Eşimin iş yerinde beraber çalıştıkları bi kadın vardı. Bizden yaşça büyük biri. 4 çocuğu olan boşanmış, çocukları problemli. Evden kaçan okula gitmeyen çocuklar. Kadının tek başına ayakta durmasıyla, çabasıyla ve sadece erkeklerin çalıştığı hatta erkek mesleği sayılabilecek bir işte çalışmasıyla tüm takdirimi kazanan bi kadındı. Taaki eşime attığı mesajları görene kadar. Bazen çocuklarıyla uğraşmaktan günlerce işe gelemezdi.
Bir gün eşimin telefonunu başka bişeye bakmak için aldığımda dikkatimi çekti. Eşime ‘bugün işe gelemiycem beni idare edin’diye mesaj atmış eşimin iş yerinde herhangi bir sorumluluğu olmamasına rağmen sorumlu olan kişiye değilde eşime söylemesine bozuldum ama bişeyde demedim. Hatta hep eşime ablaya yardımcı olun diye söylerdim bundan dolayı da eşim rahat bir şekilde işte yaşadıklarını bana anlatırdı. Yok abla çok çalışıyor, yok abla çok dertli bize hep dertlerini anlatıyor, yok abla biriyle tanışmış evlenecekmiş onla olan ilişkisini anlatıyor diye bana anlatmaya başladı. Eşim yapı itibariyle egolu yani insanlar onunla bi sıkıntısını paylaştığında sanki görmüş geçirmiş gibi bir havaya girer ve akıl vermeye başlar. Gerçekten ikna edici konuşur, insanlar onu dinlerken bi şekilde onun konuşmalarından da etkilenir. (Bu davranışı kadın-erkek ayrımı yapmadan herkese yapar)Sanıyorum ki o ablayada bu şekilde yapmış ki bir gün bana ‘abla beni çok zeki ve anlayışlı buluyor bana hep akıl danışıyor’dedi. Ben artık iyice bozuldum ama hala bişey demedim ki kıskandığımı düşünüp benden gizli birşeyler yapmasın diye. Neyse daha sonra bu abla evlendi ve işten ayrıldı.
2 ay geçti üzerinden. Tamam artık rahatım derken gene mesajlarını gördüm. Eşime mesaj atmış. İşe ihtiyacı olduğunu tekrar işe geri dönmek istediğini problemleri olduğunu söylemiş. Eşimde ‘hayırdır abla boşanacakmısın yoksa ‘demiş. Abla da ‘sen akıllı birisin sence aldatma ve yalan olan ilişki düzelir mi’ demiş. Eşim de ‘yok düzelmez, konuşmak istersen haber ver ‘demiş. Konuşma burda bitmiş. Ben artık patladım. ‘Sen onun psikoloğumusun sana ne diye. ‘Baya bi kavgadan sonra hak verdi özür diledi engelledi ablayı. Üzerinden 2 gün geçti. Dün akşam eşim işten geldi duşa girdi, benimde içimde şüphe varya bi bakıyım dedi. Eşim mesaj atmış ‘ abla müsait olunca ara ‘diye. Sonra telefonda konuşma yapılmış kapattıktan sonra abla mesaj olarak kimliğinin fotoğrafını atıp ‘işe girişimi yapabilirsiniz’ demiş. Yani bu ablayı işe geri almışlar.
Duştan çıkınca bunları gördüğümü söyledim. Söylediği şey ‘bende şimdi sana bunu anlatacaktım’ oldu. Baştan anlatman gerekiyordu ama neyse dedim anlat şimdi. Yok o kimseye ablanın işe ihtiyacı olduğunu söylememiş işler çok yoğun olduğu için patronu demiş ‘ablayı ara işe ihtiyacı varsa gelsin işlerimiz çok yoğun’diye. Hatta eşim de ‘bende numarası yok ‘demiş ama patronu illa da ‘numarasını ben sana veririm sen ara söyle çağır ‘demiş. Bunlara hiç inanmadım açıkçası. Ama her söylediğime bir açıklaması olduğu için daha da uzatamadım konu kapandı. Şuan eşimle aynı iş yerindeler ve içim içimi yiyor. Arada bir arıyorum her aradığımda açıyor normal konuşuyor ama bilmiyorum. Aslında aldatıcağını düşünmüyorum ama yakın ilişki kurması da hoşuma gitmiyor. Ve ben çok yakınsın mesafeli ol demekten başka bişey diyemiyorum. Biraz fazla üstüne gittiğimde sende erkeklerin çalıştığı bir ortamda çalışıyorsun hepimiz işten çıkıp evde mi oturalım diyip üste çıkmaya çalışıyor.
Onun dışında bana olan davranışları güzel, içimin rahat etmesi için çabalıyor ama kendinden yaşça büyük olan ‘ablayla’ da mesafesini koruyabileceğini sanmıyorum. Böylece eşim akıl vermenin egosal mutluluğunu yaşarken abla da birilerine özel hayatını anlatarak rahatlamanın mutluluğunu yaşayacak. Ve bu durum benim canımı çok sıkıyor. Ama bir yandan da acaba abartıyormuyum diye de düşünüyorum. Bundan sonrası için umursamıyormuş gibi mi görünsem yoksa rahatsızlığımı dile getirip beni iyice anlamasını sağlamaya mı çalışsam ?
