Duygular ve Piskoloji Benim ikinci adim hic bir zaman "ANNE" olmayacak....


sizi o kadar iyi anlıyorumkiii...sanki benim yaşadıklarımı yazmışsınız...

rabbim inş. bu imtihandan kurtarıs sizi ve bizleri....
 
çok sık giriyorum buraya ama yazamıyorum sözün bittiği yer gibi.. ANNE olamamak .. içimden bir his olacaksın diyor tıbba doktorlara inat... bekliyorum .. elim kolum bağlı bekliyorum..
 





slm bu yazdıklarını okurken seninle aynı şeyleri hissedip ağlıyorum çünkü bende benzer durumdayım hislerime tercuman olmuşsun benmde eşimde sperm hzı problemi bende pcos var çok umutsuzm hiç anne olamayacağım gibi canımın içi herşeyim kocam hiç baba olamayacak gibi hissediyorm bu çok acı birşey çevremdeki herkes bebekleri kucaklarında gezerken onlara imrenmemek kendimle mukayese etmemek elimde değil adet olaamadığım zamanlar göbğim büyüyor normalde zayıfım göbek çıkınca biraz hamile gibi oluyor ve ben tanımadığım bir ortamdaysam hamileymişim gibi davranıyorm bu bile beni mutlu ediyor geçen gün sınavım vardı hamile zannetti yanımdaki bayan hayır değilim demedim bu çok acı çocuklarının kıymetini bilmeyen anne baba olmayı haketmeyen okadar kötü insanlar varki bazen isyan boyutuna geliyorum böyle insanlara neden çocuk veriyor rabbim diyorm bizim çocugumz olsa eşimde bende mükemml ebevyn oluruz çok güzel hayallerimz var doğmamış bebeğimizle ilgili inş birgün gerçekleşir hepsi tüm isteyenlerin senn ve benm istemediğimz kadar çok bebişi olur tabi sağlıklı sıhhatli hayırlı üzülmemek elde değil allah yardımcımz olsun
 
Hissettiğin şeyleri okurken bile zorlandım.. Allah yardımcın olsun. İnşallah o mutluluğu yaşarsın. Allahım gönülden isteyen herkese anne baba olmayı nasip eylesin...
 
canım senin duygularını çok iyi anlıyorum hemen hemen aynı süreyi beklemekle geçirmişiz...beklemek hemde belirsiz sonucu beklemek insanı tüketiyor biliyorum..ama yazdığın birşey beni çok üzdü..iki kişi olarak kalmayı dert ediyorsun kendine...halbuki ben hernekadar bebeğimin olmaması korkusu beni sarsa da , ya eşime hayat arkadaşıma birşey olursa ya onsuz kalırsam korkusu aklıma geldiğinde hayata dair diğer bütün korkularımı unutuverirdim hemen koşup sarılırdım ona sıkıca o zaman anlardım onsuz kalma korkumun bebeğimin olmaması korkusundan çok daha büyük olduğunu... o zaman anlardım iki kişi olmanın ve ömrünün sonuna kadar iki kişi kalmanın bile Rabbimin en büyük nimetlerinden biri olduğunu...ne zaman kalbime isyanvari duygular yaklaşsa eşimi düşünürdüm mutluluğumuzu ve sağlıklı oluşumuzu düşünürdüm...etrafıma baktığım zaman da ne görürdüm biliyor musun..insanların çoğu çocuk sahibi olbiliyorlar hiç zorlanmadan...ama evlerinde çocukları olduğu halde insanların çoğu hayat arkadaşıyla mutlu olamıyorlar..üç kişi dört kişi beş kişi olbiliyorlar belki ama iki kişi olmayı bir türlü beceremiyorlar....ya tek kişi kalırsak bu hayatta ..nekadar çocuğu olrsa olsun bir insan eşini kaybettiği andan itibaren tek kişidir yanlız kişidir...iki kişi olmanın da nimet olduğunu bil istedim arkadaşım...elinde olanın kıymetini bil istedim...ama tabiki Rabbimizden diğer nimetleri de isteyeceğiz...ama sadece isteyeceğiz...isyan etmeyeceğiz...Allah vermek zorunda değil elbette biz istiyoruz diye ..verirse şükredeceğiz vermezse de rıza göstereceğiz...biz kuluz ve kulluğun gereği de budur...hiçbirzaman Rabbimizden umudu kesemeyiz arkadaşım ve hiçbirzaman da O'na küsmek haddimiz değil bizim...
 


