyor sanki nefesim tükeniyor vicudum kitleniyo.
Kendi kendime nasil davranmam gerektigini bilmiyorum ozaman cagreyi aglamakda buluyorum.
Birgün iyi hissediyorum kendimi, ama en ufacik bir durumda bu aninda degise biliyor ve kendimi bir an yerlerde hissediyorum.
Cevremde bir Hamilelik haberi duyunca, kacip gitmek istiyorum.
Bir yandan icim daraliyor konusmak istiyorum, ama öteki yandan utanma duygusu hakim aliyor beni...
Her sorana bir baska yalan uydurmakdan tükeniyorum, ama yine uyduruyorum birseyler cünki "Olmuyor" demek gücüme gidiyor.
Psikolojik tedavi aldim bu yüzden, sanki düzelir gibi oldu...
Ama bir süre sonra yine ayni duygular beni arayip buldu...
Ben bukadar zayif, hassas ve duygusal degildim diyorum kendime ama demeki herkezi hakim alan birseyler varmis, kendimi taniyamiyorum artik, bir baska ben geldi...
Oysa ne büyük bir Askla birgün hamlie kalmayi hayal edip, bir yavruyu icimde hissetmeyi arzulamisdim.
Inanamiyorum, kabullenemiyorum, mutsuzum...
Yani simdi ben hic bir zaman yuvami bir evlat kokusuyla dolduramiyacgim...
Yani biz hep "Iki" kisi kalicagiz...
Biz hic bir zaman ne o duyguyu, ne o ilk anlari yasayamiyacagiz...
Hic bir zaman bir cana can katmanin tadini alamiyacagiz...
Kendimizden hic birsey veremiyecegiz...
Biz hep biz kalacagiz, hayatimiz bos gececek...
Ne isim bulma sevincinle kitaplara sarilip aylarca arayacagiz...
Nede ilk kelime, ilk adim, ilk okul hic bir heyecanimiz olmayacagiz...
Öylece baskalarinin hayatlarina karsidan bakip imrenecegiz, ve bizim olmayacak...
Yani öylesine hep IKI kisi kalip yaslanacagiz ikibasimiza...
BU nasil birsey, benmi abartiyorum onuda anlamiyorum...
Icim icime sigmiyor yaaaa...
Yalvarmak, aglamak, haykirmak hic bir fayda degil, ama en iyi arkadasim olmak zorunda oldular...
Acinacak hallde beynimin ici, iyiki göz görmüyor yürek acisini...sükür...

Iste böyle birseyler icimdekiler. Bu durumda kendini bu yada buna benzer hisseden birtek benmiyim...
Aslinda duygularim bu basit kelimlerden cok daha yogun ve aci...
O kadar zor ki kabullenmek, bunu anlatmaya bir kelime bille yok ...
Bu duygular azalicakmi yoksa hep böylemi olacak benim dünyam...
Sucum ne, neden...
Ne gücüm kaldi, ne de gözümde yas.......

Öylesine icimi dökmek istedim, ama birseye yaradigida yok, cikmazin icinde dön dön dönüyorum böyle deli gibi..
bir evladin degerini hic tadamiyacagim,,,,,

Benim ikinci adim hic bir zaman "ANNE" olmayacak....

Sevgiler....

eğer imkansız olsaydı meryem anamız hamile kalmazdı kendiliğinden.sakın isyan etme ve zamanını bekle.kafandaki olumsuzluğu at lütfen....buda bizim sınavımız

bebiki_m · 8 Aralık 2012

emelcik5500 .!.:
Selamlar herkeze!!

Ben biraz icimi dökmek ve rahatlamak istiyorum mümkün oldugunca....