Bir gün eşimin telefonunu başka bişeye bakmak için aldığımda dikkatimi çekti. Eşime ‘bugün işe gelemiycem beni idare edin’diye mesaj atmış eşimin iş yerinde herhangi bir sorumluluğu olmamasına rağmen sorumlu olan kişiye değilde eşime söylemesine bozuldum ama bişeyde demedim. Hatta hep eşime ablaya yardımcı olun diye söylerdim bundan dolayı da eşim rahat bir şekilde işte yaşadıklarını bana anlatırdı. Yok abla çok çalışıyor, yok abla çok dertli bize hep dertlerini anlatıyor, yok abla biriyle tanışmış evlenecekmiş onla olan ilişkisini anlatıyor diye bana anlatmaya başladı. Eşim yapı itibariyle egolu yani insanlar onunla bi sıkıntısını paylaştığında sanki görmüş geçirmiş gibi bir havaya girer ve akıl vermeye başlar. Gerçekten ikna edici konuşur, insanlar onu dinlerken bi şekilde onun konuşmalarından da etkilenir. (Bu davranışı kadın-erkek ayrımı yapmadan herkese yapar)Sanıyorum ki o ablayada bu şekilde yapmış ki bir gün bana ‘abla beni çok zeki ve anlayışlı buluyor bana hep akıl danışıyor’dedi. Ben artık iyice bozuldum ama hala bişey demedim ki kıskandığımı düşünüp benden gizli birşeyler yapmasın diye. Neyse daha sonra bu abla evlendi ve işten ayrıldı.
2 ay geçti üzerinden. Tamam artık rahatım derken gene mesajlarını gördüm. Eşime mesaj atmış. İşe ihtiyacı olduğunu tekrar işe geri dönmek istediğini problemleri olduğunu söylemiş. Eşimde ‘hayırdır abla boşanacakmısın yoksa ‘demiş. Abla da ‘sen akıllı birisin sence aldatma ve yalan olan ilişki düzelir mi’ demiş. Eşim de ‘yok düzelmez, konuşmak istersen haber ver ‘demiş. Konuşma burda bitmiş. Ben artık patladım. ‘Sen onun psikoloğumusun sana ne diye. ‘Baya bi kavgadan sonra hak verdi özür diledi engelledi ablayı. Üzerinden 2 gün geçti. Dün akşam eşim işten geldi duşa girdi, benimde içimde şüphe varya bi bakıyım dedi. Eşim mesaj atmış ‘ abla müsait olunca ara ‘diye. Sonra telefonda konuşma yapılmış kapattıktan sonra abla mesaj olarak kimliğinin fotoğrafını atıp ‘işe girişimi yapabilirsiniz’ demiş. Yani bu ablayı işe geri almışlar.
Duştan çıkınca bunları gördüğümü söyledim. Söylediği şey ‘bende şimdi sana bunu anlatacaktım’ oldu. Baştan anlatman gerekiyordu ama neyse dedim anlat şimdi. Yok o kimseye ablanın işe ihtiyacı olduğunu söylememiş işler çok yoğun olduğu için patronu demiş ‘ablayı ara işe ihtiyacı varsa gelsin işlerimiz çok yoğun’diye. Hatta eşim de ‘bende numarası yok ‘demiş ama patronu illa da ‘numarasını ben sana veririm sen ara söyle çağır ‘demiş. Bunlara hiç inanmadım açıkçası. Ama her söylediğime bir açıklaması olduğu için daha da uzatamadım konu kapandı. Şuan eşimle aynı iş yerindeler ve içim içimi yiyor. Arada bir arıyorum her aradığımda açıyor normal konuşuyor ama bilmiyorum. Aslında aldatıcağını düşünmüyorum ama yakın ilişki kurması da hoşuma gitmiyor. Ve ben çok yakınsın mesafeli ol demekten başka bişey diyemiyorum. Biraz fazla üstüne gittiğimde sende erkeklerin çalıştığı bir ortamda çalışıyorsun hepimiz işten çıkıp evde mi oturalım diyip üste çıkmaya çalışıyor.
Onun dışında bana olan davranışları güzel, içimin rahat etmesi için çabalıyor ama kendinden yaşça büyük olan ‘ablayla’ da mesafesini koruyabileceğini sanmıyorum. Böylece eşim akıl vermenin egosal mutluluğunu yaşarken abla da birilerine özel hayatını anlatarak rahatlamanın mutluluğunu yaşayacak. Ve bu durum benim canımı çok sıkıyor. Ama bir yandan da acaba abartıyormuyum diye de düşünüyorum. Bundan sonrası için umursamıyormuş gibi mi görünsem yoksa rahatsızlığımı dile getirip beni iyice anlamasını sağlamaya mı çalışsam ?