Kesinlikle düşüncelerine katılıyorum arkadaşım.Hayat boyu çocuğumuz olmuyor diye ağlayıp kendimizi hırpalamak yersiz.Zaman akıp gidiyor ve elimizde olanlara şükretmeliyiz.Hayatımızdan keyif almalıyız.Ben 8 yılı geçkindir tedavi görüyorum ama anladımki çocuk peşinde koşturmaktan üzülmekten kendimi evliliğimi yaşayamıyorum.Rab bim verirse elbetteki çok sevinirim.En büyük hayalim bu ama vermessede yaradan bilir.Vardır bundada bir hayır.Ona boyun bükmekten başka çare yok.Gücümün yettiği kadar tedavimi oluyorum dualarım o yönde ama taktir Allah ın.Bence hayatımızda var olanlarla mutlu olmaya çalışacağız.Elbette içimiz yanıyor ama hayat kısa...
 
bende 7 yılllık evliyim 33 yaşındayım
benimde yok çocuğum hiç olmadı yani hiç gebelik yaşamadım
6 kere tüp bebek denedik ama olmadı
sorun bende , tüplerim kapalı rezerv azlığı var endometriozis var hipotiroit var
eşimde hiç bir sorun görünmüyor maşallah
aynı duyguları bende yaşıyorum
hatta eşime evlenmesini bile söyledim ağlak günlerimde
durup durup basıyor bazen ağlak günlerim oturup ağlıyorum
pepenin annem canım annem şarkısını duyunca mesela
sonra tövbe ediyorum Allahım affet biliyorum şen her şeyin en iyisini bilensin
senin gücün herşeye yeter biliyorum ama ben acizim gönül dinlemiyor işte diyorum ....
 
çocuğu olanın 1000 derdi olmayanın
1 derdi vardır
 
emelcik5500 duygularımın tercümanı olmuşsun.Bende 5 yıldır evliyim ve 4 yıldır çocuk sahibi olamıyorum.Ama bu sitedeki herkesten farklı olarak ben bu yolda tamamen yalnızım.İnanın bu yazıyı bile yazarken ağlıyorum. Sizlerin en büyük destekçiniz eşleriniz.Benim eşimse başımdan beri değil benim yanımda olmak bunun sebebinin benim olduğuma o kadar çok inanıyor ki kızdığı zaman kısırsın sen diyor. Bir çok test yaptım rahim filmi çektirdim yumurtalıklarıma baktırdım hepsi de normal çıktı.Eşim başından beri sperm testi yaptırmak istemiyor.Bir sorun varsa tüp bebekte yaptırmam diyor.Kendi başıma hastanelere koşturuyor internetten bilgiler almaya çalışıyorum.Ama nereye kadar.Eşimin testi olmadan daha derin araştırmalara girmek istemiyor doktorlar.Soğan kürleri incir kürleri mi içmedim.Kendimi o kadar inandırdımki sorunun bende olduğuna dair.Bir de etrafımdaki insanların eee çocuk yapmıyormusunuz yaşınız geldi geçiyor yapın artık demeleri beni deli ediyor.Rabbim beni böyle sınıyor sanırım ama her gece dua ediyorum beni böyle sınama Allahım diye.Tükendim artık.Bazan bu siteye girer adeti geciken hamile olabileceğini düşünenleri olur onlar için dua ederdim, hayal kırıklığına uğrayanlarla birlikte bende ağlardım.Geçenlerde bir köpek yavrusu aldım kucağıma ve ağlamamak için zor tuttum kendimi.Onun o sıcak minik bedeni ile kucağımda yatarken hissettirdiklerini tarif bile edemem.bir köpek yavrusuyla bunu hissetiyorsam kendi yavrum olsa nasıl duygular hissedeceğimi düşündüm.ve o an nasıl bir duygudan da yoksun olduğumu anladım.Bir gün bu duyguyu yaşarmıyım bilmiyorum yaş 35 oldu.ama sizler için bunu gerçekten yürekten söylüyorum dua ediyor olacağım.Umarım hepiniz bir gün anneliği yaşarsınız
 
bilmiyorum bana kızacakmısın ama içimden sana cevap yazmak geldi. bu yolda yalnızsan eğer nasıl çocuk sahibi olacaksın ki. üstelik kısır olmadığın halde eşin sana kısır diyosa bence eşinle yollarını ayırmalısın ve yaşında küçük değil üstelik. senin durumun çok zor. ben de 10 yıldır çocuk sahibi olamadım ve kendi çabalarımla ancak 1 sefer tüp bebek yaptırabildim. benden sonra evlenenlerin hamile olduğunu duyunca zoruma giderdi. ama herşey kısmet işte. bazen konuşacak kimse bulamıyor insan saçmaladımsa kusura bakma.
 
bende de rezerv azlığı ve haşimato troid var.yaşım 29 10 yıllık evliyim.ah ah hepimizde var malesef öyle günler. bir şarkıda ya da bir kelimede hemen akar şelaleler...
 

böyle düşünmeyin duygduğum bir şehir efssanesinden değil komşumuzdan bahsetmek istiyorum kendisi hemşire ve kısır teşhisi konmuş zaten alnında bir leke vardı adet dönemlerinde morarırdı çok belirginleşirdi doktorlar ümidi kesmiş bayan tedaviyi kesmiş ama umudunu yitirmemiş oluruna bırakmıştı ki 40 yaşında hamile olduğunu öğrendi olmaz diye bir şey yok Allah güç kuvvet versin bir de sabır hayırlısı olsun hakkınızda sevgiler...
 

merhaba yazdıklarını okudum bende 4 senelik evliyim 3senedir gitmedigim doktor kalmadı igneler ilaclar birde bir türlü kurtulamadıgım kist var senden rica etsem banada adresini vermen mümkünmü belki bi umut olur.
şimdiden tesekkürler...
 