Ben 4 senelik evliyim ve 3 senedir tedavi görüyorum ve hallen bir cocuk sahibi olamadim...
Yasim 31 ve hic bir zaman cocuk sahibi olamiyacak duygusu beni deli ediyor.
Zaman zaman aglamak bagirmak isyan etmek istiyorum. Zaman zamanda kendime hakim olup kaderime razi gelmeye calisiyorum.
Hamile birini görmek canimi yakiyor, kiskaniyorum imreniyorum ama ne fayda...olmuyor.
Bir bebek görünce dahada asiri yogun bir sIkIntiya düsüyor, ilgi bile gösteremiyorum.
Icimde bir nefret yer aliyor bazen, ölmek istiyorum...
Bebek esyalari aliyorum gizli gizli, herkezden gizli bir yere sakliyorum.
Zaman zaman acip bakiyorum icim dahada aciyor sanki nefesim tükeniyor vicudum kitleniyo.
Kendi kendime nasil davranmam gerektigini bilmiyorum ozaman cagreyi aglamakda buluyorum.
Birgün iyi hissediyorum kendimi, ama en ufacik bir durumda bu aninda degise biliyor ve kendimi bir an yerlerde hissediyorum.
Cevremde bir Hamilelik haberi duyunca, kacip gitmek istiyorum.
Bir yandan icim daraliyor konusmak istiyorum, ama öteki yandan utanma duygusu hakim aliyor beni...
Her sorana bir baska yalan uydurmakdan tükeniyorum, ama yine uyduruyorum birseyler cünki "Olmuyor" demek gücüme gidiyor.
Psikolojik tedavi aldim bu yüzden, sanki düzelir gibi oldu...
Ama bir süre sonra yine ayni duygular beni arayip buldu...
Ben bukadar zayif, hassas ve duygusal degildim diyorum kendime ama demeki herkezi hakim alan birseyler varmis, kendimi taniyamiyorum artik, bir baska ben geldi...
Oysa ne büyük bir Askla birgün hamlie kalmayi hayal edip, bir yavruyu icimde hissetmeyi arzulamisdim.
Inanamiyorum, kabullenemiyorum, mutsuzum...
Yani simdi ben hic bir zaman yuvami bir evlat kokusuyla dolduramiyacgim...
Yani biz hep "Iki" kisi kalicagiz...
Biz hic bir zaman ne o duyguyu, ne o ilk anlari yasayamiyacagiz...
Hic bir zaman bir cana can katmanin tadini alamiyacagiz...
Kendimizden hic birsey veremiyecegiz...
Biz hep biz kalacagiz, hayatimiz bos gececek...
Ne isim bulma sevincinle kitaplara sarilip aylarca arayacagiz...
Nede ilk kelime, ilk adim, ilk okul hic bir heyecanimiz olmayacagiz...
Öylece baskalarinin hayatlarina karsidan bakip imrenecegiz, ve bizim olmayacak...
Yani öylesine hep IKI kisi kalip yaslanacagiz ikibasimiza...
BU nasil birsey, benmi abartiyorum onuda anlamiyorum...
Icim icime sigmiyor yaaaa...
Yalvarmak, aglamak, haykirmak hic bir fayda degil, ama en iyi arkadasim olmak zorunda oldular...
Acinacak hallde beynimin ici, iyiki göz görmüyor yürek acisini...sükür...

Iste böyle birseyler icimdekiler. Bu durumda kendini bu yada buna benzer hisseden birtek benmiyim...
Aslinda duygularim bu basit kelimlerden cok daha yogun ve aci...
O kadar zor ki kabullenmek, bunu anlatmaya bir kelime bille yok ...
Bu duygular azalicakmi yoksa hep böylemi olacak benim dünyam...
Sucum ne, neden...
Ne gücüm kaldi, ne de gözümde yas.......

Öylesine icimi dökmek istedim, ama birseye yaradigida yok, cikmazin icinde dön dön dönüyorum böyle deli gibi..
bir evladin degerini hic tadamiyacagim,,,,,

Benim ikinci adim hic bir zaman "ANNE" olmayacak....

