Selam Hanımlar..
Yaklaşık bi haftadır aktifim burda,cocuklarımı ve yorgun eşimi uyuttum tv karşısında sizin dertlerinizi okurken bende yazmak istedim..
23 yasimda oğlumu,29 yaşımda kızımı kucağima aldım çok sükür,Rabbim olmayan herkese taddırsin bu duyguyu..
Oğlum kızıma göre çok daha kolay büyüdü,4 yaşına kadar neredeyse beni hiç yormadı ama sonra milletin bu nekadar akılli çocuk böyle cocukmu olur diye dillemesiyle (nazardan) bi doğal afet haline geldi.
Nitekim 4 yıldır beni çok üzüyor,çok aksi inat,agresif bi çocuk oldu çıktı.
Neyse oğlum 6 yaşındayken kızımı kucağıma aldım ki (keşke bukadar ara vermeseydim), oğlum ilkokula başladı ve kucağımda yeni doğmuş 1 dakika bile susmayan bi bebek.
Ilkokul 1.sinif zaten kucağimdaki bebek kadar ilgi istiyor neyapacağımı şaşirarak ve pijamalarımı giymeye fırsat bulamadan yatakda sızdığım 1 koca yıl geçirdim..
Aynaya bile bakmadiğim gunlerim oldu,bırakın yüzümü yıkamayı.
Normalde nekadar bakımlı olduğumu bilen herkes çok şaşırıyordu durumuma.
Benim 1.derece ailem hep yurtdışında,yani doguma ablamla annem geldiler ama sonuçta geri tatil bitti evlerine döndüler.
Kv okadar geliyim bakiyim,yardimci olayim kafasında biri değildir,yani bu süreci hep tek başıma cocuklarima bakarak geçirdim.
Eşim yoğun çalışan biri olarak aksamdan aksama nekadar yardımcı olabildiyse artik..
Neyse sonraki 1 yıl yine aynı stresle yorgunlukla geçti.şuan kizim 2 buçuk yaşına yaklaştı,hala huysuz hala bana çok aşırı düşkün ama şükür azda olsa akıllandı,enazından laf anlıyor ve çok zeki maşallah.
Ben suan 31 yaşındayim ve eskiden beri hayalimde hep 3 çocuk vardi..
Kızımın bu huysuzlukları ve zor geçen hamileliğim,3. Cocuk defterini bida açmamak üzere kapatmama neden oldu..
Belki size komik veya tuhaf gelecek ama bazen evlatlarımın yüzüne bakıp onları nekadar çok sevdiğimizi düşünür ve Allaha sükrederizya,işte tam o sirada 3. Bi çocuk suratı beliriyor gözümün önünde,sürekli ağlayan bi çocuk sesi kulaklarımda..
Yemin ederim sanki ilahi bi güç bana hep artık istemediğim 3. Cocuğumu geri hatırlatıyor..
Buaralar buyuzden kafam çok karışık,yaşim gelmiş 31 e, yani kizim henüz 2 bucuk yaşinda, 3.yü yapsam bile kızım 5 olmadan düsünemem, e ondan sonrada yaş geliyor 34/ 35 e ..
Yani simdi yapsam kesinlikle çok yoruluyorum hiç düşünemem..
Biz 5 kardeşiz ve birbirimize çok düşkünüzya, ben en kücükleriyim ve her ay olmasada mutlaka 2 ayda bir abilerim veya ablam zamanlarından izinlerinden kısıp haftada olsa yanıma tr ye izine gelirlerki ben onları özlemeyim diye..
Bende gidiyorum tabii ama oğlumun okulu başladıgından beri kendimi tabiiki okula göre ayarlamak zorundayim oyke ha diyince gidilmiyor artik..
Buna tabiiki ben ve eşimden başkası karar veremez, takdir de Allahındır ama ben yinede o arkamdan ağlayan 3. Cocuğu yapmalıymışım,yapmazsam hep boynu bükük kalacakmış gibi geliyor
..
Yani size tuhaf gelecek okuyunca belki ama siz ne dersiniz? Kardeş güzel şey dimi..
Ben zaten kendim için değil yaparsam da yine cocuklarım için yaparım 3. Çocuğu..
Ilerde birbirlerine destek olmaları adına.
Ay bilmiyorum belki saçmaladım aksam aksam ama size sürekli arkamdan ağlayan 3. Sıpa mı anlatmak istedim
Yapsammıkı? Ve yaparsam nezaman düsünmeliyim sizce?