Yoo saçmalamadın.Bunları bazen benimde aklımdan geçiyor ama yapamıyorum.Kendime soruyorum neden diye sanırım en büyük birinci nedenim her şeye rağmen onu sevmem (çünkü bu konuların uzağında olduğumuz zaman her şey çok güzel) ikinci nedense yeni başlangıçlara cesaret edememem.
 
Son düzenleme:

tabi ki hayat senin öyle iki satırla kimsenin kimseyi anlaması mümkün değil. seviyorsan o da seni seviyorsa inşalllah güzel bir şekilde bir yastıkta kocarsınız. ama hep ezilen sen olma hiçbir zaman derim. mutluysanız iyi, sonuçta çocuk olup olmaması önemli değil mutluluk için. ama mantık ve sevgi bir yerde takılıp kalıyorsa o zaman devreye cesaret girmeli derim.
 




arkadaşım senin adına çok sevindim senin eşinde bir sorun var mıydı bunu öğrenebilir miyim ayrıca şu aktarın adresini bana da versen bizede bir umut olur belki senin gibi bir mucize bizde yaşarız
 
yazdıklarınızı okudum kızlar.derdinizi çok iyi anlıyorum.ben sizlerden daha farklı bir sorun yaşıyorum.benim 1 tane çocuğum var,büyüdü artık 18 yaşında.zamanında kardeş düşünmedim,düşündüğümde ise olmadı.kızım çok kardeş istedi,çok ağladı,psikolojisi bozuldu.doktor doktor gezdik.hala da düzelmedi.ben yalnız kaldım diye çok üzülüyor.ne yaptımsa derdine çare olamadım.biliyorum siz 1 taneye de razısınız ama inanın tek çocuk,dert çocuk.hiç çocuk olmasa belki çok üzülürdüm ama kızımın üzüntüsünü görünce hiç dayanamıyorum.keşke üzülen sadece ben olsaydım.kızıma bunu yapmaya,yalnız bırakmaya hakkım yoktu,bunun vicdan azabı anlatılmaz.inşallah allah hepinize çocuk verir ama tek çocuğu mutlu etmek çok zor.yani iş dünyaya getirmek değil,asıl iş ondan sonra.o kadar hevesle büyütüp onun mutsuzluğuyla her gün kahrolmak nasıl bir acı?kızım bu yüzden yemek yememe hastalığı(anoraksiya)yakalandı.bir çocuğa yapılacak en büyük kötülük onu yalnız bırakmakmış meğerse,bilemedim.o yüzden çocuk olursa mutlu olurum diye bir şarta bağlamayın kendinizi.bebekken her şey güzel.ama büyüyünce bir de onun mutsuzluğuyla başa çıkmak gerekiyor.allah hepimizin yardımcısı olsun.
 

aynı yaşta ve aynı durumdayız canım bazen cüzzamlı gibi davrandıklarında paramparça oluyorum bir keresinde dokunma hastalık geçer dediklerinde artık yeğenimi sevemez oldum aylarca perdelerim kapalı evden çıkmadan insan yüzü görmeden uykusuz günler geçirdim...çok zor,çok acı ama unutmayalım ki Allah kendisinden başka kimse sevmesin diye bizi özel olarak seçmiş ben böyle inanıyorum:) buna inanmak huzur veriyor,ya hiç sevmediği kul olsaydık hiç imtihan vermeseydi? ben kendime hz.Aişe annemizi örnek aldım inan annelik en çok Ona yakışırdı,istemez miydi yoksa O da sızlanırmıydı biz gibi? kusurlu olan biz değiliz çevremizde kusurunu görmeyenler...hem imkansız diye bişey de yok,her gülün bir açma vakti var ve bunu yalnız Rabbim biliyor..şimdi üzülme olur mu.bak ben hayata kendimi kabul ettirdim soranlara da anne olamıyorum diyorum,4 senedir adet görmüyorum diyorum gerisi onların sorunu:) ben evlendiğim ay en son adetimi gördüm ve 26 yaşımdaydım ve erken evlenen çok çocuklu bir aileye de gelinim..hayat zor ama bizi güçlü kılan inancımız..inan,sabret ve asla isyan etme..seni ne üzüyorsa terket onu,kaç ordan izin verme..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

G
Tedavi süreci ve sonrasında gelen doğal gebelik
Yorumlar
3
Görüntüleme
2K
Peraeylem
G
Türk annelerinin gözünden görmek istediğim bir derdim
3 4 5
Yorumlar
91
Görüntüleme
12K
albatroza
H
Keske benimde dag gibi bi babam olsaydi
Yorumlar
6
Görüntüleme
2K
ZemheriPoyraz
  • Kilitli
Benimkisi platonik bir aşk hikayesi...
2 3
Yorumlar
43
Görüntüleme
9K
mslanlt
M
D
  • Kilitli
DİŞ'Lİ YAK'AR'IŞIM İÇİN LÜTFEN BİR'LİK OLALIM
4 5 6
Yorumlar
105
Görüntüleme
9K
Mune
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…