Sevgiler....

cnm kardeşim cok üzüldümmm ... ama umudunu yitirme sabırlı ol bol ca dua et ... bnde bir çok tedavi gördüm evliliğimizin 5. yılında hamile kalabildim tedavi ortasında rabbim istedikten sonra sanada mucizeni gönderecektir... allah sığınnn rabbim yardımcın olacaktır. bnde senn gibi düşünüyordumm.... ama allaha sığınıp yalvarırcasına dua etmekten başka çare yok .çok iyi bir doktor bul tedavini tamamla.. sakında canını sıkıp kendini üzmeee

emelcik5500 · 8 Aralık 2012

zehra9090 .!.:
eğer imkansız olsaydı meryem anamız hamile kalmazdı kendiliğinden.sakın isyan etme ve zamanını bekle.kafandaki olumsuzluğu at lütfen....buda bizim sınavımız

Tabiki cok mucizeler var allah büyük, ama onu gelde Beynime Gönlüme anlat :-(

emelcik5500 · 8 Aralık 2012

bebiki_m .!.:
cnm kardeşim cok üzüldümmm ... ama umudunu yitirme sabırlı ol bol ca dua et ... bnde bir çok tedavi gördüm evliliğimizin 5. yılında hamile kalabildim tedavi ortasında rabbim istedikten sonra sanada mucizeni gönderecektir... allah sığınnn rabbim yardımcın olacaktır. bnde senn gibi düşünüyordumm.... ama allaha sığınıp yalvarırcasına dua etmekten başka çare yok .çok iyi bir doktor bul tedavini tamamla.. sakında canını sıkıp kendini üzmeee

En cok üzüldügüm sudurki, biz baskalari gibi sevgi dolu bir askdan olsusan, Meyvalari tadamiyacagiz, bizler Doktor Tedavi kosturup duracagiz... Belki olacak belki olmayacak...
Iki kisinin arasinda olan o özel hic bir zaman olmayacak, igneler hormonlar karar verecek, BIZler, askimiz yada sevgimiz degil...
Acaba bizim frakimiz ney bunu analamak istiyorum ben....Sucumuz -Günahimiz....

umutluluk79 · 9 Aralık 2012

allahtan ümit kesilmez cnm..ben de 33 yasındayım daha cocuk çalışmlarına bile başlamadık düşün.rabbim isteyen herkese versin inş sen de yakın zamanda alırsın hepimiz alırız ...

fpgz · 9 Aralık 2012

emelcik5500 .!.:
Selamlar herkeze!!

Ben biraz icimi dökmek ve rahatlamak istiyorum mümkün oldugunca....

Ben 4 senelik evliyim ve 3 senedir tedavi görüyorum ve hallen bir cocuk sahibi olamadim...
Yasim 31 ve hic bir zaman cocuk sahibi olamiyacak duygusu beni deli ediyor.
Zaman zaman aglamak bagirmak isyan etmek istiyorum. Zaman zamanda kendime hakim olup kaderime razi gelmeye calisiyorum.
Hamile birini görmek canimi yakiyor, kiskaniyorum imreniyorum ama ne fayda...olmuyor.
Bir bebek görünce dahada asiri yogun bir sIkIntiya düsüyor, ilgi bile gösteremiyorum.
Icimde bir nefret yer aliyor bazen, ölmek istiyorum...
Bebek esyalari aliyorum gizli gizli, herkezden gizli bir yere sakliyorum.
Zaman zaman acip bakiyorum icim dahada aciyor sanki nefesim tükeniyor vicudum kitleniyo.
Kendi kendime nasil davranmam gerektigini bilmiyorum ozaman cagreyi aglamakda buluyorum.
Birgün iyi hissediyorum kendimi, ama en ufacik bir durumda bu aninda degise biliyor ve kendimi bir an yerlerde hissediyorum.
Cevremde bir Hamilelik haberi duyunca, kacip gitmek istiyorum.
Bir yandan icim daraliyor konusmak istiyorum, ama öteki yandan utanma duygusu hakim aliyor beni...
Her sorana bir baska yalan uydurmakdan tükeniyorum, ama yine uyduruyorum birseyler cünki "Olmuyor" demek gücüme gidiyor.
Psikolojik tedavi aldim bu yüzden, sanki düzelir gibi oldu...
Ama bir süre sonra yine ayni duygular beni arayip buldu...
Ben bukadar zayif, hassas ve duygusal degildim diyorum kendime ama demeki herkezi hakim alan birseyler varmis, kendimi taniyamiyorum artik, bir baska ben geldi...
Oysa ne büyük bir Askla birgün hamlie kalmayi hayal edip, bir yavruyu icimde hissetmeyi arzulamisdim.
Inanamiyorum, kabullenemiyorum, mutsuzum...
Yani simdi ben hic bir zaman yuvami bir evlat kokusuyla dolduramiyacgim...
Yani biz hep "Iki" kisi kalicagiz...
Biz hic bir zaman ne o duyguyu, ne o ilk anlari yasayamiyacagiz...
Hic bir zaman bir cana can katmanin tadini alamiyacagiz...
Kendimizden hic birsey veremiyecegiz...
Biz hep biz kalacagiz, hayatimiz bos gececek...
Ne isim bulma sevincinle kitaplara sarilip aylarca arayacagiz...
Nede ilk kelime, ilk adim, ilk okul hic bir heyecanimiz olmayacagiz...
Öylece baskalarinin hayatlarina karsidan bakip imrenecegiz, ve bizim olmayacak...
Yani öylesine hep IKI kisi kalip yaslanacagiz ikibasimiza...
BU nasil birsey, benmi abartiyorum onuda anlamiyorum...
Icim icime sigmiyor yaaaa...
Yalvarmak, aglamak, haykirmak hic bir fayda degil, ama en iyi arkadasim olmak zorunda oldular...
Acinacak hallde beynimin ici, iyiki göz görmüyor yürek acisini...sükür...

Iste böyle birseyler icimdekiler. Bu durumda kendini bu yada buna benzer hisseden birtek benmiyim...
Aslinda duygularim bu basit kelimlerden cok daha yogun ve aci...
O kadar zor ki kabullenmek, bunu anlatmaya bir kelime bille yok ...
Bu duygular azalicakmi yoksa hep böylemi olacak benim dünyam...
Sucum ne, neden...
Ne gücüm kaldi, ne de gözümde yas.......

Öylesine icimi dökmek istedim, ama birseye yaradigida yok, cikmazin icinde dön dön dönüyorum böyle deli gibi..
bir evladin degerini hic tadamiyacagim,,,,,

Benim ikinci adim hic bir zaman "ANNE" olmayacak....

Sevgiler....

ahh canımm duygularıma tercüman olmuşsun inan bizi bizden başka kim anlayabilirki zaten?? bende çok büyük olumsuzluklar yaşıyorum zaman zaman ama artık daha pozitif düşünmeye başladım canım çünkü buna ihtiyacımız var.. ne kadar stres yapıp negatif düşünürsek o kadar geri itiyoruz bize gelmek isteyen güzellikleri.. stres herşeyin sebebi canım.. bol bol dua et rabbime sığın yapacak başka çaremiz yok.. bende 3 seneye yakın uğraşıyorum.. 1.5 yılın sonunda tedaviyle hamile kaldım ama dış gebelikten dolayı kaybettim bebeğimi.. şimdi hamile kalamıyorum tedavilere rağmen.. ama bir gün meleğimin olacağına inanıyorum canım sende inan buna.. olmayacak diye düşünme sakın..
inş. tez zamanda kavuşuruz meleklerimize tedavimizi olup elimizden geleni yaptıktan sonra sabırla ve umutla beklemekten başka çaremzi yok canım.. gerisi rabbime kalmış...

poeetik · 10 Aralık 2012

Canım bende aynı şeyleri düşünüyorum hep. Ama Allah'tan umut kesilmez. O kadar çok düşük yaptım ki, artık hem bedenim hem de ruhum yoruldu. Gene de sabrediyorum. Doğru zamanı bekliyor bebeğim diyorum. Gelecek bir gün. Ben de çok mutlu olacağım

Ummandabirkatre · 10 Aralık 2012

canım merhaba sen cok karamsar bakıyorsun olaylara..herkes farklı imtihanlara girer hayatta ve bu zamana kadar ne badireler geçirdik hepimiz..ben de 2yılı geçti bekliyorum iki tane kistim var kocaman rahmim doğuştan t ve perdesi var..ameliyatla bu sorunlarım giderilecek inş.haftaya..bebek için üzülüyordum ama artık aştım bunu kistler beni korkuttu canımı düşündüm önce kanser riski vardı çünkü bebek arka pland artık benim için sağlığım ve eşim ve hayatta sağlıklı yaşamak ön planda nasılsa allah isterse olacak zamanı gelince olacak farz et ki olmadı ne yapayım yani bana ne insanlardan ve ne düşündüklerinden benim elimde değil ki birçok insan da doğurduğu çocukla imtihan oluyor evladından eziyet görüyor bunları da düşünmek lazım ya da evlat oluyor ama ana baba bin pişman oluyor hayırlı evlat olsun olacaksa sağlıklı olsun inş..
sen insanları takma eşine sıkı sıkı sarıl umarım sana baskı yapmıyordur..bir de özel değilse sorun ne neyiniz var doktorlar ne dediler bu zamana kadar?

sementa33 · 10 Aralık 2012

canım neden böyle sıkıntı yapıyorsun yabak bende 3,5 senedir uğraşıyorum olmuyor işte.bende diyorum yahu herkez korunurken hamile kalıyor ama ben ve benim gibi bir çok kişi uğraşıp didiniyor yinede olmuyor.ayrıca tatlım ne olmuş iki kişiyseniz kocan seni,sen kocanı seviyorsan ne olacakki.zaten eninde sonunda yine 2 kişi kalacaksınız değilmi:)çocuklar okula gider sonra evlenir ve siz yine baş başasınız:)biraz moral olsun diye yazıyorum tabi.bende ilk sene çok ağladım çok üzüldüm ama sonra her işte bir hayır vardır dedim.bak daha bugün televizyonda izledim çocuk annesini öldürmüş.allah korusun allahın bir bildiği vardır.herşeyin hayırlısını dile isyan etme.ayrıca birşey olmuyorsa ya hayırlı değildir,yada daha iyisi olacaktır beklememiz icap eder.çok şükür de sabret bekle.bak hem sen hamile kalabiliyormuşsun şükür ben onu bile beceremiyorum daha hiç hamile bile kalamadım.ahhh güzelim ahhh...kendine dikkat et.allaha emanet ol...

serenay83 · 11 Aralık 2012

Duygularima tercuman olmussum rabbim bize sabir versin.ama benim anlamadigim drlar sana kesinlikle cocugun olmaz mi dedi yani sorun neydi cnm?

emelcik5500 · 13 Aralık 2012

Kedilerinefendisi .!.:
canım merhaba sen cok karamsar bakıyorsun olaylara..herkes farklı imtihanlara girer hayatta ve bu zamana kadar ne badireler geçirdik hepimiz..ben de 2yılı geçti bekliyorum iki tane kistim var kocaman rahmim doğuştan t ve perdesi var..ameliyatla bu sorunlarım giderilecek inş.haftaya..bebek için üzülüyordum ama artık aştım bunu kistler beni korkuttu canımı düşündüm önce kanser riski vardı çünkü bebek arka pland artık benim için sağlığım ve eşim ve hayatta sağlıklı yaşamak ön planda nasılsa allah isterse olacak zamanı gelince olacak farz et ki olmadı ne yapayım yani bana ne insanlardan ve ne düşündüklerinden benim elimde değil ki birçok insan da doğurduğu çocukla imtihan oluyor evladından eziyet görüyor bunları da düşünmek lazım ya da evlat oluyor ama ana baba bin pişman oluyor hayırlı evlat olsun olacaksa sağlıklı olsun inş..
sen insanları takma eşine sıkı sıkı sarıl umarım sana baskı yapmıyordur..bir de özel değilse sorun ne neyiniz var doktorlar ne dediler bu zamana kadar?

Tabiki hayirlisi neyse o, allah hepimize hayirlisini versin insallah.
Bizde ikimizdede sorun var Esimin spermi yavas ve hastalikli, ama tabiki alintiyal iyi olanlari sece biliyorlar. Bende ise düzensizlik var ve yumurtlama olmuyor yani yumurta hic olusmuyor...

emelcik5500 · 13 Aralık 2012

sementa33 .!.:
canım neden böyle sıkıntı yapıyorsun yabak bende 3,5 senedir uğraşıyorum olmuyor işte.bende diyorum yahu herkez korunurken hamile kalıyor ama ben ve benim gibi bir çok kişi uğraşıp didiniyor yinede olmuyor.ayrıca tatlım ne olmuş iki kişiyseniz kocan seni,sen kocanı seviyorsan ne olacakki.zaten eninde sonunda yine 2 kişi kalacaksınız değilmi:)çocuklar okula gider sonra evlenir ve siz yine baş başasınız:)biraz moral olsun diye yazıyorum tabi.bende ilk sene çok ağladım çok üzüldüm ama sonra her işte bir hayır vardır dedim.bak daha bugün televizyonda izledim çocuk annesini öldürmüş.allah korusun allahın bir bildiği vardır.herşeyin hayırlısını dile isyan etme.ayrıca birşey olmuyorsa ya hayırlı değildir,yada daha iyisi olacaktır beklememiz icap eder.çok şükür de sabret bekle.bak hem sen hamile kalabiliyormuşsun şükür ben onu bile beceremiyorum daha hiç hamile bile kalamadım.ahhh güzelim ahhh...kendine dikkat et.allaha emanet ol...

Ben simdiye kadar Hamile kalmadim hic yanlis anlasilma oldu herhalde, sabirli olmaya calisiyorum ama dedigim gibi bazen basariyor bazen basaramiyorum su sabir isin maalesef....

emelcik5500 · 13 Aralık 2012

serenay83 .!.:
Duygularima tercuman olmussum rabbim bize sabir versin.ama benim anlamadigim drlar sana kesinlikle cocugun olmaz mi dedi yani sorun neydi cnm?

Doktorlar ikimizdede sorun oldugunu söylüyor Esimin yetersiz benimde hic yumurtlamam olmuyor. Kesinlikle olmayacak diye birsey denmedi simdiye kadar, ama normal yani cinsellikle olmayacagini söylediler,,,

serenay83 · 13 Aralık 2012

emelcik5500 .!.:
Doktorlar ikimizdede sorun oldugunu söylüyor Esimin yetersiz benimde hic yumurtlamam olmuyor. Kesinlikle olmayacak diye birsey denmedi simdiye kadar, ama normal yani cinsellikle olmayacagini söylediler,,,

cnm haline sukretmelisin beterin beteri var.ilac ve ignelerle yumurtan olusuyor o zaman tup denedinmi?

emelcik5500 · 17 Aralık 2012

serenay83 .!.:
cnm haline sukretmelisin beterin beteri var.ilac ve ignelerle yumurtan olusuyor o zaman tup denedinmi?

Evet iki kere denedik olmadi....

16500 · 19 Aralık 2012

emelcik5500 .!.:
Selamlar herkeze!!

Ben biraz icimi dökmek ve rahatlamak istiyorum mümkün oldugunca....

Ben 4 senelik evliyim ve 3 senedir tedavi görüyorum ve hallen bir cocuk sahibi olamadim...
Yasim 31 ve hic bir zaman cocuk sahibi olamiyacak duygusu beni deli ediyor.
Zaman zaman aglamak bagirmak isyan etmek istiyorum. Zaman zamanda kendime hakim olup kaderime razi gelmeye calisiyorum.
Hamile birini görmek canimi yakiyor, kiskaniyorum imreniyorum ama ne fayda...olmuyor.
Bir bebek görünce dahada asiri yogun bir sIkIntiya düsüyor, ilgi bile gösteremiyorum.
Icimde bir nefret yer aliyor bazen, ölmek istiyorum...
Bebek esyalari aliyorum gizli gizli, herkezden gizli bir yere sakliyorum.
Zaman zaman acip bakiyorum icim dahada aciyor sanki nefesim tükeniyor vicudum kitleniyo.
Kendi kendime nasil davranmam gerektigini bilmiyorum ozaman cagreyi aglamakda buluyorum.
Birgün iyi hissediyorum kendimi, ama en ufacik bir durumda bu aninda degise biliyor ve kendimi bir an yerlerde hissediyorum.
Cevremde bir Hamilelik haberi duyunca, kacip gitmek istiyorum.
Bir yandan icim daraliyor konusmak istiyorum, ama öteki yandan utanma duygusu hakim aliyor beni...
Her sorana bir baska yalan uydurmakdan tükeniyorum, ama yine uyduruyorum birseyler cünki "Olmuyor" demek gücüme gidiyor.
Psikolojik tedavi aldim bu yüzden, sanki düzelir gibi oldu...
Ama bir süre sonra yine ayni duygular beni arayip buldu...
Ben bukadar zayif, hassas ve duygusal degildim diyorum kendime ama demeki herkezi hakim alan birseyler varmis, kendimi taniyamiyorum artik, bir baska ben geldi...
Oysa ne büyük bir Askla birgün hamlie kalmayi hayal edip, bir yavruyu icimde hissetmeyi arzulamisdim.
Inanamiyorum, kabullenemiyorum, mutsuzum...
Yani simdi ben hic bir zaman yuvami bir evlat kokusuyla dolduramiyacgim...
Yani biz hep "Iki" kisi kalicagiz...
Biz hic bir zaman ne o duyguyu, ne o ilk anlari yasayamiyacagiz...
Hic bir zaman bir cana can katmanin tadini alamiyacagiz...
Kendimizden hic birsey veremiyecegiz...
Biz hep biz kalacagiz, hayatimiz bos gececek...
Ne isim bulma sevincinle kitaplara sarilip aylarca arayacagiz...
Nede ilk kelime, ilk adim, ilk okul hic bir heyecanimiz olmayacagiz...
Öylece baskalarinin hayatlarina karsidan bakip imrenecegiz, ve bizim olmayacak...
Yani öylesine hep IKI kisi kalip yaslanacagiz ikibasimiza...
BU nasil birsey, benmi abartiyorum onuda anlamiyorum...
Icim icime sigmiyor yaaaa...
Yalvarmak, aglamak, haykirmak hic bir fayda degil, ama en iyi arkadasim olmak zorunda oldular...
Acinacak hallde beynimin ici, iyiki göz görmüyor yürek acisini...sükür...

Iste böyle birseyler icimdekiler. Bu durumda kendini bu yada buna benzer hisseden birtek benmiyim...
Aslinda duygularim bu basit kelimlerden cok daha yogun ve aci...
O kadar zor ki kabullenmek, bunu anlatmaya bir kelime bille yok ...
Bu duygular azalicakmi yoksa hep böylemi olacak benim dünyam...
Sucum ne, neden...
Ne gücüm kaldi, ne de gözümde yas.......

Öylesine icimi dökmek istedim, ama birseye yaradigida yok, cikmazin icinde dön dön dönüyorum böyle deli gibi..
bir evladin degerini hic tadamiyacagim,,,,,

Benim ikinci adim hic bir zaman "ANNE" olmayacak....

Sevgiler....

Evet arkadaşım, hiç abartmıyorsun aksine eksik bile yazmışsın, ben de öyleyim 6 yıllık evliyim ve hala ANNE değilim. bu durumdan utanmamam gerektiğini benim elimden birşey gelmediğini bile bile UTANIYORUM. Anne olan insanları kıskanıyorum, hiçbir zaman bana anne diyen biri olmayacak, gece kalkıp çocuğumun üzerini örtemeyeceğim, ve ben kendimden çok eşime üzülüyorum, o da benim yüzümden bu duygulardan mahrum kalıyor.Allah herkese hayırlısını versin.Cenab-ı Hak ol der oluverir.

umutluluk79 · 20 Aralık 2012

rabbim ben dahil isteyen herkese bi evlat nasip etsin inş...

Duygular ve Piskoloji Benim ikinci adim hic bir zaman "ANNE" olmayacak....

Aktif Üye

Popüler Üye

Aktif Üye

hissediyorum bebeğim çok az kaldı....

MUCİZEM BÜYÜYOR

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

1 BEDENDE 3 KALP... =)))

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Guru

olacak olacak:)

kün fe ye kün..

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

kün fe ye kün..

Aktif Üye

Aktif Üye

Aktif Üye

Benzer Konular

Privacy & Transparency

Privacy & Transparency